Roxana Graman uit Slagharen is zelf internationaal 4*-eventingamazone en dus gaat de eventingsport in Nederland haar ook aan het hart. Ze vindt dat Nederland onvoldoende doet voor haar eventingsruiters. En trekt daarover aan de bel in onze rubriek 'Laat je horen!'.
Als we naar de Nederlandse eventingtop kijken, zien we ruiters en amazones die voornamelijk zelf de kar trekken. Of dit geheel realistisch is of niet, het gebeurt wel. Ten opzichte van de spring- en dressuursport zijn er duidelijke verschillen waar te nemen.
Op de betere stallen zijn er stalruiters/amazones, zo worden de paarden opgeleid en klaar gemaakt voor het grotere werk.
Als tweede, zijn er eigenaren bereid om te investeren.
Dat een eventing ruiter/amazone meerdere onderdelen moet beheersen bewijzen ze al in de sport. Echter slaat het in ons land door. In het stukje opleider én topsporter zijn én dat geheel ook nog zelf sponsoren. Het liefst het paard ook nog blijven aanhouden voor de Nederlandse topsport.
We need more horsepower
Dat dit niet realistisch is, is afgelopen jaar bewezen. Tim Lips komt met al zijn kwaliteiten als ruiter op een geleend paard naar Boekelo. Wordt hier ook nog eens Nederlands kampioen mee. Of dit iets beloofd voor de toekomst: nee.
Dan heeft Nederland powervrouw Merel Blom. Als we het dan hebben over multitasken: opleiden, topsport, WK senioren, Olympische Spelen in Tokio, WK jonge eventingpaarden, handel, ondertussen ook nog een nieuwe stal bouwen en verhuizen. Is het geen teken van falende ondersteuning van als Merel Blom zelf op social media schrijft dat deze amazone een pauze nodig heeft van de druk. Moeten we geen verhaal halen bij de bondscoach? Dit brengt wellicht oud nieuws in een nieuw jasje. Om het op z’n Engels te zeggen: “We need more horsepower “.
Verandering is bezig
Toch is er een verandering bezig, de eventingpaarden binnen Nederland beginnen langzaam aan ook geld op te brengen. Dan praten wij niet over de bedragen zoals bij een top spring- of dressuurpaard. Er wel verandering bezig, mede mogelijk gemaakt doordat de huidige paardenmarkt het goed doet. En omdat onze topsporters en dus tegelijk ook onze opleiders dus geld kunnen verdienen: met het verkopen van fijne eventing paarden die wat ervaring hebben en correct na te rijden zijn.
Chinezen
Het is algemeen bekend dat elk paard wat fijn te rijden is en wat ervaring heeft geld opbrengt, dus ook een eventingpaard! Dat voorbeeld geven Chinezen aan ons: in Nederland trainen en wonen, getraind worden door Martin en Tim Lips, paarden aankopen binnen Nederland en omliggende landen. En het werkt.Leuk feitje is dat één van deze combinaties de China Games hebben gewonnen afgelopen jaar.
Martin Lips, vertelde het ons al enkele jaren geleden al. Een springpaard wat niet het laatste heeft als 1.50/1.60 m paard kan wel een goed eventingpaard zijn. Hetzelfde geld voor een dressuurpaard, meerdere dressuur afstammelingen hebben al het hoogste niveau van de eventingsport gelopen.
Investeren in de groeiende eventing sport?
Zou dit niet een heel goed gevoel geven, als fokker, eigenaar of sponsor? Om ‘onze’ eventingruiters te ondersteunen. Want het is een feit dat de eventingsport groeit, het draagvlak wordt groter. Dus de verbintenissen tussen fokkers, paarden, amazones/ruiters en de topsport worden ook groter. Dat is iets wat wel eens vergeten wordt bij ons. Niet in onze buurlanden In Duitsland wordt op 6 november een eventingpaarden veiling gehouden. Probeer je contacten en jezelf eens uit te nodigen om te kijken wat hier gebeurt. Wat voor paarden lopen daar en wat brengen deze paarden op?
Hier moet over gesproken worden
Ondertussen gebeurt er van alles in de Nederlandse eventing wereld. Bavaria 0.0. stopt met het sponsoren van de Nederlandse eventingsport. En het pas 11-jarige top eventing paard Ceda N.O.P van Merel Blom is teruggetrokken uit de sport en zal als fokmerrie verder gaan. Dit zijn tegenslagen voor de Nederlandse eventingsport. En vooral voor de ruiters/amazones die dit allemaal zelf moeten dragen. Daar moet meer over gesproken worden.
