In de (internationale) dressuur zie je zelden dat ruiters zich uitspreken over de jurering. De jonge (26) Britse ruiter Lewis Carrier deed dat gisteravond wel toen hij op zijn protocol van de Wereldbeker Grand Prix in Londen zag dat juryleden meermaals noteerden dat hij zijn paard Diego V (v. Spielberg) ronder moest voorstellen. 'Open in the frame' werd als aanmerking opgeschreven.
Op instagram schreef de ruiter: “Het blijkt dat hard werken om je paard niet achter de loodlijn en open in het contact voor te stellen er niet voor zorgt dat je punten krijgt. Nogal ontmoedigend, maar morgen zal ik hem niet korter in de hals voorstellen.”
De Wereldbeker Grand Prix in Londen werd gewonnen door Charlotte Dujardin met (de wel regelmatig kort in de hals wordende) Imhotep met 81,761%. Carrier werd met 9e met 70,522%.
Op M zat het Deense jurylid Susanne Baarup, op B Andrew Gardner en op H Henning Lehrmann.
Lewis Carrier verdient een groots compliment!
Hij weigert de principes van de Rijkunst overboord te gooien om een hogere score te krijgen van FEI juryleden die dit klaarblijkelijk wel hebben gedaan.
Juryleden die het in een goed blaadje staan bij de topruiters en hun toekomstige uitnodigingen belangrijker vinden dan wat ze behoren te doen. Namelijk het preserveren van de Rijkunst.
En de FEI zit erbij en kijkt ernaar.
Schaamteloos!
Het hoog waarderen van slecht rijden; onnatuurlijk kort in de hals getrokken frames, veel te hoog opgetrokken bitten, aangesnoerde neusriemen. Dit was in Riesenbeck ook al duidelijk.
Chapeau voor deze ruiter die het lef heeft om de incompetente juryleden op hun daden, om de FEI-regels te negeren, aanspreekt. Meer en meer zijn deze juryleden bezig om niet de “happy athlete” maar de “happy rider” in de ring ten koste van de paarden te waarderen.
De wijze waarop Delara wordt voorgesteld, met een wat loshangende stangteugel, is ook al veel prettiger om naar te kijken.
Helemaal mee eens! Ik heb de proef v. Carrier nog eens na gekeken, het paard gaat met een mooie, lichte aanleuning. Lang genoeg in de hals en de neus haast een fractie voor de loodlijn. Ideaal. Het woord “aanleuning” vind ik zowiezo verwarrend. Alsof een paard daar tegen aanleunen moet.. Dat moet ie juist niet!
Ik erger me al jaren aan die enge, te korte halsen! Die buitenlanders scholden allemaal op Anky v. Grunsven, maar zij kon de hals wel altijd op lengte krijgen met de neus eruit. Men is het systeem echter gaan na apen en daar ging het mis. Je zag dat in de 60er en 70er jaren in Duitsland met Alwin Schockemöhle. “Ze doen mijn zetten op het schaakbord na, maar kennen mijn spel niet “, zei hij eens. Genialer kun je het niet uitdrukken..
@Barlagen.
Ik meen dat het Reiner Klimke was die anlehnung als volgt perfect omschreef:” das Pferd solo in die hand hinein federen “
De mentaliteit van het slechte jureren is dezelfde als die bij de neusriem controle op de lange baan schuiven!
@Barlagen.
Ik meen dat het Reiner Klimke was die anlehnung als volgt perfect omschreef:” das Pferd soll in die hand hinein federen “
De mentaliteit van het slechte jureren is dezelfde als die bij de neusriem controle op de lange baan schuiven!
Kan iemand mij uitleggen wat ‘Open in the frame’ is?
Bij voorbaat dank.
Hoera voor deze ruiter! Hoop op veel navolging. Kijk eens naar grote sterren van vroeger: Ahlerich onder dr. Reiner Klimke en Marzog onder Anne-Grethe Jensen: neusje mocht eruit en, bij draf verruimingen, mocht de hals… zowaar langer worden!
@Frans Berings
Als het paard voor de loodlijn komt in combinatie met een gewelfde bovenhalsspier krijg je ruimte tussen de kaak en de (aanhechting van de) bovenhalsspier. Het keel gebied.
Niet voor de loodlijn en geen gewelfde hals dan zie je dat de oorspeekselklier naar buiten geduwd wordt. Dat is nooit een goed teken.
Bij zuivere Durchlässigkeit is het gewicht van de licht doorhangende teugel voldoende voor een perfecte aanleuning, helaas beheerst dat nagenoeg niemand. De meeste ruiters hebben dat nooit gezien daarom denken velen dat dat onjuist is. In goede Duitse klassieke boeken over zuivere rijkunst wordt dat uitgebreid beschreven.
Open in the frame? Het paard mag (helaas) zowaar ademen en wordt niet heftig in de krul getrokken…
Het frame is het totaalbeeld van het paard: hoogte nek, lengte hals, ruimte voor de basisgangen, actieve achterhand zonder ‘gebroken’ ruglijn etc.
‘ Lange lijnen’ poogt het in het Nederlands te zijn en Rahmen is de Duitse versie. Lastig om de gevoelswaarde van een taal precies te vangen in een vertaling. In dit geval: de jury vond het paard ‘onvoldoende in de krul getrokken’… lijkt me voldoende duidelijk.