‘Meer aandacht voor volbloed in warmbloedfokkerij’

Ik stel hoge eisen aan volbloeden die ik wil gebruiken. Ze moeten in mijn ogen niet alleen voldoende in het rijpaardenmodel staan en qua bewegingen in de buurt van een rijpaard komen, maar zelf ook flink gepresteerd hebben. Ik gebruik volbloeden alleen als ze lange afstanden hebben gelopen op de renbaan. Volbloeden die op korte afstanden hebben gepresteerd, zijn in mijn ogen heel gevaarlijk.

Vooral qua bouw voldoen deze dieren meestal niet aan de eisen die ik stel. Ze zijn vaak naar beneden gebouwd en bewegen daardoor ook neerwaarts. In Duitsland hebben we ‘General Ausgleich Gewicht’ (GAG), waar aan af te lezen is of een hengst succesvol is geweest in de rensport. Hengsten die ik gebruik, moeten minstens een GAG hebben van 90 kg. Als dit lager is, gebruik ik de hengsten bij voorbaat niet. Daarnaast gebruik ik alleen Engelse of Noord-Ierse volbloeds. Het gebruik van Arabisch volbloed is erg gevaarlijk voor de fokkerij. Daarmee maak je het voorbeengebruik van rijpaarden kapot.

Verleden
In het verleden waren dit soort hengsten ruim voldoende aanwezig in de fokkerij. Dat heeft verschillende redenen. De fokkerijleiders die zo’n 30 jaar geleden aan het stuur van de stamboeken stonden, hadden vaak de omvorming van landbouwpaard naar rijpaard nog (deels) meegemaakt en eigenlijk is die omvorming gebaseerd op volbloed. Daardoor wisten die fokkerijleiders precies wat nodig was in een goede volbloed en werden de juiste volbloeden sneller geselecteerd voor de rijpaardenfokkerij. Daarnaast was het paard destijds nog een slag zwaarder en was veredeling meer noodzaak dan nu. Toch denk ik dat we, zeker in de dressuurpaardenfokkerij, steeds meer paarden krijgen die eigenlijk een slag te zwaar zijn. Daarom is het zaak dat er iets wordt gedaan. Het is natuurlijk niet alleen de stamboekleiding die ervoor zorgt dat er te weinig goede volbloeden in de fokkerij zijn. Veel fokkers zijn zeer huiverig om met volbloed te experimenteren. Ze willen liever een zwart hengstveulen van een populaire dressuurhengst omdat deze veulens nou eenmaal makkelijker te verkopen zijn. Met volbloeden fok je geen eindproducten, maar ze zorgen er wel voor dat je verder kunt in de fokkerij.

Zoeken
Het zoeken naar een goede volbloed is een lastig karwei. De volbloedfokkerij, heeft net zoals de rijpaardenfokkerij, niet stilgestaan en de paarden zijn enigszins veranderd. Zo zijn ze wat meer naar beneden gebouwd dan voorheen en dat is natuurlijk geen positieve eigenschap in de rijpaardenfokkerij. Het is zaak dat fokkerijleiders van verschillende warmbloedstamboeken op zoek gaan naar de juiste volbloeds. Dat initiatief moet wat mij betreft vanuit de stamboeken komen, omdat je zo zeker weet dat er paarden naar het Europese vasteland worden gehaald die aan de eisen die je als stamboek aan de paarden stelt, voldoen.

Samenwerking
Stamboeken hebben meestal niet het geld om zelf op zoek te gaan naar paarden en deze te kopen. Daarom zou het een uitkomst zijn als verschillende stamboeken en daarnaast enkele hengstenhouders gaan samenwerken om te zorgen dat er een goede volbloed naar het Europese vasteland komt. Eigenlijk kampen alle warmbloedpaardenstamboeken er mee dat er geen goede volbloeden in de fokkerij voorhanden zijn en daarom zou een dergelijke samenwerken veel vruchten kunnen afwerpen.

Daarnaast zou er meer voorlichting moeten komen vanuit de stamboeken over het gebruik van volbloed. Hiermee zou je kunnen zorgen dat fokkers weten wat de positieve effecten van volbloed op de fokkerij zijn en zouden ze eerder overwegen een volbloedhengst in te zetten.

Uwe Dreesmann is een succesvolle Hannoveraanse fokker. Hij fokte Shutterfly (v. Silvio I) van Meredith Michaels Beerbaum. Uit Shutterfly’s moeder, halfboedmerrie Famm (v. Forest xx), fokte hij nog drie internationale springpaarden.
Deze opinie verscheen woensdag 11 mei 2011 in De Paardenkrant