In aanloop naar CHIO Rotterdam en de EK's later deze zomer, laat het CHIO de TeamNL bondscoaches van de paradressuur, dressuur en springen aan het woord. De eerste is de kersverse bondscoach van de paradressuur: Hanneke Gerritsen. “Ik ben net begonnen in deze rol, maar ik denk dat we er als TeamNL paradressuur goed voorstaan", vertelt Gerritsen.
Hanneke Gerritsen is gepensioneerd en woont in Ommen. Voorheen was ze actief als binnenhuisstyliste (specialisatie keuken en koken) en houdt naast paarden dan ook van koken en tuiniert graag. Gerritsen heeft een grote tuin met Engelse borders. Ze houdt van mensen en verdiept zich graag in haar medemens. Tenslotte is ze creatief en houdt ze zich graag bezig met schilderen, keramiek en glasfusing (mooie dingen maken van kleine stukjes gekleurd glas die in de oven samensmelten). Gerritsen is technisch gedelegeerde van de FEI, viersterren paradressuur jurylid en nationaal Grand Prix jurylid. 25 jaar geleden was ze al eerder bondscoach para dressuur.
Met de paplepel
Hanneke Gerritsen: “Ik kom uit een echt paardengezin. Mijn vader hield zich bezig met de fokkerij en was instructeur, het is me dus met de paplepel ingegoten. Ik heb zelf ook veel gereden, heb een stoeterij gehad waar ik jonge paarden aanreed en ze daarna verkocht. Op een gegeven moment ben ik flink gevallen en vond ik het genoeg. Het toenmalige NPC (nationaal para comité) vroeg me toen om de paradressuur in Nederland op te pakken. Om een idee te geven, er waren toen slechts een paar paradressuurruiters voor kampioenschappen en zij reden op leenpaarden. Ik ging ervoor en pakte dat serieus aan waardoor het na vier jaar niet meer te combineren was met mijn gewone werk. Toen ik daarmee stopte ging ook internationaal het balletje rollen en zo is het allemaal gekomen.”
Aangenaam verrast
“Ik ben net begonnen in deze rol, maar ik denk dat we er als TeamNL paradressuur goed voorstaan. Ik heb al veel tijd geïnvesteerd in kennismaken met de ruiters en hun teams en ik ben aangenaam verrast. Er is heel veel kwaliteit, zowel in de top als in de breedte. De concurrentie in het buitenland staat natuurlijk ook niet stil, maar ik heb er vertrouwen in. Ik blijf alle combinaties kritisch volgen en verbeteringen aanbrengen waar mogelijk. Het kan overigens nog beter. Er zijn veel goede ruiters, maar geschikte paarden zijn moeilijk te vinden. Die zijn hard nodig, mede omdat er een paar oudere paarden zijn, die met welverdiend pensioen gaan.”
Grote vijver
Al vele jaren presteert TeamNL paradressuur goed tot zeer goed op kampioenschappen. Gevraagd wordt of Hanneke Gerritsen hier een verklaring voor heeft. “We hebben in Nederland een goede fokkerij en dus goede paarden. Daarnaast zijn er veel goede ruiters, ik heb te maken met een grote vijver waar ik uit kan vissen. Veel paradressuurruiters scoren boven de 70 procent. Daarnaast zijn zowel de ruiters als wij coaches, denk ik, druk bezig met alles wat nodig is, om goed voor de dag te komen. Er is veel discipline en er wordt veel georganiseerd. Trainingen, maar ook vergaderingen. Ik verdiep me echt in de ruiters, ga overal kijken en zorg dat alles tot in de puntjes geregeld is. Fijn is dat ik alle paradressuurruiters onder mijn hoede heb. Niet alleen de top of niet alleen een bepaalde leeftijd, alles. Ik scout dan ook echt en wil alles weten en iedereen beter maken zodat iedereen het beste uit zichzelf kan halen.”
EK Ermelo en WK Aken
“Rotterdam is voor ons dit jaar geen selectie, de selecties zijn eind mei in Hellendoorn en het NK in Ermelo. Ons EK is dit jaar in Nederland in september in Ermelo. Ik hoop dat er veel publiek komt. Ik ben er trots op dat dit evenement in Nederland is en zoals gezegd staan we er goed voor. Ik snap dat de publieke belangstelling anders is dan bij een regulier EK, maar de ruiters zijn zo enthousiast en ze verdienen het. Volgend jaar is het WK in Aken en we zijn goed op weg. Terugkomend op Rotterdam, ik ga mijn best doen om een goed team aan de start te brengen, het is een goede oefening om in zo’n entourage te rijden.”
Herinneringen
“Ik kwam als kind met mijn vader en dierenarts dokter Mulder al op het CHIO. Waarschijnlijk in een mooi jurkje”, zegt Gerritsen lachend. “Ik zal circa tien jaar geweest zijn. Professioneel kom ik vanaf ongeveer 2000 in Rotterdam. De eerste keer herinner ik me nog goed, dat is een mooi verhaal. We hadden in de paradressuur ernstig geld tekort en een groep mensen van het CHIO hebben toen een mooi bedrag aan sponsorgeld bij elkaar gebracht waar we van alles van konden kopen voor de paradressuurruiters en hun paarden. Ik weet nog dat het CHIO enorme indruk op me maakte, alleen al de hoge hindernissen en dat die bezoeken als kind me mede aangezet hebben om door te gaan in de sport. Tot groot plezier van mijn vader die me hierin stimuleerde waar hij kon. Overigens heb ik ook gejureerd in Rotterdam. De eerste keer was toen mijn vader net was overleden. Wat vond ik het jammer dat hij dat niet mee heeft mogen maken, wat zou hij trots geweest zijn.”
Paardenwelzijn onderwerp van gesprek
“Tenslotte wil ik wat zeggen over paardenwelzijn dat overal, en terecht, een onderwerp van gesprek is. Ik denk dat we goed bezig zijn om het overal ter sprake te brengen. Ik denk dat de paradressuurruiters een voorbeeld zijn van hoe het kan. Deze mensen hebben in veel gevallen geen fysieke kracht en toch rijden ze perfecte dressuurproeven in harmonie en partnership. Het wordt in deze discipline streng afgestraft als er iets niet door de beugel kan, zoals open monden. Daarnaast is er altijd serene rust, er wordt nooit geschreeuwd of met stemverheffing gesproken.”
Bron: CHIO
