Op 3 augustus 1942 kwam in Krumwasser een kind ter wereld dat zou uitgroeien tot een van de meest legendarische springruiters uit de geschiedenis van de sport. Zijn wieg stond in Tsjechië dat ten tijde van zijn geboorte onder protectoraat stond van Duitsland. Als Duitssprekenden werden ze na de oorlog uit Tsjechië verdreven en begonnen een leven in het Duitse Hessen.
Daar zijn vader paardenhandelaar was was het niet gek dat Hugo op 8-jarige leeftijd zelf begon met rijden. Het duurde niet lang eer het talent van de kleine Hugo op begon te vallen. Zodoende kreeg hij paarden ter beschikking, boekte steeds meer successen en was klaar om in 1972 in München zijn land te gaan vertegenwoordigen tijdens de Olympische Spelen van dat jaar.
Naturalisatie tot Oostenrijker
Toen bleek dat hij reserveruiter zou zijn in het Duitse team werd hij woedend en binnen no-time nam hij de Oostenrijkse nationaliteit aan en kon zodoende toch deelnemen aan de Olympische Spelen in 1972. Daar eindigde hij met Lavendel net buiten de medailles op de vierde plaats. Met datzelfde paard werd hij in 1976 vijfde op de Olympische Spelen van Montreal.
Mr. World Cup
Ook al was Simon in 1978 een bevestigd internationaal topruiter, zijn weg naar faam nam pas echt een vlucht toen hij de beschikking kreeg over “Gladstone”. Met dat paard won hij nagenoeg iedere belangrijke Grote Prijs die er te winnen viel in de jaren ’80. Het paar won o.a. de eerste Wereldbekerfinale in 1979 in Gotenburg.
In totaal deed Simon mee aan elf wereldbekerfinale’s en eindigde nooit lager dan de tiende plaats.
in 1979 won hij de Wereldbeker dus met Gladstone en herhaalde dat met de al minstens zo legendarische “E.T” (v.Espri) in 1996 en in 1997.
Erelijst als een telefoonboek
Het aantal overwinningen op internationale wedstrijden in zijn carriere is ontelbaar. Alleen al met het speedpaard Little One (v.Courville) won hij er meer dan duizend. Simon deed mee aan vier Olympische Spelen en aan de alternatieve Spelen in Rotterdam, die daar werden gehouden omdat er een internationale boycot tegen Rusland was in die tijd waardoor westerse sporters niet konden deelnemen. Die in Rotterdam won hij en de andere keren werd hij individueel vierde, vierde en vijfde. Met het team behaalde Simon zilver in 1992 in Barcelona met Apricot D (v.Alexis Z).
Aan Europese Kampioenschappen nam de Oostenrijker zeven keer deel en eindigde bij al die gelegenheden bij de beste tien. Medailles waren er in 1978 (brons) en 1997 (zilver). Daarnaast werd de Derby van Hamburg maar liefst vijfmaal gewonnen. Tegen het eind van de jaren tachtig eindigde de sponsoring van Dr. Batliner en dat was het moment dat Simon besloot om een stap terug te doen en zich volledig bezig te gaan houden met zijn bouwbedrijf.
“Ik heb het geluk gehad dat ik een sponsor als Dr.Batliner heb getroffen wiens doel het was om Oostenrijk op de kaart te zetten als springnatie. Dat gaf mij alle mogelijkheid om me op eigen manier voor te bereiden op wedstrijden zonder dat ik me zorgen hoefde te maken over de rekeningen die betaald moesten worden.”
E.T.
Maar toen kwam er een kink in de kabel wat al die plannen over pensioen en bouwbedrijf betrof, in de vorm van een in 1987 geboren klein vosruintje genaamd E.T. Vanaf het moment dat Simon z’n eerste sprongen maakte met de 1.65m kleine Hannoveraan veranderde alles. “Ik voelde direct dat dat een paard was voor de toekomst. Hij was pas zeven jaar toen ik hem kreeg en heb m toen verder opgeleid tot het fantastische springpaard dat hij is geworden”, aldus Simon.
“De mooste overwinning uit mijn loopbaan was die in Aken 1997 toen ik met ET de Grote Prijs won. Dat jaar won ET ook de Pulsar Crown bonus van $800.000 door de GP van Mexico te winnen.”
Met E.T. brak er voor Simon een nieuw tijdperk aan in de wereldtop en de combinatie behoorde in iedere rubriek waarin ze aan de start kwam jarenlang tot de absolute favorieten. Voor het publiek was E.T. de lieveling zoals eerder Milton van John Whitaker dat was.
E.T. eindigde zijn carriere met een winsom van meer dan $4.000.000, waarvan $3.600.000 in prijzengeld en de rest in natura zoals daar zijn auto’s, juwelen enz.
Recordhouder
Er zullen vele records zijn die Hugo Simon in bezit heeft en een daarvan is dat hij de oudste GP winnaar is tot nog toe. In 2015 won hij op 73-jarige leeftijd de 1.50m GP in Wenen met Freddy 7 (v.For Pleasure). Zijn laatste wedstrijd was in 2016 op het Internatonaal concours te Linz waar hij nog een Longines Rankingrubriek over 1.45m won. In een interview dat Hugo Simon gisteren gaf aan SWR ter ere van zijn verjaardag werd hem gevraagd hoe hij zo fit bleef.
“Iedere dag sta ik om 6 uur op en ga dan zwemmen. Verder heb ik geluk dat God mij een lichaam heeft gegeven dat zo sterk en gezond is. Ik heb dan ook het gevoel dat ik nu halverwege ben.”
Niet lullen maar poetsen
Persoonlijk kan ik me nog goed een gesprek uit 1989 herinneren dat ik had met Simon terwijl we op het losrijterrein in Falsterbo aan het stappen waren. Hij grapte dat hij het prachtig vond dat hij hoorde dat ik Nederlands Kampioen was geworden en dat ik nu moest gaan laten zien wat ik waard was. Daarop klaagde ik wat dat het voor een jonge ruiter met maar twee matige GP paarden niet makkelijk was om op te boksen tegen de grote stallen waar de top GP paarden in rijen van vier op stal stonden. Hij keek me lachend aan: “Je moet niet zo jammeren mijn jongen, een topruiter zit nooit zonder toppaard want als hij er geen heeft dan maakt hij die”, zei hij terwijl hij zich klaarmaakte voor de prijsuitreiking van de zoveelste GP die hij won. Ik besefte direct dat hij gelijk had, “niet lullen maar poetsen jongen”, zou de Nederlandse vertaling zijn.
Geweldig geschreven dit verhaal. Bij leven al een legende .Vele wedstrijden gezien waar Hugo Simon mee reed .Altijd genieten wat een vechters mentaliteit .Ik sta ook altijd om 6 U op maar niet om te zwemmen ( misschien wel een goed idee om gezond oud te worden )