Op elfjarige leeftijd is het leven van Olivier van de Voort rigoureus veranderd. Na een ritje op het paard van zijn ouders stond hij een beetje te pielen met het halstertouw dat vervolgens om zijn been raakte waarna het paard wegrende met Van de Voort er achter. Hij schreeuwde, smeekte en rukte aan het touw. Wat hij ook probeerde: het hielp niet. Het touw bleef vastzitten om zijn been en het paard bleef voor hem uit rennen. Zijn lichaam klapte keer op keer tegen de grond waardoor zijn rug veranderde in één grote schaafwond. Hij voelde iets breken in zijn been. Van de Voort zag zijn leven aan zich voorbijtrekken.
Blij dat ik leefde
Zijn moeder Alessandra omschrijft het als een scène uit een western: “Je ziet wel eens dat mensen zo worden gefolterd.” Pas 3,5 kilometer later kwam het paard tot stilstand, in een meer. Van de Voort: “Ik kon alleen mijn handen gebruiken om niet te verdrinken. Gelukkig had ik al een goede zwemtechniek. Enkele gasten van de camping daar hoorden me schreeuwen. Die hebben me bevrijd.” Hij overleefde de breuken, kneuzingen en wonden, maar verloor zijn onderbeen. “Wat ik dacht toen ik geen been meer zag? Ik was blij dat ik nog leefde.”
Droom aan diggelen
Er volgt een jarenlange revalidatie. Zijn droom, topzwemmer worden, leek aan diggelen. Maar dat weigerde hij te accepteren. Hij trainde zich suf en verhuisde naar Amersfoort, dichter bij een zwembad. Kan het niet linksom, dan maar rechtsom. Zoals hij ’t zegt: “Kost het nog meer tijd en opofferingen? Dat is dan maar zo.”
Favoriet voor goud
En hij heeft zijn doel bereikt: op de Paralympische Spelen is hij als wereldrecordhouder favoriet voor goud op de 100 meter rugslag. Maar Van de Voort is ook een topper bij de valide zwemmers: vorig jaar werd hij Nederlands kampioen op de 200 meter. Hij droomt hardop van kwalificatie voor de Olympische Spelen, als eerste paralympische zwemmer ooit.
Goede been uit bed
Zijn moeder: “Wij hadden het er als ouders moeilijker mee dan hij. Hij zette de knop meteen om.” Niet voor niets grapt hij vaak: “Ik stap altijd met mijn goede been uit bed.”
Bron: AD