Het is heel vreemd om nu al een wereldrecord in handen te hebben. Vorig jaar was pas ons allereerste jaar in de Grand Prix. Dit jaar heeft Valegro het ontzettend goed gedaan, het is heel speciaal wat hij voor me doet. In Hagen was ik natuurlijk vreselijk blij. In de Grand Prix was Valegro nog een beetje heet, maar in de Spécial was hij super relaxt. Hij liet zich heel fijn rijden. Toch had ik het wereldrecord nooit verwacht, dit was namelijk pas de eerste keer dat ik deze Olympic Spécial reed! Ik had de proef helemaal niet geoefend, zelfs niet thuis. Ik wilde daarom gewoon een net rondje.
Ik wist wel , als ik geen fouten zou maken, dat we een goede score konden neerzetten. Toen ik de ring uitkwam, had ik ineens een wereldrecord. Ik was dus echt ontzettend verbaasd, maar ook erg blij. Naderhand heb ik heel veel felicitaties, sms’jes en kaarten gehad. Iedereen was zo blij voor me!
Het heeft wel even geduurd voor ik op deze manier proeven kon rijden. Toen ik jonger was, was ik altijd vreselijk zenuwachtig en vergat ik altijd mijn proeven. Ik was zo nerveus dat ik onmogelijk kon genieten van proeven rijden. Sterker nog: ik vond het vreselijk. Daarom heb ik hulp gezocht bij een sportpsycholoog. Daardoor heb ik geleerd in mezelf te geloven, ik heb veel meer zelfvertrouwen gekregen. Wanneer je zonder zelfvertrouwen de ring in rijdt, zal je nooit winnen. Ik heb mijn hele manier van denken moeten veranderen, waardoor ik het rijden van wedstrijden nu veel positiever bekijk. Nu is het een heel andere arena waar ik in rijd dan voor die tijd. Het maakt me nu zelfs niet uit of ik voor Carl rijd of op een wedstrijd met zeven juryleden langs de baan, of zelfs op de Olympische Spelen.
Ik heb ooit gezegd dat Valegro in de proeven nog altijd maar op tachtig procent van zijn kunnen loopt. Dat denk ik nog steeds. Er kunnen nog heel veel dingen verbeterd woden. Bijvoorbeeld de passage, en die gaat ook beter worden. Daarnaast kunnen we over het algemeen nog meer vertrouwen, geloof en kracht in onze proeven leggen. Wie weet kan het wereldrecord dan nog hoger. Hoewel er dus nog veel te verbeteren valt, ben ik natuurlijk vreselijk gelukkig met het resultaat dat we afgelopen weekend neer hebben gezet.
De komende twee weken heb ik Valegro in elk geval lekker vakantie gegeven. Hij staat nu in de wei, waarna we hem rustig weer gaan oppakken. We zouden eigenlijk gaan starten in München, maar na afgelopen weekend zag ik er geen nut meer in nog meer met hem te gaan reizen. Dit heeft hij verdiend. Hierna kunnen we rustig gaan optrainen naar Londen, waar ik natuurlijk mijn uiterste best ga doen. En ik ga vooral niets veranderen in de training zoals we het nu doen. We zijn op de goede weg. Wanneer je dingen gaat veranderen, komen de fouten.
Charlotte Dujardin, internationaal dressuuramazone
Deze column verscheen vrijdag 4 mei 2012 in De Paardenkrant