Roxana Graman
Internationaal eventingamazone
Eventing is in mijn ogen de mooiste en puurste vorm van paardensport. Alle facetten (springen, dressuur en cross) gebundeld in één tak van de sport! Hoe mooi! Helaas is deze tak van paardensport in de afgelopen jaren ook getroffen door een hoop negativiteit rond paardenwelzijn. En eigenlijk ook wel terecht. Dit geeft geen fraai beeld van deze tak van paardensport aan de buitenwereld en houdt sponsors buiten de deur. Daarnaast is het risico om een paard in training te zetten voor de eventingsport gewoon hoger als bijvoorbeeld bij springen of dressuur. Ook dit helpt niet mee om als sponsor in deze tak van sport te stappen. Een eventingpaard in training zetten voor eventuele verkoop is vaak ook een desillusie want de verkooprijzen van deze paarden ligt beduidend lager als dressuur of springpaarden. Hoe kan dit gekeerd worden? Ik denk dat de eventing in moet zetten op dierenwelzijn, misstanden in de sport hard aanpakken en zorgen dat de parcoursen optimaal veilig zijn voor zowel paard als ruiter. Lukt dit niet en kun je het verhaal rond eventing (met name de cross) niet aan de buitenwereld uitleggen dan ben ik bang dat deze tak van paardensport geen lang leven beschoren is!
Allemaal een kwestie van vraag en aanbod.
Er hebben maar heel weinig mensen interesse in eventing dus is er weinig geld mee gemoeid dus zijn de paarden niet veel waard.
Springen en dressuur trekken volle zalen dus veel prijzengeld dus kostbare paarden.
Geboren en getogen in de springsport tot 1.50 niveau ben ik 6 jaar geleden overgestapt naar eventing, zo plots als ik het schrijf, zo plots was de overgang. Ik had net 2 paarden die internationaal liepen verkocht en zat met een hoop jonge paarden om terug op te leiden. 1 springpaard ging naar John Whitaker en de andere naar Francois Mathy die hem doorverkocht naar een klant van Mclain Ward. Was ik blij ? niet echt , ik kwam tot de rekening dat ik misschien zulke 2 paarden niet meer zou hebben en als ik ze al had , zou ik deze sport nooit ten volle kunnen benutten omdat de financiële kant gewoon onrealistisch was. Tafels kopen om te starten heeft niets meer met topsport te maken. Ik had een 6 jarige van een eigenaar die ik in de Cyclus voor jonge paarden uitbracht, zeer apart lopen, veel bloed, maar vermogen was niet genoeg naar mijn mening. Eigenlijk een goed eventing paard vertelde men me. Ik dacht ” dat is voor gekken” want wat je niet kent kan je niet beoordelen.
Karin Donckers opgebeld die in mijn dorp woonde om een cross lesje te geven want ik had geen flauw idee hoe ik daaraan moest beginnen.
Dit was duidelijk zijn sport tak. na 3 succesvolle deelnames was hij al snel verkocht , maar ik was gebeten door deze nieuwe uitdaging. Ondertussen zijn 80 % van mijn paarden in opleiding voor de Eventing en terugdraaien naar de jumpingcarrousel van 150 paarden in 1 rubriek, om dagenlang rond te hangen , 60 sec in de ring te zijn en de bankrekening te plunderen … dat ga ik nooit meer doen.
Laten we niet mekkeren over het feit dat eventing geen geld opbrengt, ga maar eens 3 jaar jumping rijden op 3* niveau en kom mij vertellen wat je verdiend hebt na alle kosten. als iedereen altijd blijft zeuren en klagen is dat ook niet aantrekkelijk voor potentiele investeerders. NEEN , vertel iedereen over hoe fantastisch dat het is, hoe je als ruiter zeer veel tijd en training doorbrengt vooraleer je je paard op een niveau hebt. Hoe je als combinatie de drie diciplines bijna moet ademen om ergens te komen, vertel dat je je in deze sport NIET kan inkopen om succesvol te zijn . Als iedereen eens luidkeels deze sport zou bejubelen , gaat er meer optimisme zijn , meer aandacht van de media, interesse opwekken bij investeerders en fokkers etc…etc… een cirkel is rond. En ook al is het moeilijk, gewoon mensen blijven aansteken. Negativiteit is nooit een goede aantrekkingskracht. Laten we daar eens mee beginnen
Eventing is een groeiende sport in Nederland. De paarden hebben wij, alleen de resultaten blijven uit, dat heeft veel te maken met het management rond deze sport. Talenten worden veelal snel verkocht. In het buitenland is dat anders, talenten worden niet verkocht en de mindere paarden kosten zeer veel geld.
Ik heb dat lang geleden in Burley in Engeland gezien. De mindere paarden werden Niet onder de honderd duizend pond per stuk verkocht. Met de courspaarden in Nederland is dat het in het zelfde gebeurd. De mindere paarden werden via de veiling naar Nederland verkocht en konden koersen winnen omdat de Nederlandse gefokte volbloeds niet genoeg kwaliteit hadden. Er zijn mogelijkheden om het anders te doen, alleen die weg kent men niet in Nederland. Als het altijd hosanna is, wordt niet meer gesproken over dierenwelzijn.
Roxana noemt in haar artikel een heleboel zaken, maar wat wil ze nu eigenlijk? Dat is mij totaal niet duidelijk. Er moet gesproken worden. Oké, maar wie moeten er praten, waarover precies moet het gaan, en wat hoopt ze dat die gesprekken gaan opleveren? Wees eens duidelijk!