Ga naar hoofdinhoud

Geen strijd der stamboeken

Foto Rick Helmink
Zelfs een collega van mij die nóg ouder is dan ik wist het antwoord niet: hoe lang bestaat het WK jonge springpaarden in Lanaken al? U hoeft niet te vrezen voor historische bespiegelingen. Ik vertel dit omdat het evenement op Domein Zangersheide door de jaren heen een gedaantewisseling heeft ondergaan. Niet zozeer omdat er vroeger een CSI aan verbonden was en ook niet omdat we jaren meemaakten dat de paarden (en de Rolls Royces) wegzakten in de blubber. Zeker, het is nu een ongelooflijk professioneel, top-geoutilleerd titelgevecht dat op eigen benen staat. Veel méér dan vroeger huisvest Zangersheide letterlijk de hele wereld van springsport en fokkerij.

Dat is de grote gedaantewisseling. Een kampioenschap dat ik vroeger in eerste instantie ervoer als stamboekstrijd, is nu echt wat het is: een klassieke derby van even oude paarden, ongeacht hun stamboekpolitieke kleur. Vroeger waren we aan het tellen hoeveel KWPN’ers en hoeveel BWP’ers er tot het WK waren doorgedrongen. We ergerden ons aan de wild cards die de eerlijkheid van het stamboekenkampioenschap in het gedrang brachten. In de KWPN-stand stond de champagne klaar om de fokker van de nieuwe wereldkampioen te kunnen huldigen.

Tegenwoordig raakt de rivaliteit der ‘rassen’ (of fokkerijstrategieën) verwaterd door de Braziliaanse, Hongaarse, Tsjechische, Poolse en Italiaanse paarden die niet alleen naar Zangersheide komen, maar er ook na twee dagen van zeer zware competitie de finale halen. Geen idee wat het betekent, CDESP en DTPF. Ik zal me erin moeten verdiepen, want de paarden van deze stamboeken deden serieus mee.

Ik zag in de finale van de vijfjarigen een Manhattan x Indoctro in de middenmoot eindigen. Geen KWPN’er, maar een BH’er, gefokt in Brazilië. Sommigen zeiden: Nederlands bloed met een Braziliaans papiertje. Maar dat Nederlandse bloed is niets anders dan Manhattan (Burggraaf = Holstein x Abgar xx = Engels volbloed x een moederlijn met Oldenburgs bloed) x Indoctro (= Holstein).

De conclusies die ik vroeger uit het WK in Lanaken trok, heb ik aangepast van stamboekgericht naar bloedgericht. Als we op de zevenjarigen af moeten gaan, is het BWP met dertien paarden het beste stamboek. Maar pakken we de vijfjarigen, dan mag het KWPN met dertien stuks de vlag uitsteken.

Dit jaar keek ik alleen naar vaderpaarden en moederstammen. En zag ik weinig nieuws: Chacco Blue, Cornet Obolensky, Cardento (om enkelen te noemen) en sterke Belgische en Holsteinse merriestammen. Maar als je dan weer kijkt naar de bloedopbouw van die stammen, is het correcter om te spreken van ‘door Belgen en Holsteiners opgebouwde stammen’. De deskundigheid van individuele fokkers – niet het merkteken dat hun stamboeken daarop plakken – brengt de beste paarden voort.

Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ([email protected])
Deze column verscheen dinsdag 2 oktober in De Paardenkrant.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.