Aankomend weekend spant het erom. Dan wordt bekend wie voor Nederland naar de wereldbekerfinale in Den Bosch mogen afreizen. Zelf ben ik gelukkig al zeker van plaatsing, aangezien Moorland’s Totilas en ik afgelopen weekend in Neumünster de volle mep aan punten binnenhaalden. Het was aanvankelijk niet de bedoeling om in Neumünster te starten, maar ik wilde onze deelname aan de finale veiligstellen. Voor Adelinde, Imke en Anky is het nog afwachten. Zij strijden dit weekend in Gotenburg om de laatste twee tickets voor de finale.
Een regel die men binnen de FEI moet aanpassen, is de verdeling van de punten in de verschillende kwalificaties. Nu is het zo dat er een minimum aantal combinaties in de kür moet starten, om de winnaar recht te laten hebben op de volle twintig punten. Aangezien dat aantal in de kwalificaties van Lyon en Londen niet werd gehaald, verdeelde men daar minder punten. Deze regel is in mijn ogen niet eerlijk, aangezien je als deelnemer geen invloed kunt uitoefenen op het aantal combinaties dat aan de start verschijnt.
Los van het feit welke Nederlanders zich plaatsen voor Den Bosch, gaat het volgens mij een mooie finale worden. Totilas en ik gaan er in ieder geval voor zorgen dat we in topvorm zijn.
Tijdens mijn verblijf in Neumünster dwaalden mijn gedachten natuurlijk met enige regelmaat af naar Gribaldi. Met hem was ik ruim een jaar geleden van de partij in de Holstenhalle. Daar werd hij gehuldigd als Trakehner van het Jaar. Zijn veel te vroege overlijden heeft diepe indruk op mij en mijn team gemaakt. Ik heb het er erg moeilijk mee gehad en nog steeds vind ik het zwaar. De proeven in Neumünster heb ik daarom opgedragen aan Gribaldi.
Ik vind het jammer dat Gribaldi pas de laatste jaren de erkenning kreeg die hij verdiende. Vooral voor de fokkers is het zonde dat Gribaldi er niet meer is. Er is in beperkte mate diepvriessperma beschikbaar, maar dat houdt natuurlijk een keer op.
Ik hoop dat Totilas het fokkerijstokje van zijn vader kan overnemen. De successen van Totilas zorgen ervoor dat er ontzettend veel belangstelling voor hem als dekhengst is.
Wat Totilas bij mensen losmaakt is zo bijzonder. Hij heeft zo veel impact, ik sta er elke keer opnieuw versteld van. Als we ergens op concours zijn, komen de mensen naar de stallen om een glimp van Totilas op te vangen of hem even te aaien. In Neumünster vergeleken ze hem zelfs met Michael Jackson.
Een paard als Totilas levert een belangrijke bijdrage aan de sport. Hij is niet alleen bij paardenmensen geliefd, maar ook bij het grote publiek en dat is een positieve ontwikkeling voor onze sport.
Edward Gal
Deze column verscheen vrijdag 26 februari 2010 in De Paardenkrant.