Eventing staat in de belangstelling. Niet in de laatste plaats is dat een gevolg van de opvallende resultaten van Tim Lips. Op dit moment is de top echter nog steeds smal en kwetsbaar, zowel qua ruiters als qua paarden. De ambitie is aanwezig om de olympische discipline eventing te ontwikkelen tot het niveau van de dressuur- en springsport.
De ontwikkeling van de eventing dient anders te worden aangepakt dan die bij de ‘grote’ disciplines. Bij dressuur en springen ligt de focus terecht op talentontwikkeling en doorstroming; we proberen de beste vissen uit de vijver te halen. Bij eventing is dit maar een deel van de oplossing. Het enthousiasme en de inzet van de bondscoach zijn gericht op het behalen van optimale resultaten met de vissen in de vijver. Om op termijn daadwerkelijk succesvol te kunnen zijn in de eventingsport moet de oplossing uit een andere hoek komen: de vijver moet groter! Enthousiasme vasthouden
In de praktijk blijkt er een grote groep enthousiaste mensen te zijn met interesse in de eventingsport: trainingen zijn populair, de diverse oefencrossen worden goed bezocht en zelfs op de Bixie-dag in Ermelo was de waterbak het populairste onderdeel. Voor mij is dit vanzelfsprekend, want vrijwel iedereen kan genieten van paarden die alert en met plezier door het terrein gaan met ruiters die genieten.
Hoe mooi bovenstaande ook lijkt, we zijn niet in staat om deze enthousiaste ruiters vast te houden en kennis te laten maken met een ‘echte’ wedstrijd. Blijkbaar zijn er vissen genoeg maar zijn we niet in staat om ze in de eventingvijver te krijgen.
Slechte aansluiting
De oorzaak van dit probleem is een slechte aansluiting tussen de enthousiaste amateur en de wedstrijdsport zoals die op dit moment is georganiseerd. Het grootste probleem is het aantal wedstrijden dat wordt georganiseerd op nationaal niveau. Een ruiter die een wedstrijd wil rijden moet dit twee maanden van te voren inplannen en dan maar hopen niet op een wachtlijst te komen. We gaan er dan tevens vanuit dat die ruiter bereid is om een paar uur onderweg te zijn om bij de wedstrijd te komen.
Op zich is dit niet erg, maar er vallen nu veel te veel ruiters compleet buiten de boot. Het resultaat is dat enthousiaste ruiters gewoon nergens terecht kunnen. Ze willen graag een wedstrijd rijden, maar er is geen plaats. Derhalve gaan potentiële eventers naar andere typen wedstrijden.
Het probleem trekt zich ook door naar ruiters die wel al met de sport kennis hebben kunnen maken maar onvoldoende kunnen starten om zichzelf en zijn paarden te ontwikkelen. Voor ruiters die ook internationaal starten is dit zelfs een bottleneck. Voor een zware wedstrijd is het deelnemen aan een lichtere wedstrijd een zinvol onderdeel van de voorbereiding, maar door het gebrek aan wedstrijden is dit vaak niet mogelijk. Door deze situatie wordt ook de handel, die voor de ontwikkeling van de sport zeker belangrijk is, niet aangemoedigd om eventingpaarden op te leiden. Handelspaarden moeten wedstrijden lopen!
Nieuwe wedstrijden
Dan naar de oplossing. Ik ben overtuigd van de noodzaak om tenminste vijf nieuwe eventingwedstrijden op de kalender te krijgen en alle bestaande wedstrijden te behouden. De focus van de nieuwe wedstrijden zal moeten liggen op het organiseren van terreinritten voor de klassen B en L en veel ruimte geven aan de pony’s.
De focus op de lagere klassen heeft grote voordelen, die naar diverse kanten uitwerken. Allereerst is voor het organiseren van deze wedstrijden aanzienlijk minder materiaal en ruimte nodig dan voor een M- of Z-wedstrijd. De cross is korter en er zijn minder en eenvoudigere hindernissen nodig.
Tevens zal hierdoor bij bestaande wedstrijden, waar wel M en Z wordt uitgeschreven, de kwaliteit van deze hogere klassen kunnen worden verbeterd door bijvoorbeeld de klasse B te laten vervallen.
Compleet pakket
Om nieuwe wedstrijden op de kaart te krijgen zou het helpen om de organisaties een compleet pakket ter beschikking te stellen waarin alle basiscomponenten van een B- en L-wedstrijd zijn opgenomen: een oplegger met verplaatsbare hindernissen als basis voor de cross, sets met hindernisnummers en -vlaggen, alle materialen voor hindernisrechters en tijdwaarneming en een kant en klaar rekenmodel voor de puntentelling. Met een dergelijke basisuitrusting en ondersteuning met kennis kan een wedstrijd aanmerkelijk eenvoudiger worden opgezet. Naderhand kunnen de materialen eenvoudig door naar de volgende organisatie. Vanzelfsprekend zal iedere organiserende vereniging of manege zichzelf de vraag stellen of een dergelijk evenement financieel en organisatorisch haalbaar is. Ik ben ervan overtuigd dat de eventingsport hierin niet afwijkt van welke discipline dan ook; in de lagere klassen is het aantal familieleden dat komt kijken aanmerkelijk groter, met navenant hogere horeca-omzet en mogelijkheden om het financieel haalbaar te maken.
