Achtbaan van emoties

Achtbaan van emoties featured image

Hans Peter MinderhoudDe afgelopen tijd is een soort van achtbaan van emoties voor ons geweest. Nog in de roes van de gouden medailles uit Kentucky, werd naar de buitenwereld toe bekend gemaakt dat Totilas verkocht was. Het nagenieten was abrupt voorbij en de hele wereld viel over ons heen. Op het moment van bekendmaking waren Edward en Nicole in Oslo en ik thuis aan het werk. De staltelefoon ging non stop en op een gegeven moment hebben we de stekker er maar uitgetrokken. M’n eigen telefoon nam ik ook alleen nog maar op als ik wist wie er belde. De impact was enorm.

Het moeilijkst voor ons was misschien wel het Global Dressage Forum. Ed heeft er nog even over nagedacht om dat af te zeggen, maar alles was al besproken en geregeld. Het kwam wel heel snel nadat Totilas echt vertrok. Het was de dag na zijn vertrek, de emoties waren nog vers. Het meest emotioneel was het bedankwoordje dat speaker Richard Davison tot ons richtte. Hij bedankte ons voor alles wat we de dressuursport de afgelopen jaren met Totilas hebben gegeven. Het was heel bijzonder. Iedereen ging staan en bleef minutenlang applaudisseren. Uiteindelijk stond iedereen met tranen in z’n ogen te klappen. Het was lastig voor ons, maar van de ene kant is het misschien ook goed geweest om iedereen onder ogen te moeten komen.

Afgelopen zondag zat ik achter m’n pc, toen ik een foto van Totilas en Paul Schockemöhle voorbij zag komen. Er zat een linkje bij om een filmpje van Totilas op zijn nieuwe stal te kunnen bekijken. We hebben het nog niet bekeken, dat komt later wel.

Er wordt erg vaag gedaan over de toekomst van Totilas en dan met name over wie hem zal gaan rijden. Ik denk dat alles al gepland is en Schokemöhle wacht tot het wat rustiger is met het naar buiten brengen van de nieuwe ruiter. Eerst gaat Totilas drie maand dekken.

Wij hebben momenteel fijne paarden op stal en Moorland Stables is ook al op zoek naar opvolging. We moeten ons richten op de toekomst, maar het heeft wel tijd nodig om te helen. Totilas’ stal is nog steeds leeg en Ed is z’n dagelijkse routine kwijt. Je kon er de klok op gelijk zetten, Ed maakte bijna elke ochtend om negen uur zijn trainingsrondje met Totilas. Dat is nu niet meer. Hoe moeilijk het ook is, we hebben wel begrip voor de beslissing van de familie Visser.

Het is niet alleen voor ons erg, ook op de Nederlandse dressuursport heeft het veel invloed. De kaders zijn behoorlijk uitgedund en veel nieuwe aanwas is er niet direct. We zullen met z’n allen onze schouders eronder moeten zetten om een goed team naar Londen te kunnen sturen. Twee jaar is een relatief korte periode om naar een dergelijk hoog niveau te kunnen groeien. Totilas lukte dat destijds wel in zo’n kort tijdsbestek, maar dat zie ik niet één, twee, drie nog een keer gebeuren. Tegenwoordig moet je goed zijn voor 75%, dan pas tel je mee.

Hoe Totilas het onder zijn nieuwe ruiter gaat doen, is afwachten. Het blijft natuurlijk een paard met ontegenzeggelijk veel talent en een super instelling. Of iemand net zo goed met hem kan gaan presteren als Ed dat kon, dat weet ik niet. Maar zeg nu zelf, als diegene al met vijf of tien procent minder kan finishen, blijft dat nog een heel mooie score. De tijd zal het uitwijzen. Wij moeten ons in ieder geval richten op de toekomst, hoe moeilijk dat op sommige momenten ook nog is.

Hans Peter Minderhoud
Deze column verscheen vrijdag 5 november in De Paardenkrant

5 reacties op “Achtbaan van emoties

  1. Meta

    Dat is nog eens ruiterlijk,openhartig en sportief omschreven,met zo’n instelling kom je overal.
    Ware passie houdt jullie aan de top!
    Heel veel succes samen!
    Bedankt voor al het mooie!

    😉

  2. F.P.M. Willemsen

    Heel mooi omschreven,zeer openhartig,ook ik hoop dat jullie,maar vooral edward,weer zijn paardenritme terug krijgt,want das belangrijk.
    Er is zeker nog een hele boel moois,zowel op het paard als in je omgeving.
    Kijk vooral om je heen,en ja,tijd heelt alle wonden.

  3. karen matthys

    Een fijne, warme reactie van een grote ruiter ….

  4. André

    Mijn complimenten.
    Ik heb ze altijd een keer in het echt willen zien maar helaas is het daar niet van gekomen. Dat spijt me erg.

  5. Chapeau!
    Prachtig hoe je jullie gevoelens hebt opgeschreven. Geweldig hoe jullie omgaan met de verkoop en het hele circus eromheen.
    Veel succes, wij staan achter jullie!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

You might also like