Wat is die SRP eigenlijk? En wat doen ze behalve vergaderen, adviezen voor Penny-meisjes bedenken en elkaar een veer in het achterwerk steken? Want daar zijn overkoepelende organisaties in de paardensector goed in, hoor. In de dertig jaar dat ik als journalist in de breedste zin van het woord meedraai, heb ik zelden zoveel persberichten gezien waar pas op het einde het doel van de nieuwe actie duidelijk wordt. Redacties ondergaan het lijdzaam: eerst tweederde deel zelfoverschatting doorploegen en dan pas kom je bij de alinea’s die het doel van het persbericht omschrijven.
Keuringsklaar maken
De nieuwste SRP-actie is helemaal een aanfluiting. Enkele jaren geleden schreef ik een artikel voor de Hoefslag over het welzijn van paarden tijdens het keuringsklaar maken inclusief scheren en knippen. Er wordt inderdaad veel in de marge gerommeld. Sterker nog: veel handelingen kunnen het daglicht niet verdragen. Allemaal om het paard in cosmetisch opzicht zo optimaal mogelijk voor te stellen. Dat wordt dan ook nog eens beloond, want ik moet het eerste jurylid nog tegenkomen dat een paard zonder tastharen niet wil keuren. En daar zit nou net de clou.
Had de SRP haar huiswerk gemaakt, dan had ze geweten dat er in de Wet Dieren (voorheen de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren ofwel GwwD) staat dat aantasting van zintuigen, waaronder tastharen, verboden is.
Communicatiemiddel
Een beetje paardenhouder begrijpt dat een paard nu eenmaal op een andere manier de omgeving beziet dan een mens, al was het alleen maar omdat de ogen anders in het hoofd staan. Een paard heeft tastharen nodig om veilig zijn box, weiland en soortgenoten af te tasten. Ze zijn een communicatiemiddel. Haren in de oren beschermen gehoorgang plus het inwendige oor tegen wind, koude, insecten en te veel lawaai. Ooit een hengstenkeuring meegemaakt? Nou, dan weet je ook hoeveel decibellen het publiek kan produceren. Nee, dan maar watjes in de oren waar voorheen haren hebben gezeten. Snap je de logica? Nee? Ik ook niet! Die decibellen voor jonge paarden zijn trouwens ook niet erg diervriendelijk, maar dat is een ander verhaal…
Wetgeving
Terug naar de SRP. In Duitsland valt het verwijderen van tastharen bij paarden al jaren juridisch onder dierenmishandeling. Het wordt expliciet genoemd. De European Conference of Arab Horse Organisations (ECAHO) steekt de hand in eigen boezem en verbiedt het afbranden of scheren van tastharen bij paarden van de stamboeken die bij hun organisatie zijn aangesloten. Ook al jaren. En dan onze zuiderburen, België. Jaarlijks woon ik de persconferentie over de paardenhouderij met de Vlaamse eerste minister, Kris Peeters, bij. De Vlamingen leggen de verantwoordelijkheid bij de paardenhouder. Houd je je niet aan de wetgeving, dan loop je vandaag of morgen het risico voor de rechter te worden gedaagd. Niks geen bevoogding of met zachte hand proberen paardenhouders tot andere gedachten te brengen. Er zijn al wettelijke richtlijnen en daar dienen ook mensen met paarden zich aan te houden. In Nederland werkt het niet anders.
Verantwoordelijkheid
Er zijn weinig mensen die het wetboek uit hun hoofd kennen. Dat begrijp ik best wel. Stel dat de SRP een goed gefundeerd persbericht had gestuurd met uitleg over de werking van de Wet Dieren, dan was ik nooit zo in de pen geschoten. Nog meer respect verdient de Sectorraad als ze het durft om stamboeken te wijzen op hun verantwoordelijkheid ten aanzien van de door hen georganiseerde keuringen. Met de Wet Dieren als stok achter de deur. Want als de betreffende juryleden de getoiletteerde paarden goed bekijken en eenvoudigweg de dieren zonder tastharen en oorharen niet meer keuren, is het tij gauw gekeerd. De individuele paardeneigenaar volgt dan wel. Maar ik vrees dat het ijdele hoop is. De SRP is nu eenmaal slappe hap…
Marjet Bosma is hippisch (research)journalist en hoofdredacteur MenSport.