Geld voor starterspakket
De KNHS is voornemens om de belangverenigingen in hun huidige vorm op te heffen. Gezien de effectiviteit van deze verenigingen is dit een goed idee. Ik stel voor om de financiële middelen die hierbij vrijkomen direct in te zetten voor het realiseren van een starterspakket voor nieuwe eventingwedstrijden. Als we nu de basis steunen, hebben we daar straks zeker profijt van.
Dirk Stuip is eigenaar van www.eventingsport.com, voorzitter van de belangenvereniging van eventingruiters, crossbouwer en ledenraadslid van de KNHS. In het dagelijks leven is hij chief commercial officer Benelux van contactcenterorganisatie Teleperformance in Zoetermeer.
Deze opinie verscheen woensdag 23 juni 2010 in De Paardenkrant.
Ben benieuwd of dit van de grond zal komen. En dan ook graag een extra cross in het noorden van het land.
Maar het probleem zit niet alleen in de wedstrijden. Hier zitten ook geen instructeurs in de buurt en ik zou ook niemand kennen die crosst. Wil ik crossles, dan moet ik er een uur voor rijden en dan zijn de kosten ook nog eens zodanig dat het niet meer ‘even’ te proberen valt.
Ik sta wel open voor crossen. 7 jaar geleden zou ik serieus gaan starten, zelfs een bodyprotector aangeschaft. Maar de resultaten zijn gebleven bij 2 crosstrainingen en nooit een wedstrijd gestart (ik had toen overigens geen eigen paard en als eigenaar besluit om ermee te gaan fokken, tja, dan houdt het op). Nu zou ik nog steeds wel eens willen starten. Met mijn paard zou ik zo mee mogen doen. Maar zijn we er klaar voor zonder aparte crosstraining? Ik weet het niet, maar denk van niet, en mijn merrie houdt niet echt van water. Waterbak is ook iets wat ik niet kan oefenen, enige plek is de waterbak van de menners bij onze vereniging. Die kent m’n paard nu en dus gaan we daar rustig in galop doorheen. Maar een grote plas in het bos betekent toch dat mijn paard hier niet makkelijk inloopt.
Lijkt me een goed plan.
Met het aflassen van SGW Nijeberkoop zijn we in het noorden weer 1 kwijt. Er is momenteel nog maar 1 cross in het noorden, en dat is Westerbork. Dat staat ook altijd op losse schroeven, en een M/Z ruiter kan hier al niet meer terecht (M pony’s wel)
@ Tsja, ergens:
In het noorden worden wel trainingen georganiseerd. Wieneke Hadderingh organiseert trainingen, en er zijn ook regiotrainingen (www.noordelijk-sgw.nl).
Ook is er iemand die erg fanatiek bezig is geweest om oefenterreinen net over de grens bij Emmen te vinden, en daar zijn er ook nog een stuk of 2/3. Op http://www.bokt.nl zijn ook een aantal enthousiaste crossruiters uit het noorden.
Crosstrainingen zijn absoluut een must om te volgen voordat wordt deelgenomen aan een eventing (oefen)wedstrijd. Eventing is gebaseerd op vertrouwen van de ruiter in het paard en vooral ook omgekeerd. Als je zonder enige ervaring een crossparcours gaat rijden kom je gegarandeerd hindernissen of situaties tegen waar je paard van onder de indruk zal zijn wat voor problemen kan zorgen. Als je zelf dan ook geen ervaring hebt wordt het erg moeilijk om enigszins normaal rond te kunnen rijden. Bespaar jezelf die ellende en ga lekker ergens crosstrainingen volgen ook al moet je er 1/1,5 uur voor rijden, dan is de kans dat het snel goed gaat veel groter en kunnen ruiter en paard er snel van genieten! Het is immers een schitterende tak van sport!
Ik geef zelf ook regelmatig crosstrainingen in Midden Limburg en alle paarden en ruiters genieten ervan en hebben er iedere keer weer zin in. Heerlijk om te zien en dus ook erg leuk om te doen 🙂
Ik ben ook voorstander voor meer eventing wedstrijden en dan vooral B & L. Je merkt dat er steeds meer ruiters gaan crossen, je moet je inderdaad al bijna 3 maanden voor sluitingsdatum inschrijven wil je niet op de reservelijsten komen. Dat is natuurlijk eigenlijk van den zotte. Maar waarom is dat dan? Ik zit zelf ook in de organisatie van een nieuwe SGW, wat ons flink parten speelt is dat je amper vrijwilligers vind voor te helpen met bouwen of voor op de wedstrijddag zelf bijv. hindernisjury te zijn. Hierdoor zit je al snel met enkele mensen alles te regelen en dat is lastig. Dat is namelijk een nadeel van zo’n wedstrijd: je hebt echt verschrikkelijk veel mensen nodig om het goed te doen en het kost veel en lange voorbereiding om een mooie SGW te organiseren.
Dat het wel kan bewijzen de diverse mooie wedstrijden die we hier in Nederland al jaren hebben. Die mogen er zeker wezen! Dank aan al die organisaties voor de schitterende wedstrijden!
Nederland is een echt paardenland en steeds meer mensen gaan eventing rijden. Dan lijkt het mij ook logisch dat daar meer mogelijkheden voor moeten komen? Lijkt me een super initiatief om beginnende wedstrijden te helpen met zo’n startpakket! Ik hoop dat er nog veel mooie wedstrijden bijkomen.
Geniet ervan 🙂