Horses hoofdredacteur Dirk Willem Rosie met pensioen: een terugblik op zijn loopbaan

De redactie van De Paardenkrant maakte ter gelegenheid van het afscheid van Dirk Willem Rosie een speciaal katern in De Paardenkrant van vorige week (bestel ‘m hier). Omdat Rosie ook afscheid neemt van Horses.nl plaatsen we de artikelen uit dat katern de komende tijd ook op Horses.nl.

Dirk Willem Rosie werd niet geboren tussen de paarden, maar rolde in de paarden door zijn eerste echtgenote Anne Boogman. De paarden werden zijn passie en die combineerde hij veertig jaar lang met zijn andere passie: de journalistiek.

Binnen no time opgewerkt

Als journalist begon hij bij De Tubantia waar hij na een rondgang op de verschillende redacties op de kunstredactie redacteur werd. Dat combineerde hij vanaf 1985 met schnabbels voor de Hoefslag, waar Maarten Jurgens destijds hoofdredacteur was. Jurgens kan zich nog goed herinneren dat Dirk Willem zich binnen no time opwerkte tot redactielid: “Dirk Willem kon ontzettend goed schrijven én wist heel veel van de fokkerij. Destijds was Henk Rootveld chef van de fokkerij en Dirk nam die positie na zijn vertrek over. Dirk verstond het journalistieke vak zeer goed en was binnen de redactie ook een sturende kracht. Hij leverde zelf onderwerpen aan en had ook altijd ideeën voor anderen op de redactievergaderingen. Het best presteerde hij onder druk”, kan Jurgens zich nog herinneren.

“De redactie van de Hoefslag maakte in die tijd op Indoor Brabant een soort concourskrant en binnen een dag werd die krant van vier pagina’s uit de grond gestampt. Dirk Willem was daarin een drijvende kracht en begon ook toen al met columns schrijven. Ik weet dat we best vaak gedonder hebben gehad door die columns, maar ik zag dat als een goed teken: hij had dan dus een vinger op een zere plek gelegd.”

Vriend

Jurgens en Rosie werkten nauw samen, waardoor ook een persoonlijke vriendschap ontstond. “In de loop der jaren is ons contact wat verwaterd, zoals die dingen gaan. Maar de enkele keer dat ik hem in de afgelopen jaren nog zag, was alles ook weer als vanouds. En dat is voor mij ook een teken voor een goede vriendschap: goede vriendschappen blijven ook bestaan als er weinig contact is. Ik zou Dirk Willem nog altijd een vriend noemen.”
De laatste keer dat Jurgens Dirk Willem hoorde is niet lang geleden: “Ik kijk zelden tv dus het is bijzonder dat ik dit heb meegekregen, maar de landenwedstrijd en de Grote Prijs op het afgelopen CHIO Rotterdam heb ik gevolgd met het commentaar van Dirk Willem en daar heb ik van genoten. Ik ben opgegroeid met Hans Eijsvogel als commentator van de paardensport en dan was dit echt een verademing. Dirk Willem voegde echt wat toe met leuke informatie en wist ook wanneer hij zijn mond moest houden. Ik hoop dat hij het commentaar in de toekomst nog wel blijft verzorgen.”

KWPN

Via Jan Greve kwam Dirk Willem terecht bij het KWPN. “Ik zat destijds een tussenbestuur bij het KWPN en er moest gezocht worden naar een opvolger voor Hans Kingmans. In een vergadering heb ik geopperd: ik kan mijn buurman vragen”, zegt Jan Greve, de toenmalige buurman van Dirk Willem. En Dirk Willem had er wel oren naar.
In 1994 trad Dirk Willem Rosie in dienst bij het KWPN als hoofdredacteur van In De Strengen, waar hoofdinspecteur Gert van der Veen zijn belangrijkste leermeester wordt.

Gert van der Veen

Cor Loeffen, destijds lid van de hengstenkeuringscommissie én een generatiegenoot van Dirk Willem, kan zich nog goed herinneren dat Van der Veen en Rosie ontzettend dik met elkaar waren. “Gert was ontzettend op Dirk Willem gesteld en die twee waren twee handen op één buik. Gert was denk ik ook één van de belangrijkste leermeesters voor Dirk Willem wat de fokkerij betreft”, vertelt Loeffen, die zich samen met Dirk Willem bekommerde om de paarden-nalatenschap van Gert van der Veen.

