“De politie heeft deze ernstige kwestie in onderzoek”, bromt een veiligheidsofficial monotoon. “Het enige dat we tot dusverre zeker weten is dat dit incident niets met de Olympische Spelen te maken heeft.”
Enige hilariteit maakt zich van Arnd en mij meester. Hoezo weten we dit zeker? Bevat het DNA-profiel op die kogel soms een lage genetische aanleg voor terrorisme?
Paniek
Dan vindt de veiligheidsbaas het tijd om enige vorm van paniek definitief met wortel en tak uit te roeien. “De veiligheidsmaatregelen worden verder aangescherpt”, bromt de man, kennelijk in de veronderstelling dat we nu wel rustig zullen gaan slapen.
Wat een lachertje. Achter elke lantaarnpaal staat al een militair met een Glock op z’n heup en een mitrailleur in de aanslag. En vóór die lantaarnpaal staat er trouwens ook één. Moet daar nog een derde soldaat bij?
Het ridicule van dit wereldnieuws is dat er helemaal niets aan de hand was. Deze kogel kwam niet van links, hij kwam niet van rechts, hij dwarrelde als een lamme vogel uit de lucht. Afkomstig van één van die tienduizenden boventallige soldaten die kramp in z’n vinger kreeg. Of van een arme sloeber uit de favela’s, die liever had gezien dat de Braziliaanse overheid het geld had uitgegeven aan iets dringenders dan de Olympische Spelen.
Bayro mag hier geen N.O.P. heten
Ik heb zeer gemengde gevoelens bij dit toernooi. Niet vanwege die kogel, maar vanwege de schijnheiligheid. De minuscule KEP-logootjes op de helmen van de ruiters (en alle andere gebruikelijke merktekenen) moeten worden afgeplakt, Bayro mag hier geen N.O.P. heten, want dit zijn de niet-commerciële, reclame-vrije Spelen van wat zich plechtig ‘de Olympische familie’ noemt.
Deze ‘familie’ is een keiharde commerciële wolf die zich hult in de schaapskleren van de sport die verbroedert, van de tien symbolische vluchtelingen voor wie meedoen belangrijker is dan winnen. Lid van deze ‘Olympische familie’ is Nissan, die eist dat het Renault-logo op de paardenambulance wordt afgeplakt. Dat is Visa, die niet duldt dat hier met iets anders wordt betaald dan met de Visa-card. Deze ‘familie’, dat is Coca Cola en McDonalds, die erop toezien dat er nauwelijks iets anders te eten en te drinken is dan Coca Cola en McDonalds.
Tassencontrole
Het gewone volk staat op de Spelen van deze Olympische familie in de rij voor de tassencontrole, terwijl de sponsors en hun klanten via een fast lane voor ‘de Olympische familie’ naar binnen kunnen.
De Olympische Spelen, dat is de commercie ver voorbij, het is gedwongen winkelnering.