De rug van een paard is het meest gebaat bij een extreme jockeyhouding van de ruiter. Die houding, waarbij de ruiter permanent in de stijgbeugels staat, belast de paardenrug het minst. Zo concludeerde Patricia de Cocq vorige week woensdag tijdens een symposium op de Universiteit van Wageningen, waar zij promoveerde op het krachtenspel tussen paard en ruiter.
Ongeveer 20% van de paarden loopt tijdens hun sportcarrière meer of minder ernstige rugproblemen op, legt De Cocq uit. Tussen paard en ruiter treden allerlei krachten op. Via zadel en hoofdstel worden de krachten van de ruiter overgebracht op het paard. De Cocq: “Als we inzicht hebben in deze krachten en daarmee in de belasting van het paard door de ruiter, kunnen we blessures voorkomen en het welzijn van het paard verbeteren.”
De Cocq werkte 6,5 jaar aan het onderzoek. Zij verrichte metingen, ook met behulp van driedimensionale bewegingsanalyse, naar de invloed van de ruiter op het paard. Ze keek daarbij niet alleen naar de invloed van het gewicht van de ruiter maar ook naar die van de rijtechniek. De Cocq: “In draf zijn de twee meest gebruikte rijtechnieken ‘doorzitten’, waarbij de ruiter op zijn kont blijft zitten, en ‘lichtrijden’.” Uit haar metingen kwam naar voren dat het doorzitten een hogere piekbelasting op de rug van het paard veroorzaakt. De Cocq: “Gewicht zorgt ervoor dat de paardenrug iets doorzakt. Bij lichtrijden heeft de paardenrug minder te verduren.”
In de dressuursport wil de jury vooral de doorzithouding zien. In de springsport hanteert de ruiter vooral de lichte zit. Gevraagd naar welke rijtechniek theoretisch gezien de rug van het paard het minst zou belasten, is De Cocq uitgesproken: “We hebben daarvoor diverse modellen ontwikkeld en daaruit kwam een eenduidig antwoord: de extreme jockeyhouding. Daarbij staat de ruiter voortdurend in de stijgbeugels en raakt het zadel niet aan. Die houding levert de minste piekbelasting op omdat de benen van de ruiter daarbij optreden als een elastische veer.”
“Neen, ik geef toe, buiten de racesport neemt geen ruiter die extreme houding aan. Maar lichtrijden of de verlichte zit zijn wel aan te bevelen, zeker als je weet dat je paard rugproblemen heeft. Zo krijgt de rug kans om zich te herstellen.”, zegt de promovenda.
Bron: Horses.nl/WUR.nl
Quote: ‘Neen, ik geef toe, buiten de racesport neemt geen ruiter die extreme houding aan.’
Hierbij wordt dus duidelijk voorbijgegaan aan de endurance, waar het eerder regel dan uitzondering is om het grootste deel van de tijd in de beugels te staan en het zadel niet of nauwelijks aan te raken. Vrijwel alle ruiters doen dit in elk geval in galop en het wordt ook vaak gezien in draf, vooral wanneer het draftempo hoog ligt.
Moest hier onderzoek naar worden gedaan en een symposium over zijn. Een beetje logisch nadenken is toch al genoeg, iedereen ziet toch dat dit het minst belastend is en doorzitten nou niet echt prettig en gezond voor het paard kan zijn. (zeker niet als er sprake is van overgewicht van de ruiter).
Onlangs weer eens bij een dure clinic gekeken.
Dikke amazone als een zak aardappelen hotsebotsen en maar doorzitten (dat moet tenslotte als je M rijdt) Amazone vond dit zelf duidelijk onaangenaam en hield zich hierdoor stijf waardoor stuiteren. Paard rug stijf en ongemakkelijk lopen. Te triest om naar te kijken maar de dure instructeur heeft er geen woord over gezegd en hierdoor het paard in zekere zin blootgesteld aan mishandeling, gek hoor al die rugklachten. De paardenfysiotherapeut vaart er wel bij. Instructeurs leer de ruiters rijden, de problemen liggen 9 van de 10 keer niet bij het goedwillende paard.
een van de doelen: verminderen van blessures en welzijn van paarden verbeteren, is te waarderen, al het is onderzoek op zich te onvolledig. Uiteraard kan manier van rijden veel invloed hebben op het paard, zeker ook het gebruik van bit en trekken aan teugels. Paarden zijn door de extreme pijn die de bitten kunnen veroorzaken niet eens in staat een goede houding aan te nemen om hun ruiter te dragen. Als voorbeeld het plaatje in de reclame voor de paardenkrant naast het artikel.