Contrast

Het hoeft geen verbazing te wekken dat de belangstelling overweldigend groot was toen Rodrigo Pessoa met steun van sponsor Rolex de hippische pers uitnodigde in Fleurus. Uit Duitsland, Frankrijk, Nederland en België waren ze gekomen om te luisteren naar de hippische grootmeester en voorzitter van de International Jumping Riders Club.

Zelden hebben we een groter contrast gezien dan daar in Fleurus. Een grijs en grauw stadje, met daar rond glooiende akkers en velden gehuld in een nevel van mist en regen. Een aanblik van troosteloosheid en verval. Het moet de hel zijn voor de Braziliaan uit Rio de Janeiro. Maar zoals uit de rondleiding in het imposante complex van Pessoa blijkt hoeven ruiters en paarden er niet buiten om zich aan de dagelijkse oefenrondjes te wagen. Het beeld dat blijft hangen van de rondleiding, de commentaren van Pessoa zelf, het complex en de entourage is er één van doorgedreven professionalisme. Van de ruiter-tovenaar die zich niet hoeft bezig te houden met handel en/of lesgeven maar z’n zaakjes dankzij enkele sponsoren en een mecenas uitstekend voor mekaar heeft en kan pendelen tussen z’n paarden in Noord-Amerika en op het Europese continent om wedstrijd na wedstrijd te rijden. Zich kan wijden aan de sport en niets dan de sport. En in de stallen sinds jaren een bescheiden dierenkliniekje heeft en een eigen dierenarts in dienst heeft die waakt over fitheid en welzijn van de paarden.

Een tweede contrast vonden we dat. Want was het uitgerekend Pessoa niet die op de Spelen van Hongkong betrapt werd op het gebruik van het verboden nonivamide. Het leverde de Braziliaan uiteraard een schorsing en een boete op. In de officiële persmededeling van het FEI-tribunaal werd gewezen op wat als ‘poor stable management’ omschreven werd. Nu was ‘poor stable management’ dus alles behalve het beeld dat we kregen van ons bezoekje aan de stallen van Pessoa. Verwarrende verklaringen, zich hullen in een mist van onwetendheid, tegenstrijdigheden en onduidelijkheden. Het is de mist die de ‘person responsable’ optrekt rondom het gebruik van verboden medicatie om amper een paar jaar later een onomwonden pleidooi te houden voor meer professionalisme, management en transparantie bij de Internationale Ruitersportfederatie bij het bestuur van de federatie. We kunnen de Braziliaan daar alleen in bijtreden, maar het komt toch een klein beetje ongeloofwaardig over.

Daaraan en veel meer moesten we denken toen we als afsluiter mochten aanschuiven in een Italiaans restaurant voor een overigens eenvoudige, maar smaakvolle lunch. En toen we in de late namiddag het troosteloze centrum van Fleurus uit reden moesten we voorbij aan een rij wachtenden voor hun wekelijks voedselpakket. Zowaar een middag vol contrasten….

Koen Cromheecke
Deze column verscheen vrijdag 12 november 2010 in De Paardenkrant.