Gert van der Veen overleed op donderdagmiddag 1 oktober op 54-jarige leeftijd onverwachts bij het tuinieren. “Dirk Willem was volgens mij voor Van der Veen zijn gedroomde opvolger”, zegt Cor Loeffen, maar er waren ook nog twee andere kapers op de kust, Jacques Verkerk en Rob van Overbeek. “Na het overlijden van Gert begon er tussen die drie mannen eigenlijk een soort machtsstrijd. Het werd uiteindelijk Rob van Overbeek, maar ik heb achteraf wel meerdere keren gedacht: misschien was het wel beter geweest als Dirk Willem die functie had gekregen. Ik heb Dirk Willem leren kennen als een eerlijke, serieuze en bevlogen man die ontzettend veel wist van afstammingen. Hij was recht door zee, kon boven de partijen staan en kon ook goed luisteren, vooral door die laatste eigenschappen denk ik dat hij een goede hoofdinspecteur had kunnen zijn.”

Blik verruimd

Volgens Loeffen ontwikkelde Rosie zich vooral na zijn vertrek bij het KWPN (2006) nog verder. “Je merkte dat zijn blik verruimd was en ik vind dat hij zich in de laatste twintig jaar nog ontzettend heeft doorontwikkeld. Dat las je terug in zijn teksten en hoor je ook als hij het commentaar doet bij ClipMyHorse. Daar is ook een eigenschap van Dirk Willem duidelijk hoorbaar: hij heeft veel zelfkennis en weet goed van zichzelf waar hij veel over weet – daar vertelt hij dan veel over – en over de zaken waarvan hij minder weet, houdt hij zijn mond. En dat is echt een kwaliteit: er zijn zat mensen die te veel praten over zaken waar ze geen verstand van hebben.”

Het Sportpaard

Na twaalf jaar bij het KWPN waar Dirk Willem tot 2006 hoofd communicatie en voorlichting was, brak een nieuwe periode aan. Met wijlen Wim Spreij richtte Rosie op ‘het Sportpaard’ op, waarvan de eerste uitgave werd uitgebracht voor de KWPN Hengstenkeuring 2007. Het Sportpaard onderscheidde zich door puur gericht te zijn op de professionele paardensport en -fokkerij en verscheen eerder dan alle andere hippische uitgaves: op dinsdag. En dat met – ten opzichte van de Paardenkrant en de Hoefslag – een miniredactie. Zowel Dirk Willem als Wim Spreij, beiden al tegen de vijftig bij oprichting van het Sportpaard – sloegen zes jaar lang de zondagnacht over om te zorgen dat er elke week een krant lag.

Paardenkrant en Horses.nl

In 2012 ging het Sportpaard op in de Paardenkrant en werd Dirk Willem algemeen hoofdredacteur van Eisma Horsesmedia. In zijn tijd bij Eisma leerde hij ook Nancy Versluis-Borsboom kennen, die nu fungeert als zijn rechterhand bij HorseTelex (zie kader).

Zij kan zich haar eerste ‘ontmoeting’ met Dirk Willem nog levendig voor de geest halen. “Eén van de leuke herinneringen die ik heb aan Dirk Willem dateert uit de tijd dat ik begon bij Horses.nl. Ik had per mail al een paar keer een tekst opgestuurd en mocht ‘in het echt’ beginnen met schrijven. Dirk Willem stelde een dag voor (dat was tweede kerstdag) waarop hij tijd had om mee te kijken en feedback te geven en dan zouden we begin van de middag beginnen. Ik had geen plannen voor die middag en was blij met de kans, dus ik ging enthousiast aan de slag. De tijd vloog voorbij en na ieder stukje kreeg ik feedback over wat goed was en wat beter kon. Ik verwachtte dat Dirk Willem op een zeker moment zou zeggen, ‘nu is het wel mooi voor vandaag’, maar zo lang ik stukjes bleef maken, bleef hij even enthousiast terugkoppelen. Toen het inmiddels tegen achten liep en ik heel voorzichtig een keer liet vallen dat het misschien wel tijd was om te gaan eten, omdat ik ook een gezin heb dat mij hongerig begon aan te kijken, realiseerde Dirk Willem zich pas hoe laat het was en dat het echt wel eens tijd was om het voor gezien te houden. Deze herinnering omschrijft naar mijn idee precies hoe Dirk Willem is: Iemand met heel veel hart voor zijn vak, die over zo ontzettend veel kennis beschikt, dat je eindeloos van hem kunt leren en die voor je klaar staat, kerst of niet! Ik ben heel blij en dankbaar dat we de afgelopen jaren samen hebben gewerkt.”

