Zo zit elk paard in elkaar, of hij nou wereldbeker loopt of L1. Ik sta alleen telkens weer versteld van het aanpassingsvermogen van paarden. Jazz, nota bene, zag ik in het duister van het MECC-gebouw langs walmende fakkels laveren. Maar dat was peanuts vergeleken met De Niro, die ik ooit in Herning een Kür op muziek zag lopen. Op livemuziek van een Deense rockband die zich niks aantrok van het feit dat daar voor hun neus een vluchtdier met overgevoelige zintuigen piaffeerde. Het volume naderde de pijngrens, de lichtshow deed daar niet voor onder, de hengst leek onverstoorbaar.
We gaan wel heel ver met paarden. Een pijlsnelle barrage wordt op een beetje evenement gevierd met een muzikale uitbarsting, veel prijsuitreikingen steken oud en nieuw naar de kroon. Voor een concoursorganisator mag dat logisch zijn en het publiek zal zich best vermaken, maar paarden ontgaat deze logica en ik denk ook niet dat ze zich vermaken als de hel zo ongeveer is losgebroken.
We moeten vooral mooie paardenevenementen blijven organiseren waar het publiek met plezier naartoe gaat. Maar misschien had de FEI eerst even aan de volumeknop van de geluidsversterking kunnen denken voor ze de oorbeschermers verboden. Hippische evenementen zijn een beetje een kermisattractie geworden en nu wordt het probleem niet bij de bron aangepakt, maar bij het symptoom: het oornetje. Zo wordt het paard het kind van de lawaairekening. En de ruiter die zijn paard tegen de kermis wil beschermen.
Dit schoot allemaal door mijn hoofd toen ik zaterdagavond in het Fries Congrescentrum de halve finales en finale om de titel Bit Talent van het Jaar aanschouwde. Ruiters en paarden streden in zogenaamde battles tegen elkaar om de gunst van het publiek (via likes op Facebook) en die van ECO-coach Tjalling van den Berg en dressuurtopper Adelinde Cornelissen. Maar het meest streden de combinaties nog wel tegen de enorme stress van de paarden die nog nooit van hun leven met zoveel publiek waren geconfronteerd. Dat publiek gedroeg zich keurig, maar toch zagen we weer even hoe het met paarden werkelijk zit. En dat we ze best een beetje tegen stress mogen beschermen.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ()
Deze column verscheen woensdag 9 januari 2013 in De Paardenkrant.
Hulde, hulde, hulde aan Dirk Willem!!! Hopelijk lezen organisatoren van al onze mooie evenementen deze column ook en, echt waar, ook publiek gaat niet meer naar dit oorverdovende feestgedruis!
Geluidsmensen hebben veelal een flinke gehoordip; laat u, als organisatie, niet wijsmaken dat het zo veel gezelliger is, deze lieden hebben totaal geen idee wat een paard aan kabaal nog acceptabel vindt, zij horen het gewoon niet meer!
Arme paarden die ook nog eens moeten presteren met al die herrie.
Ben al jaren geleden afgehaakt om in al die decibellen naar paarden te kijken.
Veel sterkte……
Helemaal mee eens! Goed dat dhr. Rosie dit maar weer eens onder de aandacht brengt.
Er moeten dus twee dingen gebeuren: De volumeknop moet omlaag en het verbod op oornetjes moet teruggedraaid. Ik begrijp nog steeds niet hoe de FEI deze maatregel heeft kunnen nemen en ben erg blij dat de KNHS dit tot nu toe niet heeft overgenomen (tenminste, dat heb ik begrepen uit een eerder artikel?).
Dirk Willem je kunt gedachten lezen. Deze week hadden wij het er bij ons op stal nog over. Diverse maatregelen en beslissingen die de laatste tijd worden genomen, door diverse bonden en instanties, zijn nogal eens tegenstrijdig.
Met het oog op het paardenwelzijn is dit in ieder geval geen goede maatregel!
Eigenlijk is het in en in triest hoe weinig mensen die omgaan met paarden daadwerkelijk weten hoe geavanceerd de zintuigen van een paard functioneren.Wij denken vaak dat het vergelijkbaar is met de minimale functies van een mens en handelen daar naar.Hoe vaak zie je niet dat een paard ergens voor wegdeinst, achteruit wijkt of zijwaarts springt…en daar dan voor gestraft wordt, verbaal of met de zweep of de sporen eens vet in de flanken krijgt.Het schrikeffect wordt daardoor alleen maar versterkt lijkt mij.
