Al meer dan 27 jaar geef ik regelmatig clinics in het buitenland en dan met name in de Verenigde Staten. Ik kom daar normaal gesproken vijf maal per jaar en doe dan tussen de vijf en zeven verschillende Staten aan, zowel aan de oost- en de westkust als in het zuiden van Amerika. De laatste jaren is er een duidelijke tendens te bespeuren, die niet in het voordeel van de Nederlandse fokkerij en -trainingsmethode is.
Amerikaans
Amerika is een land waar het woord ‘clinic’ is uitgevonden en er komen jaarlijks legio West-Europese trainers over om clinics te geven. De gemiddelde Amerikaanse ruiter/amazone is hiermee opgegroeid en is derhalve zeer bereid om van de ingevlogen kennis gebruik te maken. Onder de ‘clinic-gevers’ bevinden zich ook grote namen uit de trainer/ruiter wereld en de clinics zijn vaak goedbezocht door betalend publiek.
Kritiek op Nederlandse school
Een aantal van deze buitenlandse trainers schroomt er niet voor om openlijk op de Nederlandse school af te geven als zijnde niet klassiek en paard-onvriendelijk. Dit vindt doorgaans een gretig oor bij de Amerikaanse toeschouwer, die over het algemeen een meer emotionele band heeft met zijn paard dan dat wij dat hier in West-Europa hebben.
Verder wordt er met name ingegaan op onze fokkerij, die paarden fokt die niet meer door amateurs zijn na te rijden. Ze zijn te sensibel en dat zou met name komen door het hoge gehalte aan Jazz- en Ferrobloed. Deze twee hengsten worden daar het meest gerelateerd aan het, al dan niet terecht , vererven van moeilijke karakters.
Voor alle duidelijkheid dit reflecteert niet mijn persoonlijke mening. Deze mening wordt uitgedragen op clinics door vaak buitenlandse trainers en vrolijk verder verspreid door eenieder die zijn mening wil verkondigen in de, gezien de grootte van het land, kleine dressuurwereld aldaar.
Gevolgen voor Europa
‘Je kunt wel naar Amsterdam vliegen, maar huur dan een auto om door te rijden naar Duitsland’ is een statement dat mij daar al vaak via klanten ter ore is gekomen. Het niet halen van een medaille op de Olympische spelen wordt gretig aangegrepen als zijnde de langverwachte kentering in zowel de jurering als de algehele publieke opinie.
De Nederlandse handel zal hier misschien niet van wakker liggen met zoveel nieuwe markten in Azië en Oost-Europa, maar na het 27 jaar regelmatig bezoeken van de Verenigde Staten weet ik een ding heel zeker: wat daar gebeurt vind je enkele jaren later ook terug in de rest van de westerse of westers-georiënteerde wereld!
Jurering
Misschien is het zaak dat de Nederlandse hippische sportwereld (met name de dressuurwereld) en fokkerij een breder beeld geven van de paardensport in Nederland. Hierbij zou ook eens gekeken mogen worden naar de jurering, die in Nederland vaak aan de kritische en lage kant ligt. Proeven die in Duitsland makkelijk meer dan 70% opleveren komen hier over het algemeen niet boven de 67/68%. In deze tijd van digitalisering kan iedereen de scores opvragen en leg maar eens uit waarom men in Nederland naar een paard moet gaan kijken dat 68% loopt terwijl je Duitse collega paarden laat zien die allemaal boven of tegen de 70% lopen!
Onbegrijpelijk
Verder is het voor een land dat aan de wereldtop staat qua fokkerij en internationale successen onbegrijpelijk dat er na het faillissement van de Nederlandse Hippische Beroepsopleiding te Deurne, door mismanagement van het ministerie van onderwijs, geen beroepsmatig opleidings instituut meer is.
Andere toonaangevende landen zoals Duitsland en Frankrijk hebben met respectievelijk Warendorf en Saumur internationaal in aanzien staande opleidingsinstituten. Daar wordt in het buitenland met veel ontzag over gesproken.
Misschien wordt het tijd om eens onder ogen te zien hoe de buitenlandse hippische wereld naar ons kijkt, voordat we onze, van oudsher goede, naam te grabbel gooien.
Gerrit-Claes Bierenbroodspot
HorseFind Holland BV, ex-instructeur voor NHB Deurne, IDCT Lid
Wil jij je ook laten horen? Klik hier.
