Van iemand die zichzelf omschrijft als ‘een trouwe lezer’ kreeg ik vorige week een e-mail. Met de overduidelijke aansporing om nu eens eerlijk uit de doeken te doen hoe we er in economisch opzicht voorstaan. Met dalende dekaantallen, peperduur ruwvoer, blauwe kuipjes bij topwedstrijden, zich terugtrekkende sponsors en, last but not least, het probleem om een goed paard zelfs maar kostendekkend te verkopen, zijn dit inderdaad geen juichende tijden.
De vraag is wat het ons zou opleveren als we zouden weten hoeveel hippische ondernemers er op dit moment op omvallen staan. Als we precies wisten hóe vol de hokken en hóe druk de paardenslagers zijn. En als we wisten hoeveel geld hengstenhouders en foeragehandelaren nog tegoed hebben van hun klanten. Het lijkt me zinvoller om naar oplossingen te zoeken.
Mijn probleem met deze hippische crisis is dat het dezelfde is als de vorige. Ik hoor elke keer concoursorganisatoren klagen over weglopende sponsors. Ik hoor nooit dat ze de KNHS onder druk zetten om tot een constructief sponsorbeleid te komen. Dat wordt wel een keer tijd, nu de KNHS topsponsor BMC de valide paardenwereld uit heeft gejaagd. BMC blijft overigens wel de aangepaste ruiterij ondersteunen, een tak van sport die onlangs ook door de KNHS is ontdekt.
Weinig variatie ook in het liedje dat veel fokkers zingen. Die hadden minder last van afzetproblemen gehad als ze nu eens écht kritisch naar hun merriebestand hadden gekeken. Of als ze hun topmerries niet aan modehengsten te grabbel hadden gegooid.
Hengstenboeren vallen net zo goed in herhaling. Want zij leveren die modehengsten. En hebben geen recht om te klagen als ze nog niet begrepen hebben hoe de hengstenhouderij op lange termijn werkt. Namelijk door alleen hengsten te exploiteren die daadwerkelijk bijdragen aan het fokdoel: de Grand Prix.
Er zit volgens mij nog veel valse lucht in de hippische economie. Dezelfde luchtbel die eerder het bankensysteem en nu dan de eurozone treft: als je de realiteit uit het oog verliest, kom je vroeg of laat op de koffie. Die hippische realiteit moeten we onder ogen zien. Vraagt de markt om iets anders dan een goed veulen met een toppapier? Vraagt de markt om iets anders dan een gezond, getalenteerd, goed opgeleid en dus iets ouder sportpaard? Zou de paardenwereld niet veel crisisbestendiger zijn, als we ons zouden richten op de vraag van de markt?
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ()
Deze column verscheen dinsdag 24 januari 2012 in De Paardenkrant