Daar waar het paard de hoofdrol speelt,nemen andere (mensenzaken) een veel belangrijkere rol in..
Bijvoorbeeld bij een wedstrijd:
Er zijn twee zaken aan de orde,die van de organisatoren en die van de ruiter.Ze hebben één gemeenschappelijke deler en dat is winst en status.(waar sta ik in de rangorde en wat levert mij dat op)
Van het dier wordt heel veel begrip en volgzaamheid verwacht,hij weet perslot alles,kent het zo langzamerhand wel en moet niet zo zeuren ,maar werken ,hij heeft perslot NIETS te klagen,van alles het beste,goed harnagement,mooie trailer,goed voer en heel veel boxrust……een luizenleven…!!!
Althans..volgens mensenbegrippen,maar het paard weet wel beter,maar heeft immers nergens om gevraagd….kan dat niet ,moet zich maar schikken in het mensencircus wat sport heet!
Hij kan perslot niet anders,want hij is van ons afhankelijk.Heeft geen flauwe notie van geld.Het enige wat hem boeit is eten,contact met soortgenoten,voortplanten en af en toe rusten.De rest is pure momenten van interesse en coulance jegens de mens en andere wezens!
Als je daar bij stilstaat,mag je wel een hele diepe bijging maken voor de intelligentie en werkwilligheid van dit edele dier,dat altijd klaar staat om zich voor de mens in te zetten onder soms barre omstandigheden en altijd om de mens te helpen tot een bepaald doel bereikt is….
AMEN!
http://dier-en-natuur.infonu.nl/dieren/88221-wat-hoort-een-paard.html
Geachte heer Rosie,
Wellicht een ja/nee test doen tijdens de Hengstenkeuring? Mag het publiek bepalen of het geluid zachter moet.
Volkomen mee eens,afgelopen zomer ben ik voor het eerst gestart in gelderland op wedstrijden.Ik merkte wel dat hier op verschillende plaatsen de muziek overheerste.Vooral in de ochtend voor de eerste rubriek begon ,met parcourlopen.Als je ging vragen om de muziek zachter te zetten,werd er vaak geen gehoor aan gegeven.Maar dit betekende ook dat we direkt na het rijden vertokken,weg van deze helse plaats,je kon tegen niemand praten,je moest schreeuwen.
Terwijl mensen van de georganiserende vereniging s morgens op de muziek mee staan te blere,en te dansen.Ik vind dit een slechte zaak.
Dus het hier bovenen geschreven is wel zeker een goed punt
Helemaal mee eens.
Een muziekje is leuk, aar dit volume was niet normaal. Als toeschouwer kon je je oordoppen goed gebruiken, laat staan die paarden met hun gevoelige hoororgaan…! Welzijn zowel voor gehoor als stress in de knoei. En hierdoor ontstaan ook gevaarlijke situaties.
Ook wij behoren tot de toeschouwers die niet meer zo enthousiast de indoor evenementen bijwonen,reden daarvoor is duidelijk het overdreven aantal decibels die daar worden geproduceerd.En niet alleen de muziek maar ook de gesproken aankondigingen kunnen qua geluidsterkte meestal niet door de beugel.Ik lees dus met veel plezier dit artikel en alle commentaren erop. Ik stel mij de vraag hoe het komt dat er vanwege de hoogste verantwoordelijken daarop nog nooit opmerkingen zijn gekomen ,laat staan reglementen die deze toestanden terug in goede banen leiden.Durven zij niet of zijn zij onbekwaam???,Wil toch even zeggen dat het probleem niet zal opgelost zijn met het toelaten van oornetjes. Als ze al zouden toegelaten worden,zijn zij niet afdoende isolerend tegen het geluid dat in deze zalen wordt geproduceerd; Je moet al beginnen mat watte in de oren te steken of gebruik te maken van rubber oren.En dat is nog nooit toegelaten geweest.
Trouwens het reglement op de oornetjes zal ook serieus moeten herschreven worden,want binnen mogen er eigenlijk nooit oornetjes worden gebruikt behalve als er insecten rond vliegen.En wanneer is dit het geval ????? Zelden of nooit.
vr gr en beste wensen voor 2013 aan iedereen.
Dirk Willem
Je slaat de spijker op zijn kNop.
