“Bij twee van de vier kopers van de paarden wisten we op voorhand dat zij goed voor de paarden zullen zorgen. De namen van de andere twee kopers herkenden wij niet, maar zij hebben ons schriftelijk bevestigd dat zij weten dat het om gepensioneerde paarden gaat en dat zij voor een goede oude dag van de paarden zullen zorgen”, aldus Bouwman.
Een scenario waarin de pensionado’s niet aan de hoogste bieder, maar aan een lagere bieder zouden worden gegund, was denkbaar geweest volgens Bouwman. “Bij alle bieders checken wij de financiële integriteit. In deze gevallen hebben wij niets bijzonders aangetroffen bij de hoogste bieders. Ook hebben wij hen gevraagd te bevestigen dat de paarden een goede oude dag krijgen. Daar is aan voldaan en daarmee is het voor ons voldoende.”
Bouwman kan er nu niet meer voor zorgen dat de paarden bij elkaar blijven. “Dat zullen Oude Wesselink en zijn medestaanders zelf moeten regelen met de kopers.”
Bron: Horses
Bij de zorgplicht van de Rabobank hoort ook dat je de paarden niet onnodig aan een langdurig transport blootstelt. Daarnaast is het moeilijk controleren of de zorgplicht nagekomen wordt door de nieuwe kopers. Als de intenties van deze kopers goed zijn, en daar moet je vanuit gaan, zou het niet belangrijk moeten zijn om de paarden thuis te krijgen. Dan zou het iedereen sieren als de hoofden bij elkaar worden gestoken en de paarden bij elkaar kunnen blijven.
Het zou de Rabobank sieren dit te organiseren. Zie mijn eerdere optie voor het oprichten van een stichting.
Tja,…wat moet je met zo’n antwoord…als ik zeg dat ik goed voor ze zal zorgen…., dat zegt iedereen omdat dat van ze verwacht wordt. Enige eerlijkheid naar deze paarden was wel op zijn plek geweest want dit hele voorval gaat hier toch niet om dat beetje geld wat ze hebben opgebracht… Deze hadden bij voorbaat al niet in de kavel terecht moeten komen en dat is nog wel het ergste. Waarom wordt er dan nu niet meegewerkt om deze 4 alsnog bij elkaar te krijgen en dat ze daar terecht komen waar ze thuis horen, bij de Schröders die er wél een emotionele band mee hebben en waar ze een waardig bestaan zullen krijgen voor al het werk dat ze gedaan hebben. Jammer dat er na al deze “ellende” helemaal niets wordt gedaan om de schade te herstellen en er simpel wordt gezegt, “mijn werk zit erop…zoek het nu maar lekker uit, want deze paarden betekenen toch niets voor mij”.
De gebroeders Schröder hadden naar mijn idee zelf hun verantwoordelijkheid moeten nemen en geen afwachtende houding aan moeten nemen. Het zijn alle drie paarden die heel veel voor hun hebben betekend. Voor een relatief klein bedrag hadden ze de toekomst van dit beroemde trio zelf kunnen bepalen. Zelf kopen en zelf bepalen waar ze hun laatste jaren kunnen slijten. Het zou voor velen een eer zijn geweest om deze voormalige wereldsterren samen in de wei te hebben!
Paardenleed en krokodillentranen
Tot de failliete boedel die door BVA-Auctions werd geveild behoorde niet alleen het toppaard London, dat € 8,6 miljoen opbracht, maar ook een viertal “pensionado’s” van twintig tot vijfentwintig jaar oud. Deze oude paarden hebben een succesvolle carrière in de topsport achter de rug, en mochten bij Ger Visser achter in het weiland van een rustige oude dag genieten. Nu moeten ze misschien wel weer “aan de bak” en hun rondjes weer gaan springen.
Dit laatste tot groot ongenoegen van de familie Schröder en de voormalige “grooms”, die de paarden jarenlang liefdevol hebben verzorgd.
“Het gaat mij aan het hart dat de vier pensionado’s uit elkaar gaan. Die paarden verdienen dat niet”, laat Jaimy Oude Wesselink weten.
Er waren volgens Oude Wesselink veel mensen die de familie Schröder en de grooms financieel hadden willen steunen om de oude paarden bij elkaar te houden, maar “de prijzen liepen hoog op en we vertrouwden erop dat ze alsnog aan het beste thuis gegund zouden worden”.
Jammer dat de gebroeders Schröder het blijkbaar niet nodig hebben gevonden om een kleine investering in de oude dag van hun voormalige toppaarden te doen, door deze zelf op de veiling te kopen.
De vier pensionado’s hebben samen zo’n elfduizend euro opgebracht. Je vraagt je dan toch af of de familie Schröder, die toch vele jaren prettig heeft samengewerkt met de familie Visser en in al die jaren een mooi bedrijf voor zichzelf heeft weten op te bouwen niet wat meer op de oude beestjes had kunnen bieden. Waarschijnlijk hebben ze toch hun gedachten meer bij London gehad, die ten gevolge van de aankoop door wapenhandelaar Glock alsnog voor Gerco Schröder en de Nederlandse paardensport behouden lijkt te zijn.
Het lot van de pensionado’s is nu in handen van de drie overige veilingkopers, waaronder de familie Melchior van de Belgische paardenfokkerij Zangersheide. Deze laatste is voornamelijk in het genetisch materiaal van het paard (Montreal genaamd) geïnteresseerd. Dat opent perspectieven op een terugkeer naar Gorssel.
Bij gunning op de veiling gaat het om financiën, niet om de zorg voor een paard. Vorm een belangengroep, doe desnoods aan crowd funding om die elf mille bij elkaar te krijgen, maar ga niet achteraf klagen dat de paarden uit elkaar worden gehaald als je zelf een afwachtende houding hebt aangenomen.
Henk Ruis, advocaat te Meppel
Ik sluit me volledig bij Henk aan,