In Paardenland is een nieuwe term bedacht, namelijk ‘unwanted horses’. Voor mij niet geheel nieuw, want ik ben al tien jaar bezig met unwanted horses. Immers nagenoeg bij elke koopkwestie is de inzet ontbinding en / of vernietiging van de koopovereenkomst met als doel om de koop ongedaan te maken. Dat wil zeggen onder terugbetaling van de koopprijs en alle kosten paard weer terug naar de verkoper. Duidelijk een geval van unwanted horses en mijn dagelijkse kost. Maar de term schijnt uitgebreid te zijn naar paarden die niemand meer wil en geen onderdeel uitmaken van een geschil. Het betreft – volgens de media – een economisch aspect. De Telegraaf opende recent haar voorpagina ermee.
Hobbypaarden worden massaal afgedankt vanwege de hoge kosten en belanden in het slachthuis. In de Verenigde Staten mogen paarden niet geslacht worden en daar worden ze maar aan een hek vastgebonden en verwaarloosd. Waarom? Er zou geen geld meer zijn voor de onderhoudskosten. Deze berichten verontrusten mij. Eerder schreef ik al dat de aankoop van een paard niet hetzelfde is als het aanschaffen van een parkiet. Is het wel vertrouwd om als hobbyist een paard aan te schaffen? Niet alleen vanwege de hoge kosten, maar ook vanwege gebrek aan ervaring en kennis. Ik meen oprecht dat de koper van een paard niet over één nacht ijs moet gaan en alle consequenties goed moet overzien, ook de financiële. Het houden van een paard is een enorme verantwoording en daar dient niet te lichtzinnig over gedacht te worden. In de praktijk word ik met enige regelmaat benaderd door een teleurgestelde koper die van de koop af wil, maar mij wel voorhoudt dat er geen geld is om een rechtszaak te financieren. Ik ben dan verbaasd, want er was blijkbaar wel geld om het paard aan te schaffen en elke dag te onderhouden. De voorzitter van een stamboek heeft gedreigd met het afmaken van paarden. Niet omdat deze unwanted zijn, maar omdat de voorzitter ‘ desperate’ is over het handelen van de PVE. In deze kwestie is bekend dat het PVE meerdere procedures heeft verloren, jaren wacht met het nemen van beslissingen en kennelijk gebruik maakt van haar vertragingstechnieken. Een beroepsgenoot heeft eens een slogan bedacht voor de Immigratie en Naturalisatiedienst: ‘ Sterf een langzame dood’. Dit omdat asielzoekers vaak jarenlang in grote onzekerheid verkeren over hun status. Deze slogan is de advocaat duur komen te staan, want hij is terechtgewezen door de Raad van Discipline. Ik zal mij dan maar onthouden van het bedenken van een slogan voor de PVE, maar ik weer er genoeg. De eigenaren van Painted Black hebben het wel goed begrepen. Gewoon verkopen aan een vermogende Spaanse partij. Krijgt het paard het altijd goed.
Mr. Stephan Wensing
Deze column verscheen vrijdag 17 september 2010 in De Paardenkrant
ik heb in de media diverse berichten gelezen en gehoord over dit onderwerp
wat mij echter verbaasd is dat de vraagprijs van paarden nog steeds onveranderd hoog is.
7500 euro voor een 10 jarige die B loopt is geen uitzondering.
dat klopt toch niet met de berichten…??
Degene die het stuk in de krant heeft geschreven heeft zeker niet gekeken in welke toestand zo’n paard of pony verkeerd. Ben meer als 6 maanden aan het zoeken geweest naar een gezond en betaalbaar paard. En heb vele malen moeten constateren dat een duur paard of goedkoop paard beide vaak niet goed gezond zijn of de benen niet juist zijn. Welke kosten er wel torenhoog zijn, zij die van een veearts, en vaak wordt er niet een juiste diagnose gesteld. Of wordt er maar gezegd afmaken is het beste kost het minste. En dat terwijl er met wat extra zorg en aandacht een dier goed kan herstellen.
Wij merken als Stichting die (gratis voor de oude eigenaar) paarden opvangt ook bijna dagelijks dat het allemaal niks meer mag (of kan) kosten en dat zelfs gezonde paarden ons gratis aangeboden worden, enkel vanwege financiële problemen. Deze vinden doorgaans door bemiddeling nog wel een goede nieuwe plek, maar het wordt lastiger als het dier ook nog een gebruiksbeperking heeft. Toch hebben wij een hoop van deze fantastische paarden een waardig thuis kunnen bieden, een thuis waar wij ons aan hun beperking aanpassen en niet andersom. Onberijdbaar? Nou en? Lange teugelwerk, vrijheidsdressuur, etc zijn eveneens uitdagende bezigheden, zowel voor mens als paard. Een onberijdbaar paard is immers niet per definitie” waardeloos”. Maar zolang het rijden voor 99% van de eigenaren heilig is, helaas wel.
