In de dressuursport zien we de absolute topcombinaties buiten de kampioenschappen het nauwelijks tegen elkaar opnemen in de ring. Moet de FEI dressuurruiters niet wat meer de ring in ‘dwingen‘, net zoals springruiters de ring in worden gedwongen door de ranking (en de daarmee verbonden startplaatsen)? Als de dressuurruiters zelf het belang van meer wedstrijden met de top niet zien voor de populariteit van de sport, moet het maar van de FEI komen. Die vraag legden wij voor aan sportpsycholoog Sanne Beijerman en dressuurruiters Hans Peter Minderhoud en Thamar Zweistra.
Lees hier alvast de reactie van Sanne Beijerman. De reacties van Hans Peter Minderhoud en Thamar Zweistra lees je in de Paardenkrant nr. 24, digitaal al beschikbaar voor 4,50 euro.
‘Snap het probleem’
“Laat ik allereerst zeggen dat ik wel snap dat het als een probleem kan worden gezien als er ruiters zijn die misschien heel strategisch een pad uitstippelen waardoor ze elkaar niet tegenkomen en alleen op een groot kampioenschap tegen elkaar rijden. Dat is voor het publiek, maar ook voor de organisatie van concoursen natuurlijk heel jammer. Toch denk ik dat dit niet opgelost kan worden zoals in de springsport.”
Paardenwelzijn
“De eerste reden is vanuit het oogpunt van paardenwelzijn. De opbouw van een topdressuurpaard naar een piekmoment op een echt groot concours kost tijd. En daarna moet er een rustperiode zijn. Zo merkte ik bij een aantal cliënten bijvoorbeeld al dat de finale van het Wereldbekerseizoen en de voorbereiding voor de Olympische Spelen in Parijs niet samengingen.”
“Springruiters hebben ook vaak meer paarden op het hoogste niveau. Sommige topdressuurruiters bevinden zich misschien in de luxepositie dat ze twee echte toppaarden hebben, maar daar blijft het ook bij. Vanuit het oogpunt van paardenwelzijn moet hier dus over nagedacht worden. Het zou anders heel belastend zijn voor de paarden.”
Samen verantwoordelijk
“Ten tweede zou je natuurlijk eigenlijk willen dat ruiters zich ook realiseren dat alle topsporters er samen verantwoordelijk voor zijn dat dressuur een sport blijft die aantrekkelijk is voor het publiek en dat het leuk is om topruiters tegen elkaar zien rijden. Het zou mooi zijn om meer vanuit het grotere geheel van de sport te denken dan alleen maar vanuit een politieke strategie je concurrent te ontlopen.”
‘Juist tegen je grootste concurrenten rijden’
Als laatste heb ik vanuit mentaal oogpunt ook wel een visie op deze stelling. Als je als sporter jezelf echt tot je maximale kunnen wilt ontwikkelen, zul je juist tegen je grootste concurrenten moeten rijden. Je wordt daar scherper, beter en meer gefocust van. Ik herinner me ook dat één van onze topamazones juist in Duitsland ging rijden omdat ze niet bij de concurrentie weg wilde blijven. Die mentaliteit zou je eigenlijk willen zien. We hebben in het verleden tijden gehad dat er twee dressuuramazones om de gouden medailles streden. Ik weet zeker dat ze het beste in elkaar naar boven hebben gehaald door hun gedrevenheid om nog verder te ontwikkelen. Er zal dus wat mij betreft naar een andere manier moeten worden gezocht om de populariteit van de sport te bevorderen.”
Exclusief voor abonnees: Lees de krant online
Geen abonnee? Sluit direct een abonnement af
Bestel dit nummer nu in print of digitaal in de webshop