De verkoop van Totilas leverde eind 2010 de boeiende vraag op hoe het beste dressuurpaard van de wereld zich onder een andere ruiter zou ontwikkelen. We kennen inmiddels het antwoord. Aan het succes van een topdressuurpaard kleeft – onzichtbaar – de kennis en het vakmanschap van degenen die hem hebben afgericht en gemanaged.
Matthias Alexander Rath en Totilas vertoonden vorig jaar zomer een neergaande lijn die uitmondde in een teleurstellend Europees kampioenschap. Ronduit gênant was hun optreden bij de hengstenshow van Paul Schockemöhle, twee weken geleden. Rath was vorig jaar al van de wal in de sloot geholpen door zijn eigen ‘klassieke’ instructeur Balkenhol en nu schreeuwde deze hele vertoning om de hulp van het team dat Totilas groot had gemaakt.
Maar Edward Gal is, sinds hij Gaston Glock achter de hand heeft, alleen geïnteresseerd in het terugkopen van Totilas. Dus riep Rath de hulp in van Sjef Janssen, nota bene de uitvinder van de Hollandse trainingsmethode. Een interessante actie die niet alleen hippisch Oranje, maar vooral het in Xenophon vastgeroeste Duitsland op z’n achterste benen bracht. Sinds het Duitse paardenblad St Georg foto’s van in ‘Rollkur’ getrokken paarden publiceerde, heeft heel paardrijdend Duitsland zich in de loopgraaf van de klassieke rijkunst verschanst en weigerde daar uit te komen, ook toen modern trainende ruiters mondiaal de overhand kregen.
Zelfs nu de neergang van Totilas het succes van de in Nederland ontwikkelde trainingsmethode onderstreept, blijft Duitsland onder leiding van Xenophon-baas Balkenhol in z’n schuttersputje hel en verdoemenis afvuren op Sjef Janssen, één van de succesvolste trainers ter wereld. Het is bijna zielig om te zien hoe het land van Steinbrecht zich vlijtig in een hoekje verft. Een week na de afgang van Totilas zag ik in dezelfde hal in Vechta, bij de hengstenshow van Blue Hors, dat het succes van Totilas ook weer niet helemaal op het conto van Edward Gal te schuiven is. Onder Edward Gal had Blue Hors Romanov iets meer houding en voorbeen dan onder Sune Hansen. Hij toonde drie goede gangen en wilde alles wel doen om zijn ruiter ter wille te zijn. Maar ik zag geen wezenlijk ander paard. Ook Edward Gal heeft geen toverstokje waarmee hij een paard, dat moeite heeft met sterke verzameling, kan klaarstomen voor Londen.
De conclusie is sportief gezien best bevredigend. Totilas kan het niet zonder Edward. En Edward kan het niet zonder goed paard.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ()
Deze column verscheen dinsdag 14 februari 2012 in De Paardenkrant.