Charlotte Dujardin en Valegro hoefden in hun Grand Prix ‘slechts’ 81,329% te behalen om het Britse team voorbij Oranje te loodsen. De Britse combinatie slaagde hier vanmiddag ruimschoots in. Met 85,214% pakten Dujardin en haar geweldig presterende Negro-zoon de leiding.
Spectaculaire versterkingen in draf en galop, scherpe, taktzuivere appuyementen en mooi ‘zittende’ piaffes, het zat allemaal in de landenproef van Charlotte Dujardin en Valegro. Alleen op de laatste lijn, na de piaffe op X, ontstonden onregelmatigheden in passage. Verder imponeerde de Britse topcombinatie van start tot finish.
Anna Kasprzak en Donnperignon reden ooit wel betere Grand Prix’s dan hier in Caen. De piaffes – altijd al een zorgenkindje bij de Donnerhall-zoon – kwamen nauwelijks van de vloer, de overgangen waren weinig gedragen. Toch ontving de laatste Deense combinatie hier nog veel zevens voor en ondanks een fout in de eners kwam 74,457% op het bord te staan. In het landenklassement eindigt Denemarken achter Zweden op de zevende plaats.
Claudia Fassaert en Donnerfee zetten eerder vanmiddag de laatste score voor België op het bord. Met een keurige Grand Prix verzamelde Fassaert 70,386% en dat bracht het Belgische totaal op 209,557. Het team van Sjef Janssen kwam daarmee op de twaalfde plaats. Ook de hoogst geplaatste Belgische combinatie Fassaert-Donnerfee heeft zich niet bij de beste 30 combinaties voor de Special gereden.
Met een score van 75,843% voor de Grand Prix van Steffen Peters en Legolas passeerde het Amerikaanse team Spanje in de uitslag van de landenwedstrijd. Daarmee ging tevens de theoretische kans voorbij dat Amerika het team van Oranje voor zou blijven. Vooral de grote fout die Legolas maakte in de wisselserie om de pas kostte veel punten.
Een ontspannen, vrijwel smetteloze Grand Prix van Adelinde Cornelissen en Jerich Parzival N.O.P. leverde Nederland eerder deze middag de bronzen teammedaille op. Met haar bepaald niet geflatteerde 79,828% verzekerde Cornelissen zich van de vierde plaats.
Adelinde Cornelissen en Parzival reden een Grand Prix met fraaie contrasten. Knallende, taktzuivere drafversterkingen (die om onverklaarbare redenen slechts iets boven de 8 gemiddeld scoorden) en prachtige, klassieke piaffes met heel gemakkelijke, gedragen overgangen, die gemiddeld ook allemaal beneden de 9 bleven. Geen overdreven score dus voor de laatste Nederlandse combinatie.
Het teamgoud voor Duitsland is dan al lang binnen. De doorgaans beste en meest geroutineerde combinatie, Helen Langenhanenberg en Damon Hill NRW, staat echter achter Isabell Werth en Bella Rose op de derde plaats. De Spanjaard José Daniel Martin Dockx is intussen met Grandioso Nip Tuck en Carl Hester voorbijgegaan. Hij zet Spanje met zijn score van 74,243% in een sterke positie.
Damon Hill maakte zowel in de eners als in de laatste passagetour een fout. De eerste duidelijke fout in de galopwissels om de pas werd echter maar matig bestraft: een 7 verscheen op het scorebord, terwijl bij de fout van Michael Eilberg nog een 4,6 prijkte na de fout in de eners. De laatste fout van Damon Hill in de passage – waar hij eerder dan gepland mee op wilde houden – kwam hem echter op een 5,6 te staan. 81,357% is de eindscore van de winnaars van Europees zilver in Herning 2013.
Met een score die ver onder hun persoonlijk record uitkwam, hielden Michael Eilberg en Half Moon Delphi de spanning om teamzilver er nog even in. De 71,957% was lager nog dan die van Edward Gal met Voice, daar had het Britse team – en eigenlijk niemand – rekening mee gehouden.
In het begin van de proef ging het al mis met Michael Eilberg en Half Moon Delphi. De schimmel liet zich na het rechter drafappuyement niet omstellen naar links en sprong aan in galop. In zowel de draf- als de galoptraversalen werd de zoon van Dimaggio erg kort in de hals en een fout in de wissels om de pas werd streng gestraft. Daar wogen de imponerende passages en goede galopreprise niet tegenop.
Zweden lijkt geen kans te maken op het podium. De goede Grand Prix-proef van Patrik Kittel en Watermill Scandic werd met 74,057% niet overgewaardeerd. De KWPN-hengst excelleerde als altijd in de overgangen van piaffe naar passage en vice versa, maar daar gaven de juryleden toch niet meer dan ruime zevens voor.
Hans Peter Minderhoud en Glock’s Johnson zagen vanmorgen weer een combinatie langszij komen: Laura Graves en de uit een tuigpaardmoeder gefokte Verdades (v. Florett As) scoorden 74,871%. Behalve Spanje melden de Verenigde Staten zich nu ook aan de top van het klassement.
