Op basis van een analyse door Wageningen UR constateert minister Gerda Verburg van Landbouw eind 2007 dat er een behoorlijk aantal welzijnsproblemen is binnen de paardenhouderij. Zij draagt de sector op om binnen een jaar met een plan van aanpak te komen waarbij in elk geval op het gebied van huisvesting, voeding, transport en trainingsmethoden verbeteringen worden bereikt. Daar voegt ze aan toe dat de overheid regels zal stellen als die verbeteringen na drie jaar niet zijn gerealiseerd.
Bijna drie jaar later stuurt zij een brief aan de Tweede Kamer waarin zij haar beoordeling van de inspanningen van de paardensector uiteenzet. Daarin stelt ze dat de sector aan de ene kant een stap voorwaarts heeft gezet door de krachten te bundelen, aan de andere kant dat het een uitdaging zal zijn om de plannen concreet te maken en uit te voeren.Kortom, de minister blijft haar eigen verantwoordelijkheid in deze kwestie ontlopen.
Gebrek aan visie
Nog steeds geeft Verburg niet aan wat ze zelf wil, waar naar haar idee het welzijn van het paard mee gediend zou zijn, en op welke wijze dat bereikt zou moeten worden. Het ontbreekt haar aan visie op het gebied van paardenwelzijn. De minister vlucht in het geven van subsidies aan het Nederlands Hippisch Kenniscentrum, aan de Sectorraad Paarden (SRP) en diverse onderzoeken, zonder daarbij helder te maken waar naar haar idee naar moet worden gestreefd.
Uit het gebrek aan visie kan niet anders dan worden afgeleid dat Verburg de paarden in de steek laat. Aan de Tweede Kamer de taak om de minister niet met dit gebrek aan leiderschap en daadkracht te laten wegkomen.
Ringeloren
Dat er op korte termijn verandering in de houding van Verburg komt is – gezien de brief en recente uitlatingen van de minister – hoogst onwaarschijnlijk. Zo drukte zij de sector tijdens de sectordag paarden, ruim twee weken geleden, nog op het hart ‘zelf de teugels in handen’ te houden en zich niet te laten ringeloren door externe partijen als de media, non-gouvernementele organisaties of zelfs de Tweede Kamer. Deze uitspraak wekt vooral verbazing omdat de minister de sector tegelijkertijd opriep om met de Dierenbescherming – toch ook een non-gouvernementele organisatie – tot een convenant te komen.
Het idee van de minister dat de klus daarmee geklaard is, berust op een misvatting. Want de SRP en de Dierenbescherming kunnen het zeker eens worden over een aantal probleempunten en de manier waarop die moeten worden aangepakt. Maar daarvoor is het wel zaak om behalve haar doelstellingen te kennen ook op de nodige wetgeving te kunnen rekenen.
Gids Goede Praktijken
Uiteraard zal de Dierenbescherming met de sectorraad rond de tafel gaan zitten. Wij hebben ambitieuze en concrete plannen om op korte termijn te komen tot grote verbeteringen van het welzijn van paarden. Een beknopt lijstje van verbeterpunten: transport, training, couperen van staarten van trekpaarden, fokkerij, spenen, huisvesting, voeding en markten. Daarbij houden wij vast aan de eis dat er een paardenbesluit komt waarin de minimum welzijnscriteria wettelijk worden vastgelegd, zoals dat ook al gebeurt voor varkens, kalveren en kippen.
Ook wil de Dierenbescherming betrokken worden bij het opstellen van de door de minister aangekondigde Gids Goede Praktijken. Wij verwachten dat zij hierbij in elk geval wél helder aangeeft welke concrete doelen zij wil bereiken.
Frank Dales is directeur van de Dierenbescherming in Nederland.
Deze opinie verscheen woensdag 28 april in De Paardenkrant
zolang de db het er mee eens is, en zelfs de richtlijen mede heeft bepaald, dat de sterfte door uithongeren van de runderen in de oostvaardersplassen 30% mag bedragen, heeft ze geen recht van spreken!
Ik snap niet dat iemand met zo’n portfolio en weinig diergerichte competenties ooit tot minister van Landbouw,Natuur en Voedselkwaliteit benoemd is….in een land als het onze!
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gerda_Verburg