Goedemorgen,
Zojuist het artikel gelezen en moet helaas bekennen dat dit mij maar al te bekend in de oren klinkt. Ik woon en werk al 12 jaar in Frankrijk waar we onze fokkerij van dressuur-en springpaarden hebben. Hier is deze mening ook duidelijk te horen onder ruiters en paardenliefhebbers. Nederland staat bekend als een land met hele goede paarden, maar die voor gewone en semi-ambitieuse wedstrijdruiters niet te rijden zijn omdat ze te heet zijn en te kijkerig. Daarnaast staat het Nederlandse dressuursysteem bekend om zijn hardheid tegen de paarden. Paard onvriendelijke trainingsmethodes. Jammer dat Nederland zo slecht te boek staat als het om dit soort dingen gaat. Hier ligt duidelijk een belangrijke rol voor NL!
Vriendelijke groeten, Larisse Stark van Haras Mansolein Stoeterij
Ik woon hier in Spanje, en kan mijns inziens een mening hebben, hoe ze hier in Spanje tegen Nederland aankijken. Nederlandse paarden zijn inderdaad niet zo geliefd, explosief en onbetrouwbaar. ook het na-rijden van Nederlandse ruiters blijkt vaak een moeilijk probleem. Staat hier ook een dressuurruiter, en die heeft al meerdere ned.paarden gehad, maar ook zij is niet erg tevreden. in haar geval koopt ze altijd wat oudere paarden, rond de 12, (ik weet dat ze minstens E. 50.000,–) gekost hebben, maar ze hebben allemaal wat. Niet inladen, overeind staan in de ring. bokken, wegrennen. Ook de nederlandse dierenartsen en keuringsrapporten worden gewantrouwd. Ze herinneren zich nog allemaal het “wilde westen” in de paarden zo 15 jaar geleden. toen elk paard werd goedgekeurd, en alles (ook slechte paarden.) naar het buitenland werden verkocht, voor veel te veel geld, en geen enkele garantie.
@Carma, kan me er alles bij voorstellen dat paarden uit Nederland iets mankeren. Ze worden hier veel te vroeg ingereden en daarbij wordt er ook gelijk teveel van “gevraagd”. Ze moeten meedoen doen met jonge paarden wedstrijden Leuke etalage om de paarden al wat jonger te verkopen en ze niet eerst af te richten tot GP niveau, er worden dan in de media al aandacht aan geschonken. Als ze tijden de jonge paarden wedstrijden niet in de kijkerd rijden, komen ze pas weer boven drijven als ze in de subtop terecht komen of toevallig kampioen in hun klasse worden. Achter de schermen bij de top stallen worden de paarden gewoon geforceerd. Verder heb ik tijdens een demo/info een paard gezien dat tot aan zijn sprong door de achterbenen zakte tijdens het lopen en dat werd uitgelegd als zijnde een zeer elastisch achterbeen. Er liepen kreupele paarden mee, paarden die op jonge leeftijd al een rug als een badkuip hadden en alles werd de hemel in geprezen. Als je die paarden volgt zie je ook steeds weer dat de eigenaren zo trots zijn dat ze naar het buitenland verkocht zijn. Daarna hoor je er nooit meer iets van en dat zal niet altijd zijn omdat alle ruiters problemen hebben in de omgang, maar zeker ook de mankementen die ontstaan zijn door de veel te vroege opleiding en het te veel vragen van zo’n paard. En dat vragen moet je meestal lezen als forceren. Op latere leeftijd zijn die paarden ook sterk genoeg om te protesteren en daar plukken de nieuwe eigenaren de vruchten van.
Helaas, als fokker van dressuurpaarden in Frankrijk heb ik de zelfde ervaringen als Larisse. Jazz bloed is hier onverkoopbaar dus ik fok Jazz vrije paarden. Daardoor gebruik ik bijna geen nederlandse hengsten meer want Nederland heeft bijna niet anders meer. Kijk maar naar de hengsten die nu in het onderzoek meelopen. En of een Winningmood x Oscar nou de vooruitgang gaat brengen? Ook mijn contacten uit Engeland hebben de zelfde ervaringen en richten zich op duits gefokte paarden. Er zal echt wat moeten gebeuren met de nederlandse fokkerij om het vertrouwen terug te winnen in het buitenland.
Je zelf steeds op de borst kloppen leidt tot een situatie dat je de werkelijkheid uit het oog verliest.
Ik sluit me aan bij het artikel alsmede de reacties hierboven. Het aanrijden in Nederland begint op een belachelijk jonge leeftijd. Ik zie om me heen hoe de paarden al op hun derde worden ingereden om op hun vierde de wedstrijden in te gaan. Ik word continue bevraagd en bekritiseerd omdat ik ‘zo lang’ wacht met mijn 4-jarige. Daarnaast bewijst Undercover (van Ferro) van Edward Gal hoe heet en kijkerig de KWPN paarden tegenwoordig zijn. Zelfs een ervaren ruiter als Edward krijgt m nauwelijks ontspannen aan t lopen. Dus ja, het wordt tijd om op alle fronten de Nederlandse fokkerij en alles wat daarmee samenhangt eens goed op te schudden. Een begin zou kunnen zijn om te starten met een meer paardvriendelijke omgang, in alle geledingen van de sport en fokkerij.