Janna Rosie: ‘Dankbaar voor de laatste jaren

Met een baan waarvoor Dirk Willem praktisch zoveel onderweg was als topspringruiters en een duizelingwekkend aantal uren maakte, is er snel het risico om hem alleen als de journalist te zien. Maar hij is meer, onder andere vader van twee dochters: Julia en Janna. Janna vertelt dat haar vader vaak weg was, maar dat de vrijdagavond gereserveerd was voor haar en haar zus. “Hij zorgde er heel vaak voor dat hij op vrijdag vroeg thuis was en we gingen dan met z’n drieën Disney-films kijken. En hij zong ook altijd liedjes voor ons voor het slapen gaan en we eindigden daarbij met amen en deden een wedstrijdje wie het langste amen kon zeggen, waarbij hij eigenlijk standaard won. Verder nam hij ons vaak mee op avontuur: we gingen naar pretparken en op ski-vakantie. Dat zijn denk ik de mooiste herinneringen uit m’n jonge jaren.”

In Janna’s tienertijd had ze weinig contact met haar vader, al ziet ze dat nu misschien wel als een belangrijke les die ze geleerd heeft. “Dit klinkt misschien een beetje gek, maar daardoor heb ik ook geleerd m’n passie te volgen. Het werk als journalist en de paarden waren echt papa’s passie en daar ging hij vol voor. Ik wil nu bijvoorbeeld zo snel mogelijk drie dagen werken om op de andere dagen tijd te hebben voor mijn passies, zoals bijvoorbeeld honden trainen en trimmen – ook al is daar geen droog brood in te verdienen. Doordat hij z’n passie zo volgde, heeft hij niet altijd super veel tijd voor ons gehad. De laatste jaren heb ik het daar ook wel veel over gehad met m’n vader en m’n zus en komt hij er ook wel een beetje op terug: hij heeft spijt dat hij daar niet meer tijd voor heeft gemaakt. Hij komt nu op een leeftijd waar hij kan zeggen: ‘wat is nu echt belangrijk?’”

“Ik merk ook dat daar de laatste jaren echt verandering is gekomen in zijn denken. Eerder begreep hij niet zo goed dat wij teleurgesteld waren dat hij niet meer tijd voor ons maakte. Nu snapt hij dat wel. En ik ben ook heel dankbaar dat we daar nu echt goed over kunnen praten, waarin hij ook goed naar zichzelf kan kijken. Dat vind ik iets heel moois. Net zoals dat we nu goed en veel contact hebben.”

HorseTelex: nog veel grootse plannen
Kort na het ontstaan van het Sportpaard waren Dirk Willem Rosie en wijlen Wim Spreij betrokken bij de oprichting van HorseTelex, de voortzetting van www.paardenfokken.nl. Deze online database met pedigrees van sport- en fokpaarden was het geesteskind van Mick Hanswijk, die in Rosie en Spreij juiste personen vond om zijn fokkerijdatabase mondiaal uit te bouwen. Spreij en Rosie, later aangevuld met Rosies vrouw Muriel Blackstone-Rosie, waren de grote motoren achter die internationale groei van HorseTelex. Van doorslaggevend belang was de ontwikkeling van HorseTelex Results, het systeem dat alle uitslagen van alle FEI-wedstrijden over de hele wereld opslaat en verbindt met de pedigrees van alle paarden die op internationale concoursen (springen, dressuur, eventing) worden uitgebracht. Voor Dirk Willem en vrouw Muriel is HorseTelex de toekomst, een bedrijf waarmee het echtpaar nog grote plannen heeft.

