Ted Edgar was in de 50-, 60- en 70-jaren een grootheid in de springsport. Eerst met zijn ex-rodeo paard Uncle Max, en daarna met de Everest-paarden Snaffles, Jetlag, Jumbo, M’Lord en Grandpa. Hij won in 1969 de King George Gold Cup en werd gekroond tot beste ruiter van de Horse of the Year Show. Ook presteerde hij het om met een hand, de andere arm zat namelijk in een mitella, de Hickstead Derby uit te rijden.
Eerste ruiter met sponsorcontract
Ook was Edgar de eerste springruiter met een sponsorcontract. Hij ging in 1970 de samenwerking aan met Everest Double Glazing. Het eerste contract was 500 Pond voor één paard. Het groeide verder uit tot een jarenlange samenwerking van maar liefst 21 jaar. Everest werd een begrip in de springsport en de sport kreeg meer bekendheid op tv en in de media – allemaal dankzij de vooruitstrevende ideeën van Ted Edgar.
Nick Skeltonen Ben Maher
Verschillende Olympische ruiters waren verbonden aan de stal van Ted Edgar in Warwickshire. De belangrijkste ruiter is wel de dubbele gouden medaillewinnaar Nick Skelton. Ook Lesley McNaught en later, team gouden medaillewinnaar Ben Maher vonden hun weg in de sport via zijn stal. Andere internationale ruiters die bij Edgar trainden en onder de vlag van Everest reden, waren Geoff Luckett, Janet Hunter, Emma-Jane Brown en de Zwitser Beat Mandli.
Begenadigd paardenman
“Niemand kan in zijn voetsporen treden, hij was een begenadigd paardenman”, zo omschrijft David Broome zijn zwager Ted Edgar. “Hij hielp me een keer in Wembley toen mijn paard een fout maakte. We hebben samen getraind en het paard liep die avond drie keer nul. Ook daarna had hij er nooit meer een af. Ted kon direct een probleem zien en loste dat op – dat is een gave.”
Tijd ver vooruit
Nick Skelton die zijn loopbaan bij Ted en Liz Edgar begon, noemt Ted een innovator van de sport. “Hij was zijn tijd jaren vooruit.”
Jagen als ontspanning
“Racen was een grote liefde, net als Point-to-Point, maar jagen was zijn grootste liefde – het was zijn ontspanning,” vertelde zijn vrouw Liz. “Zijn favoriete kleur was rood – het kwam overeen met de rozetten die hij wilde winnen en hij was altijd op pad om te winnen.”
Bron British Showjumping