‘Beter is de vijand van goed’, dacht ik, terwijl ik mijn weg door het Deense doolhof van sport en fokkerij probeerde te vinden. Ik wilde gewoon de hengsten volgen, niets meer, niets minder. Prima dat het KWPN deze primeur aan zich voorbij heeft laten gaan. Interessant experiment, maar sport en fokkerij vragen allebei om focus. In Herning zaten ze elkaar eerder in de weg.
En dat terwijl het Dansk Varmblod al lang een unieke formule te pakken had om zijn fokkers meer bij de sport te betrekken. Charlotte Dujardin trad dit jaar opnieuw op als testruiter en jurylid van het jonge paarden-kampioenschap. Nu de commerciële dressuurpaardenfokkerij zich de laatste jaren eerder van de sport heeft verwijderd dan dat zij van de sport heeft geleerd, zouden alle stamboeken zich verplicht moeten voelen om hun fokkers te confronteren met de gevolgen van grootloperij.
‘Woow, wat een enorme hoeveelheid beweging’, verzuchtte Dujardin bijna, toen ze op een zwevende vijfjarige was geklommen. ‘Eerst maar eens proberen om ‘m wat sneller te maken. Wij moeten met de paarden heel makkelijk vooruit en terug kunnen. Ze moeten snel reageren op de hulpen. Als ik mag kiezen, heb ik liever een paard met drie normale gangen die voor me wil werken dan eentje met massief veel beweging waarvan ik maar moet afwachten of ik dat gesloten kan krijgen. Hetzelfde geldt voor de stap. Die hoeft niet zo enorm groot te zijn, maar actief en taktmatig.’
De Deense hengstenkeuringscommissie was de eerste die deze les in z’n zak kon steken. Ze hadden net een stel spektakeldravers en telgangstappers naar de verrichtingstest gestuurd.
Eén zo’n clinic van een top-dressuurruiter, op elke hengstenkeuring, op primetime, wat zou dat de boel verhelderen. Dwars tegen het verdienmodel van de glimmende gladjanussen, de dure veilingveulens en de foute Pavo-kampioenen zou de confrontatie met de praktijk van de dressuurpaardenopleiding het besef opleveren dat deze tak van de fokkerij de sport beter moet gaan bedienen.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ()
Wat een fijn bericht. Heb zelf een paard met drie nette basis gangen maar niet spektakulair en kom de M2 niet door tussen de zwevers terwijl het een heel fijn paard is, jammer.
Idd. Terwijl jou paard zo z’n best voor je doet
En zo is het maar net !!
Als fokker blijf je zitten met normaal correcte goed bewegende veulens… omdat de consument alleen maar naar die grootlopers op zoek is. Met later alle problemen van dien…! Kijk naar wat er meest in de top van de dressuursport loopt! Dat zijn de paarden (vaak kortbenig) met 3 correcte gangen.. niet meer niet minder.
Wij zijn gestopt met de dressuurfokkerij! En leggen ons nu toe op de springpaarden.. een paal is een paal! Eerlijk is eerlijk.
Fokkers fokken wat er verkocht wordt. Spektakelstukken dus! Geen sportpaarden, maar showpaarden. Als je paarden fokt waarin je gelooft en waarmee je gelijk wilt bewijzen, zal je ze zelf moeten (laten) uitbrengen. Maar dan nog is er een gevaar dat de jury en anders wel het publiek juicht voor een bewegingswonder en niet voor het technische paard.
Grote beweging wil toch niet zeggen lui of traag? Een jong paard moet balans en kracht opbouwen en ik kan mij voorstellen dat met beperktere beweging, beenlengte, dat eerder aanwezig is. Dat wil niet zeggen dat de uiteindelijke topprestatie voor de beperkte beweging hoger is. Kortbenig of misschien beter rompdiepte vindt ik wel een aandachtspunt, aan de andere kant moet een kortbenige duidelijk meer sluiten om onder de massa te komen, bij gelijke romp lengte dan wel. Misschien geeft dat meer gevoel aan de ruiter? Overigens loopt de echte top makkelijk 10 jaar achter op de fokkerij, geen wonder dus dat de type paarden dat ook doen, beter of slechter wordt meer bepaald door de jury.