Dapper stuk van Dhr. Bierenbroodspot. En Hippisch Nederland zal er zeker mee aan de slag moeten!!!
Zo hield ik bv ook mijn hart vast bij de documentaire over de Friese paarden die naar China verkocht worden. Ze werden vanaf de grond bekeken, waren heter dan heet en de rijke Chinees vond het prachtige dieren. Maar ik denk dat er daar een boel staan te verpieteren.
Als Nederland op Hippisch gebied wereldwijd wil blijven mee spelen zullen er echt dingen moeten gaan veranderen, waarbij ik mij afvraag wie het voortouw gaat nemen.
In Nederland wordt er alleen nog gefokt voor de topsport en een enkele ruiter die ermee overweg kan. Hierdoor krijgt de gewone ruiter of de jeugd al bijna geen normaal paard meer onder zich om het op te leren. Moet ook eerlijk zeggen dat de ruiter zelf wat meer moet nadenken bij de aanschaf van een paard, wat bij hun past en niet wat alleen maar een mooi stoer uiterlijk heeft. Wat een instructeur op Deurne ook altijd zei was “Beter een paard met een goed karakter, dan met een goed exterieur”. Daar sluit ik me dan ook graag bij aan en dat is waar het nu dan ook om draait. Maar laten we wel wezen, zolang bepaalde bloedlijnen verkopen, zullen deze gefokt worden maar veel nadenkende ruiters/amazones uitwijken naar het Duitse paard (of anders) als zij gewoon een werkwillig paard willen hebben. Zolang de jury op uiterlijk blijft jureren maak je met een betrouwbaar, minder mooi exterieur gewoon minder kans. (nee het hoort niet maar is wel zo!) De FEI wil meer ontspannenheid in de proef, maar de jury wil nog steeds de kop erop getrokken…. Nederland houdt stug vast aan “Wij weten het beter” maar soms kan je beter zeggen, “blijf met beide benen op de grond staan en luister naar de mensen op je heen (buitenland), misschien zit daar ook een kern van waarheid in”.
Als ik zo op een Amerikaans forum en een Nederlands forum lees, dan lees ik op beide dat de Nederlandse dressuurpaarden heet en lastig zijn en dat je beter naar Duitsland kunt gaan.
Blijkbaar zien ze in Amerika wel het probleem. Van de fokkerij en rijders in Nederland. Gros van de paarden zijn te hoog in het bloed en gros van de paarden hebben een zwakke achterhand. Den dat het tijd wordt om eens goed de rijders en fokkerij goed onder de loep te nemen. Vroeger hadden de paarden de kracht van achteren en presteerde ze goed. De afgelopen 10 jaren os het bergafwaarts.
@4horses, er zijn er die al bij een goede 2 jaar oud met de paarden beginnen. Wacht maar gewoon lekker en volg je gevoel. Laat ze maar kletsen.
De Nederlandse paarden zijn gefokt naar het Nederlandse rijden: ze moeten erg veel vluchtinstinct hebben want ze worden aan de voorkant vastgehouden, vanachter bijgeduwd en toch moeten ze lopen blijven. Door deze manier van rijden kan je met een “ruckenganger” niks doen dus het zijn in het algemeen dieren die met een stijve rug en hypermobiele ledematen door het leven gaan. Rij dan deze Nederlands gefokte en Nederlands gereden dieren maar eens na!!!
Zijn bericht over de fokkerij en training kan ik me helemaal in vinden.
Al jaren kijk ik met tranen in de ogen naar de weggedrukte ruggen en een niet actieve achterhand.
En het bit strak aangetrokken en dan raar vinden dat er herhaaldelijk bloed in de monden is.
Betreft het faillissement van het centrum lag dat toch ook aan de slechte naam.
Het was voortaan een niveau van een ponykamp. Niet van een goede ruiterschool met kwaliteit.
Dat lag ver in het verleden.
