Ik ben dan ook de eerste om te zeggen dat elk ras ‘iets’ leuks heeft. Dat roep ik al jaren. Mijn paardenvriendinnen vinden dat soms gek, want in hun ogen kan een Shetlander of een trekpaard – om maar eens iets te noemen – niets leuks hebben. Ik bestrijd dat altijd ten zeerste.
Elk ras een ander type mens
Wat het ook met zich meebracht, die brede ontwikkeling, is dat je veel verschillende mensen leerde kennen. Want bij elk ras hoort een ander type mens. Er is bij ons zelfs een keer een stagiaire geweest die daar onderzoek naar heeft gedaan. Ze onderzocht welk type mens er bij welk ras hoorde en dat liep nogal uiteen.
Big brother is watching
Door de jaren heen heeft de paardensport zich ontwikkeld. Enerzijds zijn we als paardensportliefhebbers daarin meegegroeid, anderzijds doen er zich vandaag de dag enorme discussies voor over hoe iets ‘hoort’. Dressuurruiters moesten afstand doen van hun hoedje, springruiters konden bepaalde ‘beenbescherming’ in de kast laten liggen. Alles om de veiligheid en het welzijn te bevorderen. Want, Big brother is watching you, of beter gezegd: us.
Iets leuks?
Van buitenaf komt steeds meer kritiek op wat wij met onze paarden doen. Het is te gemakkelijk om te zeggen dat mensen die kritiek plaatsen ‘geen verstand hebben van paarden of de paardensport.’ Inmiddels, na achttien jaar, ben ik ook iets behoudender geworden. Heeft elk ras of elke discipline nog wel ‘iets’ leuks? Als ik de sjeiks door de woestijn zie jagen met hun endurancepaarden, als ik een trekpaard zie zonder staart, een springpaard dat zichzelf totaal overspringt omdat ‘ie ‘geholpen’ is, een dressuurpaard volledig in de krul getrokken of een tuigpaard met enorme oordoppen in zie lopen.
Omdat het zo ‘hoort’
Iedereen die met paarden bezig is, weet dat er soms een hulpmiddel nodig is om tot de beste prestaties te komen, maar een hulpmiddel is in mijn ogen heel wat anders dan een ‘dwangmiddel’. Net zoals het verfraaien van je paard iets totaal anders is dan het verminken. We doen de dingen omdat het zo ‘hoort’. Jaren en jaren doen we het zo, dus waarom veranderen? Maar de tijd is veranderd, de sport is geëvolueerd. We kunnen niet stil blijven staan, maar moeten mee in deze ontwikkeling. Anders hoeven wij over een aantal jaar helemaal geen Paardenkrant meer te maken, simpelweg omdat er dan geen paardensport meer is.
Gelooft U dat nou echt?
Perfect verwoord met een treffende en passende conclusie !! Mijn compliment daarvoor.
Weet je, ik ben het met jou eens. Maar er zijn ook andere kanten. In Duitsland is het nu of binnenkort verboden om de gezichts tastharen af te branden…de dressuurmiepen laten de staartwortel met rust zodat de natuurlijke bescherming van edele delen weer kan werken.
Mijn shetlandponys scheer ik nooit, behalve Ralph, bijna 39, die kam ik met n babyblizz om de oude haren eruit te krijgen.
Zo zijn we allemaal wel n beetje bezig mee te evolueren met ons dierbaar dier…..
@Janne Brommet: dat klopt, in Duitsland moeten de Tastharen ongedeerd blijven, afbranden, scheren of knippen is verboden. Ook het uitscheren van de oren is verboden. Ik vind dat best.