De reacties op de vorige column waren talrijk en enorm positief. Het doet mij goed vast te stellen dat de behoefte aan klassiek afgerichte paarden tot B-L niveau onderkent wordt en als noodzakelijk wordt beschouwd om op te leren paardrijden en ook als basis om het paard hoger op te leiden. Het aantal toekomstige amazones en ruiters groeit nog steeds, maar datzelfde geldt voor zij die afhaken. Dat is heel jammer en naar mijn mening vrij eenvoudig te voorkomen. Namelijk door beginners er direct op te wijzen dat zitles een must is.
De basis is belangrijk. Een veelgehoorde uitspraak, maar weinig in praktijk gebracht. De basis is niet alleen belangrijk voor het paard, maar ook voor de aspirant amazone en ruiter. Mijn stelling is dat iedereen die recht van lijf en leden is, kan leren paardrijden. Mits hij of zij op bladzijde 1 begint en dat is met zitlessen. Zolang je niet ontspannen zittend alle bewegingen van je paard kunt volgen, kun je niets voelen of vertellen aan je paard en dus niet paardrijden. Er op zitten en er niet onmiddellijk vanaf vallen, betekent niet dat je kan paardrijden.
Er is ooit door het gezag, de Hippische Sportbond, in een interview gezegd dat een recreatieruiter en een topsporter weinig van elkaar verschillen. Er werd letterlijk geschreven dat een beginnend manegeruiter ook al wedstrijdjes reed en dat een topruiter het ook wel eens lekker vond een buitenritje te maken. En daarmee was aangetoond dat er eigenlijk geen verschil was. Ik kan het mij nog goed herinneren, het was november 2006 en ik las het met gekromde tenen.
Een recreatieruiter die een paar uurtjes per week vrijblijvend naar de manege gaat of een buitenrit maakt. Of een topruiter die dagelijks met ziel en zaligheid traint onder leiding van een toptrainer, wekelijks probeert zijn prestaties te verbeteren en middels de puntenregeling poogt in een hogere klasse te mogen starten. Die twee kun je echt niet met elkaar vergelijken. En zelfs een goede subtop ZZ-amazone of ruiter kun je niet vergelijken met een Grand Prix-amazone of ruiter die op internationaal niveau acteert. Maar als je als recreatieruiter van de natuur wilt genieten, zal je toch een paard moeten hebben dat ongeveer tot L-niveau is afgericht. En zelf zal je ook in staat moeten zijn om op L-niveau te kunnen rijden. Anders ben je te druk met erop blijven zitten en heb je geen tijd om om je heen te kijken.
Ondertussen heb ik diverse mensen benaderd om een landelijk remonte kenniscentrum van de grond te krijgen. Een plek waar paarden klassiek worden afgericht tot B-L niveau en amazones en ruiters worden opgeleid en hun vaardigheden leren doorgeven. Het gaat dus niet om appuyementen, piaffe of passage maar om 1 + 1 = 2. Zodra ik een summier uitgewerkt plan heb, nodig ik al die mensen die mij een e-mail hebben gestuurd, uit voor een informatieavond.
John Swaab, columnist
Deze column verscheen zaterdag 15 mei 2010 in De Paardenkrant.
Godzijdank ben ik nu in de fortuinlijke staat om een goede klassiek opgeleide instructrice met jarenlange ervaring te betalen! Want aan aan een goede instructreur/ice hangt wel een prijskaartje!En dat is niet voor iedereen weggelegd.
Maar al die jaren dat ik anderszins privé/manege/club les had en niet de betere financiële middelen, waren (achteraf gezien) veelal weggegooid geld.
Voorts hoeft iemand die wel de kennis heeft, niet automatisch ook over de juiste communicatieve vaardigheden te beschikken om deze kennis op de voor díe leerling juiste manier over te brengen. Dat vraagt een hoop geduld, inlevingsvermogen en creativiteit….
Beste Hr. Swaab 😉
Zou het niet van het grootste belang zijn dat ook/zelfs/juist/mede de recreatieruiter kennis zou moeten nemen van een belangrijk onderdeel van de rijkunst namelijk “Het Rechtrichten”en het gehele biomechanische verhaal rondom het paardrijden?
Perslot is het paard niet geschapen om op te rijden,dat hij het toelaat hangt samen met onderdanigheid en een ongeëvenaarde coulance van het paard jegens de mens.
Menig paard krijgt door ondeskundig gereden/verzorgd worden ernstige blessures of önhandelbaar onbegrepen gedrag,wat menigmaal leidt tot de dood of het overgaan van hand tot hand.
Juist deze dieren verdienen begrip en een deskundige behandeling.
Regelmatig komt het voor dat mensen een paard/pony kopen ,met het water aan de lippen,van hun dertiende maand of hun vakantiegeld…voor de smid/veearts/dressuurles is dan geen geld.
Men doet maar wat!!!!
Een soort ruiter/rijbewijs voor ELKE ruiter zou mijnsinziens al een stap in de goede richting zijn (in ieder geval langs de openbare weg)
Ook/vooral kinderen behoeven/moeten/hebben recht op deze begeleiding/test en dus ook hun ouders!(minister Verburg!!!)
Ruiterlijke groeten !En een diepe buiging voor U!
Met@ 😉