Wat mijnheer Bierenbroodspot (hallelujah) hier in de media verteld is een zegen voor degenen die dezelfde mening zijn toegedaan. Eindelijk mag de waarheid worden verteld met hengstennamen erbij! HEERLIJK die vrijheid! Nou ga ik het over springhengsten hebben. zirocco bleu ook zn vader mr blue, indoctro, numero uno, andiamo, vingino, quasimodo Z en zn vader quidam de revel onder andere zijn allen veel gebruikt. De een stopt zelf in de ring (zirocco beu, vingino en quasimodo Z), en de ander geeft stoppers als indoctro, vingino, numero uno , andiamo en quidam de revel. Wij kijken al 10 jaar elk weekend zo veel mogelijk de uitslagen en deze hengsten springen er negatief uit! Dan kan er wel veel mee gefokt zijn, maar is de merriestapel in Nederland dan zo slecht? Hengstenhouders hebben een groot aandeel in de richting van de fokkerij. In de jaren 90 en begin 2000 zijn er veel artikelen geschreven door de strengen o.a., die de kijk van de hengstenhouders op de fokkerij hebben geëtaleerd. Er was meer ‘bloed’ nodig vonden ze allemaal. Nu zijn we jaren verder en staan ook de KWPN springpaarden bekend om hun “tricky” karakter. Ook kwpn hengstenkeuringscomissieleden hebben zitten slapen, zij hebben deze hengsten om welke reden dan ook een dekbrevet gegeven die de Nederlandse springpaardenfokkerij nog lang negatief zal beïnvloeden. Waar zijn de hengsten als: Goudsmid, Silvano(le mexico), Renville, Farn, voltaire, gotthard, furioso II, Night and day XX, Ibrahim, grand veneur, Fier de Lui, Muguet du Manoir concerto II( heeft wel bloed met goed karakter), lord, landgraf, Argentinus etc gebleven ? Allemaal hengsten met massa, kracht en een karakter die je niet vaak in de steek laat. Dit hebben we weggefokt met ‘bloedhengsten’ waarbij je het karakter niet zeker hebt blijkbaar.
Hengsten die positief opvallen zijn/waren Flamenco Semilly, Kashmir van Schuttershof, Elan de la cour, Casall, Kannan, Jenny de la Cense, Chacco Blue, Jarnac, Untouchable, Wandor vd Mispelaere, Malito de reve, thunder vd Zuuthoeve stuk voor stuk juweeltjes in de springpaardenfokkerij! Zwaar ondergewaardeerd maar wel datgeen brengen waar de topsporter EN de amateur op zitten te wachten. For Pleasure, Diamant de Semilly, Cornet Obolensky(corrado bloed in het algemeen), Baloubet du Rouet zijn zeker niet makkelijk maar geven zowel winnaars in het 1.60 alsmede stoppers, Quickstar kan goeie geven maar is een beetje geflopt, Nabab de Reve mist drive/spirit/voorichtigheiden zijn vaak balkentrappers. Fokkers moeten hun eigen merrie beter leren kennen en niet alleen maar commercieel willen fokken en alleen bij de plaatselijke hengstenhouder. Verruim je horizon er bestaat meer dan het kwpn en holstein alleen, kijk ook eens in Belgie en Frankrijk bijvoorbeeld, dat bezorgd de nederlandse merriestapel wat meer variatie. Fok niet te snel met jonge hengsten want ook al springen ze voor een 9,5 je weet nooit wat ze doen op latere leeftijd. Neem nou Zurich met de X-factor ( ik pis in mn broek van het lachen), we weten het nog allemaal die schimmel die plotsklaps van het toneel is verdwenen. Laat fokken geen gokken worden, maar bedenk goed wat je met je merrie doet!
Ik moet wel zeggen dat ik me vaak er aan erger dat de negatieve dingen vaak aan het (Vol)bloed worden opgehangen en de positieve aspecten van paarden vaak aan de niet-(Vol)bloed elementen. Dat vind ik wel heel makkelijk geredeneerd. Zo zwart / wit ligt het natuurlijk niet!
Het ligt niet zozeer aan het inbrengen van de volbloed, dat heb je af en toe gewoon nodig. Nog steeds wordt er geprofiteerd van de Furioso genen. Het probleem is de selectie van hengsten. De zonen van Herscher werden in Duitsland allemaal uit de fokkerij genomen wegens hun slechte karakter, in Nederland werd een standbeeld opgericht voor Herscher zoon Amor.
Je krijgt wat je in de fokkerij gebruikt altijd weer terug.
Mijn eerste reactie: “hèhè,eindelijk komt er eens wat beweging in de geldende moraal. Ik denk dat het hoog tijd wordt om ons te grote ego eens af te leggen en ook onze toppers eens kritisch tegen de meetlat te houden van de regels van de FEI, ik zie erg weinig ”happy athletes” in de ring (of het moet de ruiter zijn).
Ik ben van mening dat het veel paardvriendelijker moet. Zoals in één van de andere reacties terecht wordt gezegd, we kennen hier nauwelijks paarden die goed bewegen, waar de schokdempers goed werken en het paard over zijn rug werkt. De jury beloont helaas nog steeds de verkeerde dingen, waardoor ruiters denken dat wat zij laten zien goed is. Wat een tragische vergissing, die vooral ten koste gaat van het paard.
Het moet de kunst zijn een paard optimaal te laten bewegen, zonder dat het ten koste gaat van zijn lichaam.