Ga naar hoofdinhoud

Onvergetelijkheden

‘Kun jij zo’n beetje hetzelfde doen als de vorige keer, maar dan over de zeven beste dressuurpaarden van de wereld’. Zo luidde ongeveer de vraag van Joep Bartels. ‘De vorige keer’ was op het Global Dressage Forum van 2004. Ik mocht toen een foktechnisch verhaaltje houden over de rol van exterieur, beweging en karakter. Nu vroeg Joep mij om iets te vertellen over Ahlerich, Rembrandt, Matador, Bonfire, Salinero, Totilas en Valegro.

Da’s wel een rijtje. Daar word je even stil van. Ik tenminste wel. Ook toen Joep aan het eind van zijn betoog zei: ‘Waarom zijn deze paarden nou bij ons op het netvlies blijven staan’. Qua zinsbouw was dat een vraag, maar om dáár op 26 en 27 oktober in Hooge-Mierde nou het finale antwoord op te geven…

Ik ben oud genoeg om ze allemaal aan het werk te hebben gezien. En natuurlijk zijn ze mij ook allemaal bijgebleven. Net als de vaste bezoekers van het Global Dressage Forum, die via een enquête tot dit illustere zevental kwamen. Youtube-zij-dank ben ik de afgelopen dagen teruggegaan in de tijd. Naar de Olympische Spelen van Los Angeles, waar Reiner Klimke in 1984 goud won met Ahlerich. Die halfbloed van Angelo xx (tijdverschijnsel!) liep voor huidige begrippen misschien met wat weinig aanspanning. Haast over de teugel, met heel weinig inwerking van de hand. ‘Rijdt uw paard voorwaarts en richt hem recht’, leek de in vlot tempo rijdende Klimke in zijn oren te hebben geknoopt. Maar wát er ook gebeurde, het ontstond uit niets. Wat een harmonie.

Evenmin als Ahlerich zou Matador aan de huidige generatie topdressuurpaarden kunnen tippen. Maar wat moeten al die gekunsteld prutsende Kür-figuurrijders de video van Kyra Kyrklund met Matador in de Wereldbekerfinale van 1991 goed bestuderen! Op de AC-lijn passage overgaand in piaffe, pirouette in piaffe overgaand in galoppirouette, stap, piaffe, pirouette in piaffe overgaand in anderhalve galoppirouette. Met speels gemak!

Bij het herbeleven van Bonfire en Salinero viel me weer eens op hoe de grote uiterlijke verschillen tussen deze paarden eigenlijk wegvallen tegen hun enorme innerlijke kwaliteit. En de gave van Anky om met haar paarden een betoverende eenheid te vormen.

Terwijl op mijn virtuele reis door de dressuurtijd alles weer op z’n plekje viel, was er één ding wat ik niet begreep: waarom kreeg Rembrandt destijds geen 110%? Oké, tien procent aftrek voor een keer kijken naar een bloempot. Dit lag zó ver boven het niveau van 1988. Als Nicole Uphoff Rembrandt laat klonen, staat ze over tien jaar weer aan de top.

Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ([email protected])
Deze column verscheen woensdag 7 oktober 2015 in De Paardenkrant. Geen abonnee van De Paardenkrant? Sluit dan hier een (online) abonnement af.

8 reacties op “Onvergetelijkheden

  • H. Paerels

    Zal Anky na haar dood net zo vaak als voorbeeld aangehaald worden vanwege haar wijze van rijden en paarden trainen als een Reiner Klimke?
    Of zal haar naam vooral blijven vallen omdat ze zoveel goud heeft gewonnen?
    Dat zijn nl. twee totaal verschillende zaken.
    Ze doet er in ieder geval alles aan om niet in de vergetelheid te geraken.
    … Namen van mensen als Reiner Klimke en vele andere grootmeesters hoeven dat niet …

  • tony.van

    voor de huidige begrippen met wat weinig aanspanning aldus DWR misschien kun je eens uitleggen wat het verschil is tussen aanspanning en spanning Wijlen Reiner Klimke wist het wel

  • Martina

    Reiner Klimke en Ahlerich ja, daar noem je ook iets !! Klimke altijd in harmonie met zijn paarden, heb hem ook andere paarden zien rijden en was er stil van. En Kyra Kyrklund met haar prachtige,grote Matador is ook zo,n mooi voorbeeld. Zij namen nog de tijd om een paard eerlijk en goed te trainen/voor te bereiden op groter werk. Waarom kan dat niet meer in deze tijd ?? Omdat zij niet (alleen) voor het geld reden maar ook voor de eer ???

  • Anne van Staaveren

    Ik mis Granat van Stückelberger….als kind gezien en o o o die changementen!

  • Han Coolen

    Anne Gribbons
    “Rembrandt scrambled and shuffled across the ring and somehow got where he was going but he never walked…

    Rembrandt won anyway. How was that possible, since we all know that the walk is all-important? Well when piaffe and passage are to die for, a horse can be forgiven a lot.”

    http://www.horsemagazine.com/thm/2015/08/fashions-in-dressage-horses-and-myths-about-gaits/

    http://www.horsemagazine.com/thm/2014/10/rubinstein/

  • H.

    Daar er nog heel veel mensen geen Engels kennen, graag voortaan alle reactie’s in het Nederlands!!!!

  • Han Coolen

    Engels ?
    Dat onderstreept weer eens keer het nivo van de redaktie en paardenkrantlezer.

  • eddy crul

    Beste Han Coolen,Ik geef toe dat ik bij het lezen van sommige reacties ook al eens het IQ niveau van de schrijver in twijfel heb getrokken.Maar onmiddellijk daarna herpak ik mij en besef dat iedereen zijn zwakheden en zijn kwaliteiten heeft. En dat het beter is dat ik mijn aandacht concentreer op de inhoud van de reactie dan op het IQ niveau van de schrijver. Uitzonderlijk bij uw bovenstaande reactie blijf ik wel denken aan het niveau van de schrijver. Ik zie namelijk niet in,, dat geen Engels kennen,, iets te zien heeft met het geestelijk niveau van die persoon.Evenmin zie ik het verband met de redactie niet, want deze zullen allen wel het Engels beheersen. Behalve dat ik vermoed dat U nu veel mensen heeft beledigd,wat misschien in deze context niet zo erg is,kan ik het niet laten te vermelden dat Uw bovenstaande reactie één van de minst intelligente is dewelke ik op dit forum gelezen heb. Vr gr EC

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.