Paarden zijn de hemel op aarde. We houden van ze en daarom doen we soms een beetje raar. Laat niemand iets zeggen van onze paarden, want de reacties zijn niet mals. Je kan nog beter zeggen dat iemands kind op een neusaap lijkt, want dan heb je minder kans op een blauw oog. We praten in idiote bewoordingen over onze oogappeltjes die door de nek moeten, opstijgen of afbreken, een been verliezen of een ingesnoerde pijp hebben. De paardenwereld barst uit zijn voegen van de ongeschreven regels, die alleen te begrijpen zijn voor ingewijden. Deze emoties zijn de kurk waarop de boel blijft drijven, voor zolang als het duurt.
Irrationaliteit en hobbyisme zitten de paardenwereld financieel enorm in de weg. De meeste paardenbedrijven draaien op goede bedoelingen, boekhoudingen in schoenendozen en het vermogen van ouders. Elke accountant kan je vertellen dat de prijzen voor stalling, training, lesgeven en andere diensten eigenlijk vijftig tot honderd procent hoger moeten liggen om een financieel gezonde onderneming te hebben.
Iedereen vergeet hoeveel uren er in een paard gestoken zijn voor hij verkocht werd. Negen van de tien keer had je beter elke week wat geld in een spaarvarken kunnen stoppen en dat na een paar jaar ritueel stuk kunnen slaan: dat was waarschijnlijk een veiliger investering geweest. Niet alle paarden die we verkopen heten Totilas of Bretton Woods, niet alle klanten Paul Schockemöhle.
De winst in de paardenonderneming wordt berekend zoals mensen het gebruik van hun auto rationaliseren: door alleen de benzine te tellen en niet bandenslijtage en afschrijving. Probeer een advocaat eens uit te leggen dat je een paard verkoopt voor 5000 euro of voor 50.000, dat er geen papier aan te pas komt en geen handtekening. “Onbestaanbaar” is het enige dat die nog uit kan brengen voor hij onder zijn dure tafel zakt.
Want bedenk dit: de paardenwereld draait voor het grootste gedeelte op geld van buitenaf. Als we het zonder dat geld moeten doen dan was het heel snel einde oefening. Het wordt tijd dat de paardeneconomie aan reële financiële wetten gaat beantwoorden. In vergelijking met de paardenwereld is zelfs de Efteling op minder luchtkastelen gebaseerd.
Zolang wij zo irrationeel en onverantwoord omgaan met onze economische toekomst met paarden, blijven we geloven dat alleen de benzine van onze auto geld kost.
Arnd Bronkhorst, fotograaf / www.arnd.nl
Deze column verscheen vrijdag 5 augustus 2011 in De Paardenkrant