Organisatoren zijn geen paardenmensen blijkt maar ook geen mensenmensen.
Te gek dat je als betalend publiek je vingers in je oren moet steken, los van alle dissonante geluidsvervorming.
Ton Kruithof
Weleens een indoor menwedstrijd brzocht? Te schandalig voor woorden.. Dat voor dat volkse vermaak nog deelnemers van naam en faam te vinden zijn! Helse herrie en paarden waarvan de angstige ogen zijn afgedekt door oogkleppen.. Moge Jumping A’dam er lering uit trekken..
DWR: mijn hoop in bange dagen!
Ik ben het volkomen met dhr. Rosie eens, wij waren ook aanwezig op de avond tijdens de verkiezing van het Bit Talent van het Jaar en aan het publiek lag het inderdaad niet, maar door de oorverdovende muziek hadden de meeste amazones de handen vol aan hun paard/pony om deze in bedwang te houden. En ze konden mijns insziens in de minuten die ze kregen, onder dit kabaal, totaal niet laten zien wat ze graag hadden gewild.
Nu kan je nooit alle omstandigheden voorzien, applaus e.d., maar hier kan wel veel aan gedaan worden en misschien zou dan zelfs het oornetje voor veel paarden overbodig zijn ter bescherming van de oren. Het aantal paarden die het oornetje dan nog wel nodig zouden hebben zou dan waarschijnlijk al veel kleiner zijn en een wedstrijd organisatie kan dan ter plekke toch ook controleren op het juist gebruik, want ik meende gelezen en begrepen te hebben dat dit het probleem was, vandaar het verbod op het oornetje.
Chapeau! Niets meer aan toe te voegen.
Helemaal eens.
nu nog direct maatregelen treffen, en al die herrie verbieden.
Kunnen we eindelijk weer im alle rust genieten van paarden op een keuring, en tijdens de (sport)presentaties van onze mooie paarden, zonder opzwepende afleidingspogingen wat respectloos overkomt voor mens en dier.
Naar aanleiding van bovenstaand stuk over het paardebrein en de panter zou ikhet volgende willen vertellen:
Een paar jaar geleden hadden we bij ruitersportcentrum een circus op de springtuin staan.
Bij dat circus was ook een act met tijgers.
Daar deze beesten me nogal interesseren liep ik die dagen veel bij de dompteur die me van alles vertelde over die tijgers en zijn beroep,harstikke leuk.
Nu hadden hij en zijn vrouw ook een tijgertje van bijna drie maanden bij zich die ze vanaf welpje bij hun in de caravan hadden opgevoed.
Deze tijger namen ze vaak mee uit wandelen aan een longeerlijn of speelden met haar wat nu nog kon omdat zij over een maand te sterk en te groot zou zijn.
Ook mij lieten ze met haar spelen en wandelen waarbij ik ook een keer bij mij de paardenstal inliep in tegenstelling wat ik verwachte stonden de zeven paarden niet allemaal achterin de stallen te snurken maar kwamen allemaal met hun hoofd over de boxdeur nieuwschierig naar de tijger toe te reiken en vooral te ruiken want het beestje stonk nogal.
Ookde tijger was alleen maar nieuwschierig.
Later toen het circus weg was had ik verwacht dat de paarden niet bij de plek wilden komen waar de kooi en de uitloop van de tijgers gestaan had,maar ze draafden er zonder aarzelen overheen terwijl die stank van die tijger urine niet te harden was.
Met dit verhaal bedoel ik verder niks, maar ik was zelf erg verbaasd over de reacties van de paarden (en de tijger) en het leek me leuk dit met de lezers te delen.
Helemaal mee eens, de herrie gaat overheersen.
Bij indoor menwedstrijden is het helemaal een herrie.
Mijn werkgever die ik enthousiast gemaakt had om te sponseren in de paardensport, knapte tijdens een indoor marathon in het twenste af op de herrie.
10.000 euro ging naar het hockey i.p.v. De indoor.
Jammer !!
off topic voor Maarten
Zo woonde ik vroeger op een boerderij met een grote rozentuin…heel mooi!
In de zomer kwamen de reeën uit het naburige bos om alle jonge knoppen s’nachts op te snoepen.Mijn vader wist dit te voorkomen (het jaar erna) door tijgermest (verkregen bij Circus Tony Boltini)rondom de rozen te strooien… het hielp warachtig heel goed!
🙂
(waarachtig)