‘De VION-Cup is een evenement waar ik al jaren aan deelneem met mijn jonge paarden. Vorig jaar werd mijn zelfgefokte Augsburg nog kampioen van de vierjarige springpaarden, dit jaar hadden we een foutje in de finale bij de vijfjarigen. Dat is jammer, maar ik kan niet anders dan tevreden zijn hoe hij sprong. De parcoursen voor de jonge paarden vond ik namelijk te moeilijk gebouwd door Kris van Gelder. Sterker nog, ze waren unfair. En dan heb ik het vooral over de parcoursen voor de vier- en vijfjarige springpaarden.
De allereerste proef voor vijfjarigen bestond uit alleen maar afstanden. Het is voor zulke jonge paarden al moeilijk genoeg om op het hoofdterrein te springen en te wennen. Het was mooier geweest om met drie op zichzelf staande hindernissen te beginnen om op die manier in het ritme te komen. Dat de combinatiesprongen langs de comsumptietent werden gebouwd, was ook al niet handig want je weet dat paarden daar aan het kijken komen.
In de finale stond het hoog, maar dat mag en dat weet je van te voren. Het probleem alleen was dat het parcours toen unfair werd door lastige afstanden en optisch moeilijke hindernissen, zoals de steil met het water erachter en dan op 3,5 galopsprong een brede oxer. De driesprong oxer-oxer-steil, waarbij de eerste afstand ruim stond en de tweede afstand veel te kort, hoorde op deze wijze al helemaal niet in het parcours. Misschien in een Grand Prix parcours, maar niet in een wedstrijd voor jonge paarden.
De vijfjarigen moesten afgericht zijn als zevenjarigen. Het viel niet mee om er zonder kleurscheuren door heen te komen en dat zag je aan de cricket-uitslagen terug. Ik wil mezelf niet op de schouder kloppen, maar ik ben blij met de ervaring die ik als ruiter heb en dat die ik kon gebruiken. Menig amateurruiter was hier in de problemen gekomen en dat moet niet zo zijn.
Bij de vierjarigen vond ik de eerste hindernissen juist één van de moeilijksten. Hindernis 1 was de KWPN-oxer met het blauwe bord eronder. Een koud paard stapt er overheen, maar een kwaliteitsvol paard houdt de lucht juist aan en zo begin je je parcours al meteen met een hoop spanning. Het nodigde in elk geval niet uit om fijn en simpel paard te rijden.
Uitnodigend
De VION Cup is een jonge-paardenkampioenschap. Het hoeft geen veredelde hengstenshow te worden, maar het moet wel uitnodigend zijn. Ik denk dat Kris van Gelder dat uit het oog heeft verloren. Wij, ruiters, hebben hem daar wel vaker op aangesproken maar krijgen het idee dat we hem daar niet mee bereiken. Als hij tien ruiters in de barrage wil terugzien, lukt hem dat vaak. Maar ik vind het belangrijker dat de paarden ook nog wat leren en vertrouwen houden en niet van het springen a komen door zo’n wedstrijd.’
Roelof Bril uit Westendorp is internationaal springruiter, handelaar en fokker.
Deze opinie verscheen woensdag 25 augustus in De Paardenkrant
Over de vierjarigen wil ik mee gaan in het oordeel van Roelof Bril, maar voor de vijfjarigen ben ik het niet helemaal met hem eens. De vijfjarige paarden kunnen zich namelijk plaatsen voor het WK te Lanaken. Hier zal het zeker niet makkelijker staan en zijn de dieren miscchien nog wel meer onder de indruk dan in Ermelo. Kennelijk zijn de combinaties die in Ermelo dus wel alles goed genoeg springen, voor Lanaken geschikt. Een uitnodigend parcours in Ermelo kan in Lanaken dus grote problemen gaan opleveren. Het is dus misschien maar goed dat er scherp geselcteerd wordt in Ermelo, zodat de combinaties die deze moeilijke parcoursen wel goed doorstaan door kunnen gaan naar het misschien nog wel moeilijkere Lanaken.
bovenstaande is al meer jaren zo
een paar jaar geleden werd er zelfs zo zwaar gebouwd dat er amper paarden in de barrage kwamen, ben het met Roelof eens dat het een p[arcours moet zijn, vriendelik voor jonge paarden
zowel 4 als 5 jarigen
de voorrondes in Lanaken zijn vaak lang niet zo zwaar als de parcoursen in Ermelo,
wel op de finale dag, maar dat mag ook