De proef van Laura Graves begon zeer veelbelovend met een tussenscore van tegen de 77%, maar na matige staponderdelen en weinig imponerende galopelementen werd de score van Verdades wat afgevlakt. Met een zeer sterke laatste piaffe-passage tour en 8’en voor – vooral de linker – pirouettes kwam de Amerikaanse combinatie op bijna 75% uit.
Door een teleurstellend optreden van Glock’s Voice en Edward Gal zijn de kansen op teamzilver danig verkleind. Met 72,443 % lijken Gal en zijn tweede paard het streepresultaat van het Nederlandse team voor hun rekening te moeten nemen.
Glock’s Voice verkeerde vanmorgen in het Ornano-stadion niet in glanzende vorm. In piaffe kwam de hengst maar matig van de plaats en in de eerste piaffe werd hij er zelfs na 7 passen uitgereden, de overgangen waren niet mooi gedragen en in de galopwissels om de pas ontstond ook nog eens een fout. Met alleen Adeline Cornelissen – en in het Britse kamp de sterke Michael Eilberg en Charlotte Dujardin – nog te gaan, lijkt brons nu het hoogst haalbare voor het team van bondscoach Wim Ernes.
De KWPN-goedgekeurde Painted Black en de Spaanse Morgan Barbançon stootten vanmorgen de KWPN-hengst Glock’s Johnson van het podium. Met 75,143% kwam de jonge amazone voorlopig op de derde plek met haar imponerende Gribaldi-zoon. Afgezien van een wat zure indruk en drafelementen met taktfouten, maakte de Gribaldi x Ferro indruk met zijn achterbeengebruik in piaffe en passage. De ontlading was groot bij Barbançon, die een luid applaus mocht ontvangen op de vroege ochtend.
Als er al een twijfel was aan het Duitse teamgoud, dan maakte Isabell Werth daar op de vroege ochtend in Normandië korte metten mee. Met de imponerende merrie Bella Rose 2 zette zij van begin tot eind een top proef neer en scoorde ze 81,529%.
Afgezien van wat ‘groenheidspuntjes’ van Bella Rose, zoals zo nu en dan iets achter de loodlijn komen, bleef Bella Rose uitstekend- afgezien van wat ongelijkheid in de uitgestrekte draf. De passage, de overgangen en de piaffe waren ronduit fantastisch in de proef van Werth. De strijd om zilver en brons lag op dat moment nog open.
Kristina Sprehe en Desperados stonden na de eerste dag ruimschoots aan de leiding. Na hun verbluffende Grand Prix verscheen zeer verdiend 78,814% op het scorebord. Carl Hester zette met Nip Tuck (v. Don Ruto) een hoge score neer: 74,188%, slechts een fractie minder dan Hans Peter Minderhoud met Johnson (74,367%). Diederik van Silfhout maakte gisteren met de KWPN-hengst Arlando NH N.O.P. een fantastisch debuut in het seniorenteam en scoorde 73,414%.
Klik hier voor de uitslagen.
De wedstrijd is live te volgen op Nos.nl.
Klik hier voor foto’s van Arnd Bronkhorst.
Bron: Horses
Alle lof voor Isabelle Werth..plaats 2 !! Dan ben je een paardenvrouw met zulke een staat van dienst..De vrouw die “praatjesmakers” het nakijken geven. !!!
Die Top-Erfolge von Isabell Werth
Olympische Medaillen
Goldmedaille Mannschaft: 1992, 1996, 2000, 2008
Goldmedaille Einzel: 1996
Silbermedaille Einzel: 1992, 2000, 2008
Weltmeisterschaften
Goldmedaille Mannschaft: 1994, 1998, 2006
Goldmedaille Einzel: 1994 (Grand Prix Special), 1998, 2006 (Grand Prix Special)
Bronzemedaille Einzel: 2006 (Grand Prix Kür)
Bronze (Mannschaft): 2010
6. Platz : 2010 (Grand Prix Kür)
10. Platz: 2010 (Grand Prix Special)
Europameisterschaften
Goldmedaille Mannschaft: 1991, 1993, 1995, 1997, 1999, 2001, 2003
Goldmedaille Einzel: 1991 (Grand Prix Special), 1993 (Grand Prix Special), 1995, 1997, 2007 (Grand Prix Special)
Silbermedaille Mannschaft: 2007
Silbermedaille Einzel: 2007 (Kür)
7. Platz: 2011 (Kür und Grand Prix Special)
Deutsche Meisterschaften
Goldmedaille: 1991, 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 2007, 2008
Silbermedaille: 1993, 2001, 2003, 2006
Bronzemedaille: 1990, 2000, 2002
4. Platz 2004
6. Platz: 2011 (Grand Prix Special)
Als Edward Gal gewoon nog op Totilas had gereden was de uitslag helemaal anders geweest. Dat paard had nooit verkocht mogen worden. Maar daarover nu genoeg.