Paarden waar we zelf (ook vanwege financiele tekorten) geen plek voor hebben die bemiddelen we merendeels succesvol naar nieuwe eigenaren die ook niet zo nodig hoeven te rijden en op andere manieren weten te genieten van het ons zo dienstbare paard. Of het nu om paarden met EMND, blindheid, peesbeschadiging, rugproblemen ( lees: doorgaans kapot gereden), ja zelfs gedragsproblemen gaat, als het paard de tijd krijgt komt er wel een passende nieuwe eigenaar voorbij.
En of het nu een Donnerhall afstamming of een papierloos paard betreft, er zit vanalles bij.
En daar heb je meteen weer het probleem; tijd. Tijd is geld en de winter komt eraan, dus dan kunnen ze niet meer op het land en de stallen staan vol met bruikbare paarden. Zijn ze niet op tijd bemiddeld….dan wordt het triest en erg genoeg vaak hun laatste herfst….jarenlang maatjes geweest of niet…
Wij promoten dan ook (net als de schrijver van dit artikel), om niet te snel een paard aan te schaffen, ook al zijn ze (via ons) gratis in aanschaf. Neem er geen als je er niet 2 kunt betalen. En niet iedere opvang (hetzij particulier, hetzij in stichtingsvorm) is louche!! Met contracten zijn desnoods angsten van de eigenaar dat het paard alsnog in de handel beland te minimaliseren.
Denk ook VOOR de aanschaf van een paard na over de gevolgen bij ziekte. Vandaag is het dier misschien 100% goedgekeurd, morgen kan hij definitief onberijdbaar zijn. En dan? Een paard KAN heel oud worden, het is GEEN gebruiksartikel, maar een maatje voor het leven. Een ziek paard (dat nog een waardig leven kan leiden) hoort in principe door de eigenaar onderhouden te worden, het is immers geen auto die je maar naar de sloop brengt. Helaas is deze mentaliteit vaak ver te zoeken. We leven in een consumptie maatschappij.
Voor paarden die de dupe zijn van deze eigenaren willen wij ons best doen, want het paard heeft zijn eigenaar immers ook niet zelf uitgezocht.
Paarden zijn niet te duur. Ze zijn zelfs te goedkoop. Iedereen kan zich bijna een paard in aanschaf veroorloven, maar kan er vervolgens bij de geringste financiele tegenslag niet meer voor opdraaien. De dieren krijgen niet de zorg meer die ze nodig hebben, of worden uit kostenoverwegingen maar geslacht.
Daarbij moet ook nog gezegd worden dat de gemeenten hier mede debet aan zijn. Een paard 24/7 onder de blote sterrehemel buiten laten staan willen maar weinig paardeneigenaren, en enkel omdat een schuilstal niet geoorloofd is zijn de eigenaren veroordeeld tot dure pensionstallen waar de dieren ook nog eens in de winter 75% van de dag in een kleine box staan. Zouden er makkelijker (vergunningsvrij) schuilstallen gebouwd mogen worden, zouden ook meer mensen hun paard goedkoper kunnen houden, ook als ze niet meer 100% functioneel zijn. Wie gaat een onberijdbaar paard op een dure manege/pensionstal zetten waar je ook voor de rijbak meebetaald waar je geen gebruik van kunt maken? En hoeveel medestalgenoten verklaren je niet voor gek als je een chronisch onberijdbaar paard op een pensionstal zet? “zonde van het geld toch zeker!” Je telt ook niet meer zo mee als je niet mee op buitenrit gaat, of mee kunt praten over het rijden. Kortom, de cultuur is er niet na om een onberijdbaar paard te houden.
Voor meer info (ook als u ons werk wilt steunen) zie:
http://www.paardinnood.nl
http://www.spin2008.hyves.nl
http://www.twitter.com/paardinnood.
Je moet inderdaad de kosten voor een jaar er eerst bijhalen voor dat je een paard aanschaft
en die zijn niet mis.
Aangezien het paard een kudde dier is zul er of plek moeten hebben in een pensionstal en wil je een paard thuis neer zetten heb je er twee nodig
of een gezelschapspony
dan is er nog een groot verschil in prijs waar je in nederland je paard neer zet. in het westen van het land is het dubbel zo duur dan in de rest van Nederland
de teleurgestelde koper van het in bovengenoemde verhaal kan natuurlijk ook de koper zijn die van het beestje af wil omdat het te duur wordt.
Ook is er nog een reactie van ik ben nog geen betaalbaar gezond paard tegen gekomen
ook daarvoor telt welke grens is betaalbaar
als een paard 2500 per jaar kost
heb je met 10 jaar een paard wat 25.000 op moet brengen mits hij gezond is
lijkt misschien veel maar dat is wel rieel
ja het is in en in triest wat je zoafentoe ziet gebeuren…
Mensen kopen van hun vakantiegeld een paard,van de kinderbijslag een niet passend zadel ongezien op marktplaats,kunnen vervolgens geen rijles betalen en bezuinigen op de smid,het voer en de veearts…
Als je met je konijn à €15,-aanschaf naar de dierenarts moet omdat ie al een week aan de diarree is,dan kost je dat misschien ook wel €38,95….sommige mensen hebben dat er niet voor over…verwaarlozen (mishandelen) en laten het dier aan zijn lot over….”kopen we toch gewoon een ander leuk konijntje,hondje,visje,vogeltje …die wel gezond is..?!”pffff ;-(