Als deze twee dingen niets met elkaar te maken zouden hebben, had ik ze niet samen in de eerste alinea van deze column genoemd. Maarten van der Heijden heeft een belangrijk aandeel geleverd in de extreme successen die de Nederlandse paardensport de afgelopen jaren in alle disciplines heeft behaald. Buitenlandse hippische federaties kijken met bewondering naar de topsportstructuur die wij in Nederland hebben. Mijn Franse collega’s van het blad L’Eperon vroegen mij vorig jaar wat het toch is dat de Nederlandse topruiters mentaal zo sterk maakt. Ik schreef voor L’Eperon een artikel over de pedagoog en gedragsdeskundige Maarten van der Heijden.
Hij was nog maar net in dienst van de KNHS toen Maarten de ruzieachtige sfeer in het Nederlandse dressuurkamp omturnde in wat het tot op de dag van vandaag is: een professionele, plezierige samenwerking. Vervolgens is hij met alle disciplines aan de slag gegaan. Hij heeft al die individueel presterende paardensporters geleerd om voordeel te halen uit het groepsproces. Leren van elkaar, elkaar ondersteunen, kracht ontlenen aan je collega’s.
In Rotterdam sprak ik vrijdag opnieuw met een Franse collega. “Waarom kan Simon Delestre wel Grote Prijzen winnen, maar in de landenwedstrijden de palen niet laten liggen?”, vroeg ze, zonder van mij het antwoord te verwachten. “Wij zijn pure individualisten. We zéggen wel dat ons nationale team belangrijk is, maar we handelen er niet naar.”
Ik moest terugdenken aan de Wereldruiterspelen in Caen. Waar de hele Franse natie goud verwachtte van een Frans springteam dat acht jaar naar dit moment had toegeleefd. En zowel in het team- als in het individuele kampioenschap mentaal tekort schoot. Patrice Delaveau wordt nog steeds wel eens wakker met de herinnering aan zijn rit op Casall Ask en de volstrekt onnodige extra galopsprong die hem een tijdfout opleverde en ongetwijfeld de gouden medaille kostte.
Ja, Maarten van der Heijden is vaak in beeld. Maar als baas van de bondscoaches hoort hij thuis op het ‘Kiss and cry’-podium waar de camera’s op zijn gericht. Is hij ijdel? Ik denk het wel. Maar iemand die zijn werk zo verdomd goed doet, mag dat van mij wel zijn.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ([email protected])
Deze column verscheen donderdag 30 juni 2016 in De Paardenkrant. Geen abonnee van De Paardenkrant? Sluit dan hier een (online) abonnement af.
Beste DW ,
Denk dat je iets vergeet en ook aanspreekbaar en meedenkt voor iedereen wat bij veel bobo,s niet het geval is !!
Heb dit paar jaar geleden meegemaakt toen we bezig waren met de FEI over de reglementen betreffende de achterkapjes wat toen toch gelukt is door medewerking Maarten en Rob
Maarten doet het gewoon hartstikke goed inderdaad!!
Geef mij maar iemand als Rob Ehrens, die met gezond verstand, integriteit en zonder ego in dienst staat van zijn taak. Je werk doen word je voor betaald. Jezelf altid in de schijnwepers plaatsen is volgens mij Maarten eigen. Belangrijkst is dan de persoon. Bij Rob is het de taak. Het is de volgorde van prioriteiten die mij stoort en die de beker wijn zo’n onaangename bijsmaak brengt in het geval van mijnheer van der Heijden. Een wat minder publicitaire zelfdrang rondom zijn persoon zou hem sieren en mijn respect wekken voor wat bereikt is door hem EN zijn collegas.
Wel zure wijn Patricia. Laten we toch ook als Nederlanders gewoon blij zijn met de resultaten en laat ieder op zij eigen- desnoods gereide wijze zijn werk doen. Het resultaat telt toch of het nu Rob of Maarten is.
Maarten doet het super goed!
Is hij veel in beeld? Ja dat is hij en dat is inherent aan zijn positie.
Krijg je respect als je minder publiciteitsdrang hebt? Wat een onzin, positieve publiciteit is van belang voor iedere sport en daar zorgt hij uitstekend voor! Daarnaast is hij kundig en benaderbaar, weet hij waar hij over spreekt en denkt ook nog eens probleemoplossend, iets waar veel mensen een voorbeeld aan zouden kunnen nemen.
Laten we blij zijn dat er iemand op deze positie binnen de KNHS zit, met kennis van zaken, in plaats van op de persoon te spelen.
Hij doet zijn werk meer dan uitstekend en daar hoort publiciteit nu eenmaal bij.
Jammer dat er zoveel negativiteit omtrent zijn persoon is, dat heeft hij niet verdiend en is ook niet terecht gezien alle prestaties sinds zijn aanstelling, alsmede diverse FEI aangelegenheden die in het voordeel van onze sport zijn gewijzigd, mede door zijn visie en toedoen!
@ Esther; uitstekend verwoord!!
@Esther; top verwoord en ben het helemaal met je eens.
Directeuren, damned if they do, damned if they don’t.
Beoordeel op de resultaten en niet de verpakking.
[x]Geschikt
[ ]Ongeschikt
Dat Maarten veel in beeld is komt door zijn functie en vooral de goede manier waarop hij de die invuld.
Op belangrijke momenten, wanneer het er op aankomt staat hij in het veld bij de ruiters op het voorterrein. En ja als je dan mee gaat met de ruiter richting de ring dan kom je automatisch in beeld omdat dat van deze tijd is om de groom, bondscoach en aanhang op de “Kiss and Cry” mooi in beeld te brengen in een shot tijdens het parcours. Daar straalt emotie en spanning vanuit en dat wil men graag in beeld brengen.
Ik ben van mening dat Maarten daar zijn funtie het best kan invullen; Tussen de deelnemers en voor de deelnemers.
Er zijn anderen met een zelfde functie die alleen maar aan een tafeltje op de VIP zitten en wachten wat er gaat gebeuren en als er dan een prijs wordt gewonnen, wel op de foto willen en met de eer willen gaan strijken. Laat deze personen dan ook maar op de VIP blijven.
Het succes van de Nederlandse equipes komt niet alléén van onze goede ruiters maar van het totale plaatje. Paard-ruiter-eigenaren-groom-bondscoach-verterinaire begeleiding-en “Team KNHS” met sponsor Rabobank. In dit rijtje is Maarten zeker een belangrijke schakel.