Ik was van plan mijn column voor deze maand te wijden aan het begrip actie-reactie en oorzaak en gevolg bij het africhten of rijden van een paard. En daar schrijf ik de volgende keer zeker over, maar tijdens het lezen van De Paardenkrant van 29 mei jl. viel mijn oog op het artikel ‘Paraplutest’. Gelukkig zat ik op een stoel en ben ik gewend een broekriem te dragen, want tijdens het lezen van zo’n verhaal zakt je broek meteen af.
Welke gek heeft dit bedacht? Wat kun je hier mee aantonen? En wat zou je eraan kunnen veranderen? Of veronderstelt men dat je het schrikgedrag van een paard eruit kunt fokken? Iedere paardenvrouw of –man weet dat een paard een vluchtdier is dat altijd zal weglopen voor gevaar en nooit als een vechtdier de confrontatie aangaat. En daar zijn wij blij mee, want onze hele africhting is gebaseerd op dit gegeven.
Als je er voor het eerst op gaat zitten, dan doet een klein tikje op zijn schouder hem van de schrik voorwaarts gaan, een belonende stem van de amazone of ruiter brengt de rust terug. En de eerste aanwijzing voor het voorwaarts gaan is geboren. Het paard schrikt en vlucht in eerste instantie van dat kleine tikje. En dat moet ook, want stel je voor dat hij niet zou schrikken, wat zou je dan moeten doen om hem voorwaarts te laten stappen?
Een goede africhter of ruiter gebruikt de schrikreactie van een paard bij de africhting, met als achterliggende gedachte: hoe kleiner de schrikreactie, hoe beter en onopvallender.
Ik heb ooit een bijdrage geleverd aan de africhting van politiepaarden, maar dat is een heel ander verhaal. Eerst kiest men een paard met weinig bloed, dan wordt er gevoerd zonder specifieke krachtvoeders en energiebronnen. Vervolgens wordt er eindeloos geoefend om te zorgen dat de paarden niet in paniek raken als het niets ontziende straattuig zich bij rellen te buiten gaat aan het geweld tegen de paarden en ruiters door het gooien van stenen etc.
Voor de fokkerij heeft de paraplutest mijns inziens geen toegevoegde waarde. De charme van het paardrijden is ook afhankelijk van het karakter van het paard, met al haar voors en tegens. Een goede amazone of ruiter heeft geleerd de aandacht van het paard op een rijkunstige manier op te eisen en dan zijn de meeste paarden niet meer zo schrikachtig.
Ik denk dat het KWPN het belang van de fokkers beter dient als het een opleiding van goede africhters zou promoten en ondersteunen. Goed geschoolde ruiters die paarden tot op B- of L-niveau kunnen africhten zijn heel belangrijk voor het vermarkten van onze prachtige paarden. Men kan beter dáár tijd en energie in steken dan in die onzin met vallende paraplu’s.
John Swaab
Deze column verscheen vrijdag 11 juni 2010 in De Paardenkrant.
Helemaal mee eens, wie dit ook weer bedacht heeft… zo’n paraplutest. What’s next…. bungeejumpers misschien die tussen de hengsten door moeten vallen???
Een column naar mijn hart. Rust en geduld vind ik de kernwoorden in de omgang met paarden. Een paard vertrouwt je eerder als je rustig bent, geduld met hem hebt en hem beloont. Dat is toch bij mensen en andere dieren net zo?
Ik ben het helemaal met John Swaab eens. Ze verzinnen momenteel totaal onzinnege dingen. Debk ik een gevolg van de maatschappij of zo. Ik denk ook dat ze beter het geld aan goede africhters kunnen besteden, want tegenwoordig heeft menigeen ook een klein beetje teveel haast en slaat een deel van de basis over. Tijd kost geld zeggen ze dan
Nou ja genoeg hierover,
Groet wies Naessens
Ik wil even reageren op onderstaande zin: want stel je voor dat hij niet zou schrikken, wat zou je dan moeten doen om hem voorwaarts te laten stappen?
Ik weet niet hoe jij paarden africht, maar dit kun je ook bereiken zonder schrikgedrag. Sterker nog heb mijn paard niet ingereden met zweep, gewoon kwestie van veel grondtraining!!!
Met deze training leer je paarden minder te schrikken van objecten zoals parapluus en het werkt als je dit regelmatig traint. Hiermee haal je de vluchtinstinct niet uit een paard.
Gebruik de paraplu voor datgene waarvoor het gemaakt is.
