Dat is het verschil tussen de titel op het wereld- en het Europees kampioenschap. Beide titels heeft hij aan Zenith te danken. Maar door de paardenwissel werd dat wat ondergewaardeerd. Op de Wereldruiterspelen was Zenith vrij jong en onervaren op dat niveau. Als ik dit weekend in Aken naar hem kijk, zie ik een ander paard. Hij is gerijpt, sterker en heeft meer ervaring. Het was niet echt een makkelijk paard. En met zijn sensibele karakter is hij dat nog steeds niet. Toch heeft Jeroen de tijd genomen alle ins en outs te leren kennen. Ze hebben de knoppen perfect op elkaar afgestemd. En dat is er dit weekend mooi uitgekomen.
Het klopt dat we ze het afgelopen jaar weinig hebben gezien. Maar een kampioenschap rijden vergt heel veel van een paard. Niet alleen heeft hij veel parcoursen in de benen. Ook tussen de oren komt er veel op zo’n paard af. De echte sport wordt op de kampioenschappen gereden. Daar win je medailles die je als sporter je hele leven bij je draagt. Geld geef je op den duur uit. Maar een medaille neemt niemand je meer af. Dat is de kunst. De enige die tot op heden zowel op de Olympische Spelen, de Wereldruiterspelen en de Europese kampioenschappen goud won, is Hans Günter Winkler. Hans is 89, terwijl Jeroen bijna vijftig jaar jonger is. Bij leven is die man nog steeds een held en krijgt hij overal waardering voor zijn prestaties.
Het mooiste moment voor mij in Aken was de laatste rit. Net als in Caen moest hij nul rijden. Dat je het kampioenschap afdwingt door geen fout te maken. Daar ligt in die jarenlange voorbereiding de focus op. Achteraf is de mooiste titel die op de Olympische Spelen. In Sydney, als jochie van 22, aan de andere kant van de wereld met een paard wat door iedereen verguisd werd. Dat had niemand voor mogelijk gehouden.
Als je ziet hoeveel felicitaties en berichtjes Jeroen krijgt. Dat is hartstikke leuk en zo moet het ook zijn. Jeroen is geen bluffer en wij zijn dat ook niet. De aandacht is leuk, maar we zetten het ook weer snel naast ons neer. Vergeet niet dat het ook ons beroep is. Natuurlijk wordt het gevierd. Maar de stal draait gewoon door. Het kan in de paarden over veertien dagen zomaar weer anders zijn.
Luit Dubbeldam, vader Jeroen Dubbeldam
Deze column verscheen woensdag 26 augustus 2015 in De Paardenkrant. Geen abonnee van De Paardenkrant? Sluit dan hier een (online) abonnement af.