WIDWR: Waar is Dirk Willem Rosie? Dirk Willem is lang en ongrijpbaar
Als journalist scherp, kritisch, tekstueel en verbaal sterk, niet bang om vriend en vijand te verrassen, maar ook in staat om met (vrijwel) iedereen in gesprek te blijven. Dat is een gave.
Het zou heel verleidelijk kunnen zijn om in de oerconservatieve paardenwereld, waar de geraadpleegde handboeken nog steeds uit 1850 lijken te komen en er werkelijk nooit maar dan ook nooit iets lijkt te veranderen, cynisch te worden of het bijltje er bij neer te gooien.
Ter illustratie het recente gesprek over jurering bij dressuurwedstrijden, met een wetenschappelijk onderbouwde mening tegenover twee mensen waarvan de één niet verder kijkt dan zijn neus lang is, en de ander het werk van de wetenschap ook maar een mening vindt. Hoe houd je zo’n discussie vol, hoe ga je daarna vol goede moed verder met het beschrijven van de paardenwereld? Maar Dirk Willem gaat stug verder op zijn kronkelige, smalle weg door dit soms apocalyptische landschap.
Het antwoord wat hij zelf eens gaf op mijn vraag was dat er natuurlijk ook veel moois gebeurt tussen mens en paard, en dat is volkomen waar. Die band is heel bijzonder. Des te belangrijker om vanuit betrokkenheid de ontwikkelingen kritisch te volgen, en dat deed en doet Dirk Willem.
Op persoonlijk vlak heb ik het wel eens ingewikkelder gevonden met DWR. Je kan vijf dagen met hem in Las Vegas of Omaha zitten, en dan is hij op zondagavond opeens verdwenen zonder even goeiendag te zeggen.
Journalistieke communicatie is zijn vak, persoonlijke communicatie is soms minder zijn specialiteit. Dat heeft me wel eens bevreemd, maar dat kwam ook altijd weer goed. Ook daar kan je het met hem over hebben. Het ga je goed Dirk Willem. Mooi en knap dat je een bestaan naast je journalistiek hebt opgebouwd waar je je nu volledig op kan gaan richten.
Wij weten allebei dat een database onderhouden Sisyfusarbeid is: het werk is nooit af, en we moeten aannemen dat het tot bevrediging zal leiden.
Het ga je goed, en we zien elkaar ongetwijfeld nog vaak.
 
Arnd Bronkhorst

Is Sinatra dood?
‘Sinatra is dood’. Dat was de alarm-code bij Dagblad Tubantia als er zoiets ergs was gebeurd dat te elfder ure vlak voordat de krant zakte, de hele krant omgegooid moest worden. Nieuwe voorpagina!
Dirk Willem Rosie begon als redacteur bij Tubantia. Als kunstredacteur bezocht hij voorstellingen in Amsterdam die later naar Twente gingen. Ik studeerde Nederlands in Amsterdam en had het geluk dat ik geregeld mee mocht naar een voorstelling in de Stadschouwburg. Toen al leerde ik wat van Dirk Willem. Halverwege het derde bedrijf had hij de plot al lang door. Terwijl ik nog met verbazing nadacht over de intrige, had hij de climax en daaropvolgende catharsis al doorgrond…
Wat hebben we geweldige dingen gedaan en wat hebben we gelachen. We waren de woke-tijd vooruit en maakten een ‘fakenummer’ voor veertig jaar Hoefslag in zeer beperkte oplage. Een verzamelitem! Veel geleerd heb ik ook van zijn fantastische woordkeuze. Het woord ‘badinerend’ (gekscherend, luchtig grappend) is toch geweldig? Als ik het ooit een keer kan gebruiken, ben ik blij!
In die eerste schrijftijd, zeker zo’n veertig jaar geleden, was dressuur een ondergeschoven kind. Dus mocht ik naar kampioenschappen, in 1987 voor het eerst, naar het EK Goodwood. Prachtig om de kampioenen weer voor je te halen. Margit Otto-Crépin won, met de stoere Holsteiner Corlandus, een paard waar alle springruiters in die tijd gek van waren. Nederland won teambrons met Garibaldi-Rutten, Duco-Bartels, Amon-Sanders-Keijzer en Mr X-Aubert.
Toen Dirk Willem zich uiteindelijk voor dressuur ging interesseren, was het hek van de dam en schreef hij er zelfs een boek over, Het Dressuurpaard. Ik kon hem aan een uitgever helpen.
DWR steekt zijn voorkeuren niet onder stoelen of banken. De treffende schilderijen van Mary-Ellen Jansen van paard, mens of hond hebben al heel lang zijn liefde. En hij is al heel lang gek van Herman Finkers. ‘Kerels? Als je ze nodig het, bint ze er niet’, is een gevleugelde uitspraak van Maria uit Finkers’ kerstverhaal. Je kunt die uitspraak vaak gebruiken!
Later in de paardensport heb ik nog geregeld aan de toneelervaringen met DWR gedacht. Hoe meer ervaren je bent als kijker, hoe meer doorzicht en inzicht je krijgt. En hoe beter je dat kan gebruiken in fraaie teksten erover. Ik hoop dat we nog heel vaak van zijn columns zullen kunnen genieten, ook na zijn pensioen! Want schrijven, nee, dat kan hij echt niet laten…..
 
Claartje van Andel