Als bij mij in de schuur plotseling iets naar beneden valt schrikje ook!!
Ik ben het hier helemaal mee eens. Ik vind een paard met karakter geweldig, het moet zelfs een karakter hebben. Zo’n paraplu test vind ik wel overdreven. Als je zelf rustig blijft is er niets aan de hand. Ik ben een beginnende ruiter en heb een paard al regelmatig kunnen sussen met woorden, als het ergens van schrok. Dat zit nu eenmaal in het dier. Dat kun je niet veranderen.
Ik ben het hier helemaal mee eens, alle goede paarden hebben karakter, anders halen ze nooit de top.
Het opleiden duurt langer, maar dan heb je ook iets!!!!
Wel is natuurlijk de gros van onze ruiters en amazones recreatief bezig met paarden en die hoeven geen heftig karakter paard, maar daar staat het KWPN toch niet voor??
Het zegt totaal niets over de geschiktheid als rijpaard. Een paard dat niet schrikt kan koelbloedig zijn, maar het kan ook zijn dat het gewoon een brutaal paard is en voor de duvel niet bang. Die heb ik liever niet onder het zadel. (Ooit 1x zo’n paard gehad en ik kan het iedereen afraden). Overigens liep ik zostraks met een pony langs een sloot en er vlogen een paar eenden weg. Ik schrok veel harder dan de pony. Het is ook maar net waar je aandacht op dat moment zit. En dat is met een paard toch net zo. Het is een moment opname. En als ze het allemaal al wat spannend vinden schrikken ze zich helemaal de blubber van zo’n plu. Logisch toch ? Op vreemd terrein moet je tenslotte bedacht zijn op vijanden, dat is het overlevingsinstinct van het paard !
Nou zeg, hoe trainen jullie je paarden? Zal een lekker gestresste boel op stal zijn dan.
Ik ben het helemaal met Ilonka eens. Er zijn betere manieren om je paard te trainen. Je kunt gebruik maken van zijn natuurlijke gedrag en de drijvende rol van de leider. Dat heeft niks met schrikken te maken. Wel met leiderschap en paarden worden er kneedbaar door, veel sneller dan door schrikreacties te gebruiken.
Bomproof heeft helemaal niets te maken met een dooie tak onder het zadel, wel met het vertrouwen wat hij in de mens heeft.
Lang leve de paarden die een bom verdragen, die concentreren zich in de ruiter in de ring.
De wandelende gekkenhuizen mogen ze van mij houden.
Ik ben het met een aantal van mijn voorgangsters eens. Het africhten heeft niks te maken met laten “schrikken”. Een paard zonder bloed kan evengoed een “karakterpaard”zijn.
De zin van o.a. de paraplutest is kijken wat een paard doet met een vreemd voorwerp. Niet elk paard vlucht meteen! Moedige paarden zijn echt niet slechter af te richten. Z aken als: een bal, een paar ballonnen, een zeil of matras op de grond en erover lopen en ook een paraplu hebben als doel een paard minder schrikachtig te maken en daardoor meer zelfvertrouwen op te bouwen. Verkeersveiligheid niet te vergeten!
Tuurlijk is het een vluchtdier maar daarom hoeft het niet meteen om te draaien en weg te rennen.
Prima, even schrikken en snuiven maar dan toch blijven staan en voorzichtig gaan kijken kan ook!
Hoef je niet bij elke wandelaar met paraplu het bos uit te rennen maar natuurlijk komen deze “met schrik afgerichte paarden nooit buiten een rijbak”. Arme beesten!
Helemaal eens met deze meneer.
ALs je dan al een schrikreactie wil testen kan dat natuulijk ook met een ding wat gewoon stilstaat in de bak.
Wanneer paarden dagelijks in dezelfde bak rijden en er staat ineens een ding in de bak wat er normaal niet staat dan kan je m. i. ook prima zien hoe de paarden reageren. Dan het liefst een ding zonder scherpe kanten. Maar dan nog, is het enge ding voor ieder paard wel eng?
Mijn merrie is buiten niet bang van grote vrachtauto’s, rammelende karren, traktors etc. Daar zal menig KWPN-er zich toch even achter de oren krabben.
Laatst kwam ik een fietsrolstoel tegen. Dit had een engheidspercentage van 100% voor mijn paard. Ben bijna verongelukt. Dus ieder paard heeft zijn eigen enge dingen. ZO’n test zegt dus niet zo veel.
