Kapitaalvernietiging

Blijkbaar had de jury naar een ander paard gekeken, want een half uur later hoorde ik dat Ivo niet naar Ermelo mocht. Niet omdat er geen plaats was voor een driekwart broer van een reeds gekeurde hengst in zo’n kleine populatie – in mijn optiek nog een geldig excuus – maar omdat Ivo niet de gewenste bewegingsvorm toonde.
Ik wil absoluut niet beweren dat ik het beter weet dan de jury en misschien had ik iets over het hoofd gezien. Of misschien was de toelichting van de juryvoorzitter een verspreking, zoals hij ook de weg wat kwijt was bij de presentatie van Henkie.

Maandagochtend belde ik Reijer van Woudenbergh voor nadere uitleg. Hij zei me dat het gewoon niet kon, deze hengst aanwijzen. “Hij tilt het achterbeen heel hoog op en toont heel veel actie, maar brengt het vervolgens niet onder de massa. Dat moeten we niet willen.” Ik vroeg hem of het fokdoel van het Gelders paard zonder mijn weten was veranderd naar de Grand Prix-dressuur, of er voor Ivo geen ruimte was omdat Henkie al goedgekeurd is en of hengstencompetitiedeelnemers Edmundo en Floris BS wél op de juiste manier bewegen. Reijer antwoordde dat een Gelders paard altijd zijn achterbeen onder de massa moet brengen en dat er altijd plaats is voor een goede hengst. Zelfs voor nog een Alexandro P. Edmundo en Floris maakten veel goed met hun werkwilligheid en Floris deed het heel goed met een amateurruiter op zijn rug in zo’n grote baan.

Ik zou me nog verder over het inconsequente beleid kunnen opwinden, maar waar ik me echt zorgen over maak is de kapitaalvernietiging waar de regio Gelders paard aan doet. Want wat de heren en dames in de baan misschien is ontgaan, is dat er dit najaar op de Duitse hengstenkeuringen maar over één Nederlandse dressuurhengst werd gesproken. Een hengst met nieuw bloed en een hengst die wat zou kunnen doen aan de problemen van de Europese dressuurpaardenfokkerij: de stap, de verbindingen en de rug. Mét daarbij een fijn karakter.

Paul Schockemöhle stond als eerste bij Aris van Manen aan de deur om te dekken met Henkie, voormalig Landstallmeister van Warendorf dr. Gerd Lehmann is een lopende reclamezuil voor de hengst en in Oldenburg wordt veel moeite gedaan om Henkie erkend te krijgen. Net nadat ik Reijer van Woudenbergh een fijne dag had gewenst, had ik de stamboekleiding van het Oldenburger Verband aan de lijn. Zij lieten me weten dat het Oldenburger stamboek Henkie helaas niet kan erkennen, omdat het Gelders paard geen officieel erkende fokrichting is. Oldenburg zit te springen om een hengst als Henkie en zal op de volgende ledenvergadering gaan stemmen over de Geldersen als erkende richting. Tot die tijd zullen de nakomelingen van Henkie via een ‘Zuchtversuch’ toch vol ingeschreven kunnen worden in het Oldenburger stamboek.

De Oldenburgers doen alle moeite om te zorgen dat de Henkies die dit voorjaar worden geboren bij hun stamboek asiel kunnen krijgen. Als paarden als Ivo door de Gelderse hengstenkeuringscommissie zo gemakkelijk uitgeprocedeerd worden, terwijl bij anderen veel door de vingers wordt gezien, zou ik het als fokker van Geldersen of als hengstenhouder die van alles heeft gedaan om het Gelderse paard internationaal op de kaart te zetten wel weten. Ik zou asiel aanvragen in Duitsland om daar met open armen ontvangen te worden in plaats van nog eens voor deze jury te gaan staan. Zij die blijkbaar liever moeite doen om asielzoekers uit andere fokrichtingen binnen te halen.

Rick Helmink, freelance journalist
Deze opinie verscheen woensdag 2 februari 2016 in De Paardenkrant.