Hij is niet geschikt voor het allerhoogste eventingniveau, maar dat was ook niet de bedoeling. Nu ben ik echter gebeld met het verhaal dat dit paard absoluut ongeschikt is voor de eventingsport. Hij zou overal van schrikken en niet willen springen. Ik had deze problemen helemaal niet, ik denk dan ook dat het aan de ruiter ligt. De koper wil dat ik het paard terugneem en het aankoopbedrag terugstort. Ik heb inmiddels een ander paard en niet de mogelijkheid (en de wil) mijn vorige paard terug te nemen. Ben ik hiertoe wel verplicht?
Antwoord Schelstraete Advocaten
Als verkoper heeft u een eventingpaard verkocht aan een koper die er eveneens eventing mee wil gaan rijden. Het paard acteerde onder de verkoper op L niveau (eventing) en de nieuwe eigenaar heeft zelf nog geen ervaring in deze tak van sport. Hoewel het paard volgens de verkoper niet geschikt is voor het allerhoogste eventingniveau, was het wel een zeer geschikt paard in deze sport met een relatief onervaren ruiter om een start te maken. Drie weken na aankoop wil de koper het paard echter retourneren aan de verkoper met als reden dat het paard niet geschikt zou zijn voor de eventingsport omdat het paard niet wil springen en overal van schrikt. De vraag is nu of de verkoper juridisch verplicht kan worden om het paard terug te nemen en het aankoopbedrag terug te storten.
Indien een verkoper een paard verkoopt dient dit paard te voldoen aan de koopovereenkomst. Dat wil zeggen dat het paard moet voldoen aan het doel waarvoor de koper hem wilde aankopen en aan de omschrijving waarmee de verkoper het paard heeft aangeboden. Ook dient het paard geschikt te zijn voor ‘normaal gebruik’. Eén en ander hangt echter ook af van de overeengekomen aankoopsom. Aan een paard van bijvoorbeeld 20.000 euro mogen meer eisen gesteld worden dan aan een paard van 1.000 euro. Hoewel mij over het aankoopbedrag niets bekend is, is wel zeker dat het paard geschikt dient te zijn om in de eventingsport te acteren met een relatief onervaren ruiter, zij het niet op het allerhoogste niveau.
Of het paard daarvoor geschikt is kan bijvoorbeeld worden bekeken aan de hand van resultaten uit het verleden. Indien het paard bijvoorbeeld nette resultaten heeft neergezet met zijn vorige ruiter is er geen reden om aan te nemen dat het paard niet geschikt is voor de eventingsport. Bovendien zal de koper ook de gelegenheid hebben gehad om het paard uit te proberen bij de bezichtiging. Buiten het feit dat de verkoper een mededelingsplicht heeft, heeft ook de koper een plicht. Namelijk een onderzoeksplicht. Bij het bezichtigen had de koper al uit dienen te proberen of het dier geschikt is voor de eventing. Aangezien mij over de gang van zaken bij de bezichtiging niets bekend is, kan ik niet nagaan of beide partijen aan de hiervoor genoemde plichten hebben voldaan.
Een paard is echter een levend wezen en hoe het dier presteert onder het zadel hangt ook in grote mate van de ruiter af. Aangezien het paard in het verleden, naar zeggen van de vraagsteller – de verkoper – eventing heeft gelopen op L niveau en nu plots niet meer zou willen springen en schrikachtig is, zou dat ook kunnen betekenen dat één en ander zou kunnen liggen aan de ruiterkwaliteiten van de nieuwe ruiter. Indien dit het geval zou zijn, hetgeen ik bij gebrek aan nadere informatie echter niet kan bevestigen, betekent dat nog niet dat het paard op zich niet geschikt zou zijn voor het doel waar het dier voor zou zijn aangekocht door de koper. Zelfs bij de braafste paarden kan men geen garanties geven dat zij onder onervaren ruiters altijd braaf zullen blijven.
Bij gebrek aan voldoende informatie kan ik hier geen sluitend oordeel geven. Wanneer het paard in het verleden echter aantoonbaar heeft geacteerd in de eventingsport en de koper het paard voldoende heeft kunnen uitproberen, lijken er mij vooralsnog geen redenen om aan te nemen dat het paard niet zou voldoen aan de koopovereenkomst en lijken er geen redenen om het paard terug te moeten nemen. De koper zal namelijk moeten aantonen dat het paard voorafgaande aan de levering al niet geschikt was voor het aankoopdoel. Indien de koper daarin niet slaagt zal een hij weinig kans van slagen hebben in zijn poging het paard te retourneren aan de verkoper.
Let wel, dit alles zou anders kunnen zijn indien het paard het ongewenste gedrag vertoont vanwege lichamelijke ongemakken, of wanneer het paard in het verleden al dergelijk gedrag – ernstig schrikken, niet willen springen – heeft vertoond en dit ook aan te tonen is middels getuigen of middels slechte sportresultaten.
In deze casus is er bovendien van uit gegaan dat we hier te maken hebben met twee particulieren. Indien de verkoper professional zou zijn en de koper particulier dan zou de situatie anders kunnen zijn met betrekking tot de bewijspositie van partijen. Maar om daarover nu uit te wijden gaat de reikwijdte van dit artikel te buiten.
De koper is wel heel snel van start gegaan, hoeveel tijd heeft het paard aan nieuwe omgeving en ruiter mogen wennen en vertrouwen mogen krijgen in die ruiter???
Dit kan zelfs wel een paar maanden duren.
Of dacht hij direkt na het uitladen van start te gaan??
Wat voor voer krijgt dit paard nu en hoeveel per keer en dag en is het voer totaal anders dan daarvoor. Wordt het paard op een andere manier gehouden op stal ten opzichte van de vorige eigenaar? Daar kan een paard al veranderen. Gewenning aan zijn nieuwe ruiter, manier van les geven of begeleiding waardoor het niet werkt? Kan een paard totaal anders maken.
Denk dat de vorige eigenaar die tips nog kan geven. Van ik gaf dit voer en zoveel per keer ook bij training. En deed bij rust minder geven of ander soort voer. Hij liep 10 uur per dag buiten en nu misschien maar 4 uur? Enz enz. Laat ze eerst dat maar doen en als een van die dingen het geval is moeten ze dat eerst proberen en dan pas klagen?