Ik vind de reaktie van ine,kessel limburg,ZN en Ionka van vliet respectloos tegenover dhr John Swaab.
De heer Swaab heeft zo ontzettend veel ervaring, waar menigeen een voorbeeld aan kan nemen.
Hij heeft in meerdere disciplines gereden, wat de dressuur betreft op internationaal/olympisch nivo.
Deze man heeft zoveel ervaring wat africhten betreft. Velen komen nog niet qua eigen leeftijd aan de termijn dat hij al paarden africht.
Hij richt zeker geen paarden af met schrik en zijn paarden komen zeker wel buiten een rijbak. Dit wordt ook helemaal niet door hem gezegd.
En de reaktie van Ilonka, ‘ik weet niet hoe jij paarden africht’ is alleen een blijk van onwetendheid van de kunde van de heer Swaab.
Hij heeft met goed gevolg al heel wat paarden afgericht.
Verder ben ik het dus helemaal eens met het stukje dat hij geschreven heeft in de Paardenkrant.
Goed geschreven mousmous. De genoemde reacties kwamen mij ook erg over alszijnde Pennypraat. Meneer Swaab gebruikt juist de natuur van een paard op een mooie correcte manier niets mis mee. Nou waren deze reacties natuurlijk te verwachten van mensen met paarden, aangezien die het paard op gelijk niveau als de mens plaatst en verder weinig verstand hebben van het natuurlijke gedrag van het paard. Vaak zijn deze mensen ook van mening dat paarden in de kudde alleen dreigen en nooit slaan, ook zo iets…..
Ik wil toch ook graag nog even reageren op de opmerking in het artikel over het ‘gemak van de schrikreactie”:
“En daar zijn wij blij mee, want onze hele africhting is gebaseerd op dit gegeven.”
…
“En dat moet ook, want stel je voor dat hij niet zou schrikken, wat zou je dan moeten doen om hem voorwaarts te laten stappen?”
Dit is, wat mij betreft, een gebrek aan fantasie/creativiteit bij de opleiding van – in dit geval – paarden. Er zijn andere wegen om een groen paard een ‘hulp’ aan te leren voor het voorwaarts gaan dan gebruik maken van, zelfs al is het maar lichte, schrikreactie. U zou bijvoorbeeld gebruik kunnen maken van de natuurlijke neiging van het paard tot volgen van een ander paard of van een mens. Of van de natuurlijke neiging van het paard om ‘ooit’ in beweging te komen… er zijn legio andere alternatieven om een paard te *verleiden* om zich te gaan bewegen, zonder dat dat veroorzaakt wordt door schrik.
Overigens zou het me zeer verdrieten als mijn paarden van een aanraking van mij, met of zonder zweep, zouden schrikken. Het is dan ook niet het gebruik van een tikje met de zweep, waarmee ik het oneens ben, maar de gedachte die erachter zit. Bekijk het paard ook eens van andere kanten dan alleen maar van de kant van een vluchtdier en maak dan in de trainingen ook een gebruik van die andere mogelijkheden.
Paarden leren, net als allerlei andere dieren (waaronder mensen), heel gewoon door associëren en dus kan je gebruik maken van klassieke en operante conditioneringstechnieken, waarbij gebruik maken van schrikken en vluchten slechts 1 van de mogelijkheden is.
En voor het geval het niet duidelijk mocht zijn: ik spreek uit eigen ervaring én over het africhten van tamelijk ‘bloederige’, goed gevoede KWPNners. Een mening over de paraplutest heb ik niet, maar ik steun wel de oproep tot een opleiding van goede africhters. Maar dan wel een opleiding die het opleiden van paarden niet beperkt tot het ‘gebruiken van de schrikreactie’ en een wat minder simplistische kijk heeft op paarden.
Pas op Ellen, anders ben je zo direct ook een Penny.
Niet iedereen met een ‘andere’ trainingsmethode heeft paarden die over hem heen lopen of paarden die trachten te worden vermenselijkt.
In die discussie zullen we ons beter helemaal niet begeven.
Oordeel daar beter niet over.
Commentaar op een idee over training heeft helemaal NIETS te maken met het al dan niet respecteren van de persoon.
Het maakt wel dat we met open vizier onze paarden blijven verbeteren.
Liefs Limburg 😉
Misschien kunnen de goedgekeurde dekhengsten daarna ook voor politiepaard dienen??????
Het zijn wel andermans paarden waar zo, buiten medeweten om, wordt omgegaan!!