“Ik ben geen wedstrijdruiter die in de ring honderd procent uit een paard rijdt. Er zijn ruiters die meer uit een paard halen dan ik. Ik ben vooral goed in paarden blij houden. Dat is mijn specialiteit. Bij mij gaan paarden langer mee. En omdat mijn paarden blij zijn, en omdat ik geluk heb met zulke goede paarden, kom ik zover. Die zwarte van mij, Le Noir die wil echt altijd alles voor mij doen. Daarom vraag ik maar 95 procent van zijn kunnen en nooit het maximale.” Uta stond op de longlist voor deelname aan de Olympische Spelen in Londen en scoort rond de 73 procent met Le Noir in de internationale Grand Prix. “Andere ruiters kunnen een paard sneller opleiden dan ik, maar op de lange duur ga ik sneller. Je kunt paarden niet pushen.”
De paarden van Gräf lopen per dag minimaal vier uur buiten. “Wij houden ze niet binnen omdat we denken dat ze dan geen blessures oplopen, wij doen ze juist naar buiten omdat we denken dat ze daar sterker en gezonder van worden. Het zijn loopdieren. Je krijgt pas goede gewrichten als ze veel bewegen. Als ze veel buiten komen zijn ze vitaal en afgehard. Daarbij doet zonlicht veel goeds. Het is vitamine D. Voor merries zorgt zonlicht voor het hormoon waardoor ze hengstig worden, bijvoorbeeld.” Ze legt uit dat alle ruinen, ook de toppaarden, in een kudde in de wei lopen, soms zelfs samen met ezels. “Paarden die gezamenlijk keihard door de wei rennen, hebben plezier. Paarden moeten vooral paard kunnen zijn. Wij weten dat paarden die op deze manier gehouden worden, ook plezier in het trainen hebben. Dat voel je als ruiter.”
Lees het volledige interview in Bit 203. Deze editie, met als thema ‘blij paard’, ligt vanaf morgen in de winkel.
Bekijk hier een filmpje waar Uta Gräf Le Noir bitloos traint.
Bron: Horses / Bit
Ik heb haar zien rijden in Mechelen afgelopen december en ik was echt onder de indruk. Niet vanwege het spektakel, maar vanwege de correctheid waarmee ze rijdt en het plezier en de ontspanning die zij en haar paard uitstralen. Overigens was ik ook zeer teleurgesteld in de punten die ze kreeg en dan met name van een jurylid dat enkele maanden eerder in een artikel op internet nog voorgesteld werd als een voorvechter van correct rijden. Ik heb daar toen al wat smalend om gelachen, maar het feit dat iedereen die in Mechelen correct reed juist door haar aanzienlijk minder punten kreeg bewijst maar weer eens dat men niet altijd “practiced” wat men “preached”. Ach, het zij zo. Ik vind Uta Gräf in ieder geval een voorbeeld voor de dressuursport en een bewijs dat dressuur wel degelijk heel vriendelijk, fijn en paardvriendelijk kan zijn.
Respect, geweldig zo’n artikel te lezen dat een paard blij mag zijn en het rijden daardoor ook leuk blijft vinden.Zij kijkt naar haar paarden en past zich dus bij hen aan i.p.v. in snel tempo zo hoog mogelijk te komen, hier kunnen velen een voorbeeld aan nemen.En dat ze ook buiten mogen rennen en zich uitleven op hun eigen manier met soortgenoten, fantastisch.
Bedankt, Uta!!! We hebben meer ruiters als jouw nodig die op het hoogste niveau presteren. Een goed voorbeeld voor echte paardenmensen!