De laatste ruiter die in de serie 'Onderweg naar het CHIO' aan het woord komt behoeft geen nadere toelichting, maar krijgt die toch. Omdat hij het zo verdient. Zeeuw, voormalig groom van Anky van Grunsven, partner van Edward Gal, Glock-ruiter, top instructeur, veelvoudig winnaar van de KWPN hengstencompetitie, voormalig Wereldkampioen Jonge Dressuurpaarden, Europees- en Wereldkampioen met het team, Nederlands kampioen en winnaar van Olympisch teamzilver: Hans Peter Minderhoud.
De agenda van Hans Peter Minderhoud is met meerdere toppaarden en veel succesvolle leerlingen overvol en daarbuiten blijft weinig tijd over. Maar nu wel en hij bruist van energie. Meteen in de tweede zin vertelt Minderhoud dat hij uitziet naar CHIO Rotterdam. “Het gaat prima met me. Ik ben blij dat we weer aan de gang zijn en de paarden zijn goed in vorm (dit interview werd afgenomen voordat Minderhoud Glock’s Zonik terugtrok voor deelname aan Rotterdam, red.). Ik ben niet ziek geweest en ik heb zin in deze week.”
Poosje thuis
“Tijdens de eerste lockdown vond ik het wel lekker een poosje thuis, maar de tweede duurde lang. Wij zijn eigenlijk altijd veel weg, in de zomer rond de kampioenschappen, maar ’s winters met Wereldbekerwedstrijden en de hengstencompetitie ook. We konden nu eens fijn de jonge paarden door trainen, zonder steeds weg te hoeven en eens een weekend vrij nemen.”
Geen drie hoog achter
“Maar na verloop van tijd ben je daar ook weer klaar mee. Ik wil niet klagen hoor, wij wonen geen drie hoog achter. Maar op een gegeven moment ging ik boodschappen doen bij Albert Heijn en toen besefte ik dat ik al drie dagen de poort niet uit was geweest. Dat vond ik toch minder. De eerste lockdown was in de zomer, dat maakte het ook makkelijker. Inmiddels heb ik weer wat wedstrijden gereden, maar nog niet zo heel veel. Met Glock’s Dream Boy N.O.P. in Opglabbeek en het NK in Ermelo en met Glock’s Zonik N.O.P. in Compiègne en Le Mans. Met Glock’s Casper heb ik nog de kadervorming in De Meern gereden.”
Ring met uitstraling
“Ik ben dan ook heel blij dat Rotterdam doorgaat. Het is extra belangrijk, omdat het de tweede observatie voor Tokio is. Weliswaar nog zonder publiek, maar wel echt in een stadionachtige ring met uitstraling. Na het NK sta ik er goed voor en de kansen zijn groot dat ik af mag reizen naar de Olympische Spelen. Er moeten natuurlijk geen gekke dingen gebeuren, maar ik zie het positief in.”
Geen toeval
Terugkijkend in de historie van het CHIO blijkt dat Minderhoud de laatste tien jaar onafgebroken in het Nederlandse team heeft gereden. Heeft hij iets met landenwedstrijden? “Inderdaad, het is lang geleden dat ik Rotterdam gemist heb. Dat is geen toeval, het CHIO is eigenlijk altijd een observatie voor een kampioenschap daarna. Het klinkt nu alsof het een verplichting was al die jaren, maar zo bedoel ik dat niet. Ik rij heel graag in Rotterdam, zowel om sportieve reden als om het concours zelf, en ook om de stad. Als je een middag of avond niets te doen hebt, zijn er leuke mogelijkheden te over. Buiten het sportieve gedeelte van het CHIO denk ik aan Restaurant De Tuin, The Harbour Club, Pannenkoekenhuis De Big. Rotterdam is een hele leuke stad en het concours ligt op een mooie locatie. Wat ik ook leuk vind aan het CHIO is dat ik er altijd veel bekenden tegen kom.”
Nadine en Johnson
“Sportief heb ik ook veel mooie herinneringen. Ik heb de EK’s in 2011 en 2019 gereden, met Exquis Nadine en Glock’s Dream Boy. Nadine heeft het betreffende EK ook afscheid genomen van de sport. In 2016 reed ik met Glock’s Johnson TN mijn beste Grand Prix ooit in Rotterdam.”
Groom Anky
“En heeeeel lang terug was ik er als groom van Anky van Grunsven, dat moet in 1992 of 1993 geweest zijn. Dat was mijn eerste keer op het CHIO en ook daar heb ik mooie herinneringen aan. Anky reed met Cocktail op zaterdagavond de kür op muziek, nog in het dressuurstadion in het bos. In de stromende regen, maar het was geweldig. In 2007 mocht ik er zelf voor de eerste keer rijden, dat was met Nadine en meteen een observatie voor het EK dat jaar. Nu ik er zo over denk ja, ik ben er al heel veel jaren onafgebroken bij geweest in Rotterdam.”
Adrenaline
“Dit jaar zal ik erbij zijn en ik hoop volgend jaar weer. Dan weer met een volle bak publiek op zaterdagavond. Die bijzondere zaterdagavond. Als je dan aan het einde mag rijden is het meestal een beetje schemerig en zijn de lampen aan, er is eigenlijk altijd een sterk deelnemersveld, het is spannend, sprookjesachtig is dat. Dat mis ik echt en ik zal zo blij zijn als dat weer terug is. Toevallig had ik het er pas nog over met iemand, dat publiek voor mij goede resultaten bevordert. Als ik aan het losrijden ben en ik hoor iedere acht minuten dat het publiek de tent afbreekt van enthousiasme krijg ik adrenaline en ik weet zeker dat mijn paarden dat en die sfeer ook aanvoelen. Ik kan niet wachten tot het weer zover is.”
Bron: CHIO