Die ervaring is voor ons niet nieuw. Lang geleden liet mijn vader al hengsten als Voltaire, Concorde, Calvados, Cocktail en Heartbreaker door topruiters rijden. Ik denk dat we mogen stellen dat de hele fokkerij daar wat aan gehad heeft.
Ga alle lijstjes maar na: de WBFSH-ranglijsten van de meest succesvolle verervers in de internationale sport voor zowel springen als dressuur, de fokwaardeschattingen van de diverse stamboeken, overal duiken de Grand Prix-hengsten op. De eerste twaalf op de ranglijst springen (Baloubet du Rouet, Kannan, Darco, Quick Star, Heartbreaker etc.) waren zelf allemaal 1,60-paarden. Hengsten die zelf het fokdoel behalen maken een veel grotere kans om zich te ontwikkelen tot een positieve vererver – zeker als ze nog eens goed gefokt zijn. Door dit soort hengsten aan te bieden willen wij aan dat fokdoelstreven een bijdrage leveren. Dat verwachten de stamboeken van de fokkers, maar de fokkerij zit bij ons net zo in de genen als bij onze klanten, dus leveren wij als hengstenhouder ook ons aandeel.
Onze opvattingen over de fokkerij hebben ertoe geleid dat we ons met de hengstenopfok niet langer alleen richten op wat nu nog steeds de hoofdstroom is: op 2,5-jarige leeftijd naar de eerste bezichtiging en dan op driejarige leeftijd naar het verrichtingsonderzoek. Wij maken ook graag gebruik van de verruimde mogelijkheden om met wat oudere hengsten in te stromen. Dan weten wij beter wat voor een vlees we in de kuip hebben. Het is niet alleen een behoorlijke investering om een hengst ingeschreven te krijgen, ook het hele sporttraject daarna is voor ons alleen zinvol als de hengst het grote werk aankan.
Iedere hengsteneigenaar moet natuurlijk zijn eigen beslissing nemen, maar het verbaast ons wel eens dat er nog steeds zo veel driejarige hengsten worden getest. Terwijl de feiten inmiddels wel voor zich spreken: de grote verervers zijn bijna allemaal later ingestroomd. Niet alleen op ons station, waar Heartbreaker als driejarige waarschijnlijk niet in de smaak zou zijn gevallen, maar ook bij onze collega’s zijn toch legio voorbeelden te noemen van waardevolle hengsten die pas op latere leeftijd gekeurd zijn. Zoals Libero H, Padinus, Cantos, Mr. Blue, Tangelo van de Zuuthoeve, Phin Phin, Corland, Lupicor, Jus de Pomme, Cardento, Calvaro Z, Kannan, Clinton, Bubalu et cetera et cetera. Dit soort hengsten vormt misschien maar tien procent van het aantal goedgekeurde hengsten, maar ik durf te stellen dat 90 procent van de succesvolle paarden juist van deze tien procent afstamt.
Nu onze hengsten al geruime tijd worden uitgebracht in de internationale sport, hebben we wel geleerd dat het echt maatwerk is om voor elke individuele hengst een passende ruiter te vinden. Een ruiter kan niks in een paard stoppen, maar om alle kwaliteit die in een hengst zit er ook echt uit te krijgen, moet de hengst wel de goede kansen krijgen. Met Quality Time bij Jeroen Dubbeldam, Warrant bij Henk van de Pol, Spartacus bij Marco Kutscher, Verdi bij Maikel van der Vleuten, Zambesi bij Sjaak Sleiderink en Eldorado bij Hanno Ellerman – om maar enkele voorbeelden te noemen – zijn wij als Team Nijhof heel blij en denken we het fokdoel te dienen.
Henk Nijhof, hengstenhouder
Deze opinie verscheen woensdag 15 mei 2013 in De Paardenkrant.