Deze opinie verscheen vrijdag 19 oktober in De Paardenkrant.
Zo….
Die zit!!
Mevrouw Bosma slaat wat mij betreft de spijker op zijn kop.
De SRP zou er volgens mij moeten zijn ten dienste van de paardenhouders, maar uit wat ik gemerkt heb zijn ze alleen maar een verlengstuk van de PVE en het ministerie van landbouw.
Een vraag over Identificatie en Registratie en hoe de SRP daar in staat, werd doorgestuurd en beantwoord door de PVE.
De brief over de irisscan, aan dhr Bleker, is ook naar de SRP gestuurd, met het verzoek dit onderwerp te behandelen in de jaarvergadering van de Koepel (overkoepelend orgaan van de Nederlandse Stamboeken). In die vergadering is alleen vermeld dat genoemde brief bij het hoogste orgaan lag en dat ze zouden afwachten wat het antwoord zou zijn.
In de rhinopneumonie-toestand hebben ze niet adequaat gereageerd.
Wat doen ze inderdaad nog meer dan vergaderen en elkaar veren in het achterwerk steken?
Wat dragen ze nou inderdaad bij wat de PVE, NWA en ministerie van landbouw niet al doen?
Daar ben ik wel heel nieuwsgierig naar.
Quote van de Homesite van de SRP : “De Sectorraad Paarden behartigt de gemeenschappelijke belangen vanuit een samenwerking tussen de sport, de fokkerij en de ondernemers.”
In dat geval begrijp ik wel hoe het in vredesnaam mogelijk is dat er ondanks een coupeerverbod sinds 2001 nog steeds prachtige trekpaarden kampioen kunnen worden anno 2012 ZONDER staart !!!!!!!
Waarschijnlijk boeit het de lezers van deze site niet gelijk,gezien de reacties op volgend artikel, maar toch wilde ik hier graag nog eens de aandacht voor vragen.
http://www.horses.nl/fokkerij/eva-vant-broek-kampioensmerrie-nationale/
Gelukkig kunnen haren weer aangroeien,maar ledematen helaas niet!
Vlak ook de kracht van de commercie niet uit die ons wil laten geloven,dat het gezien de weersomstandigheden weer hoog tijd wordt om onze edele viervoeters zo snel mogelijk te scheren…en zijn ze dan bloot en hebben ze het dan koud,dan is het wel noodzakelijk om ze het liefst op stal te zetten met een onderdeken en daar bovenop nog een staldeken…..
Wat jammer nou voor deze dieren dat het vandaag 17 graden was…pffff…..wat moeten we NU????,want de arme dieren staan te zweten op stal…GEKKENWERK is het!!!!!
Mensen scheren ook om die reden de oren van hun paard uit,want er zijn zulke “mooie ” oornetjes verkrijgbaar in een setje met bandages en sjabrak…….
Ik scheer alleen de kaaklijn van mijn Fries,hij heeft dan minder last van het hoofdstel.Ook scheer ik de kootholtes om Mok en Rap de baas te blijven.Ik borstel de inmiddels bruin geworden vachtharen van afgelopen zomer er dagelijks uit…en VOILÀ :-)ik heb weer een ravenzwarte Fries!
Kijk, nu worden er spijkers met koppen geslagen!
Stamboeken en met hen de keuringsjuryleden; wees een kerel -ook de dames!- en doe er iets mee….
Tja Meta, ik ben dan ook zo’n gek die zijn paard wel helemaal kaal scheert. Ik vind het namelijk zielig dat mijn paard tijdens het rijden haar warmte niet goed kwijt kan omdat ze zo’n dikke vacht heeft. En ja, het is ook wel gemakkelijk dat ik na het droogstappen niet al het zweet hoef uit te borstelen. En ja, ik leg er als het koud wordt inderdaad twee dekens op. Als het 17 graden is gaat er gewoon 1 deken af. Scheren is niet “natuurlijk”. Maar alles wat wij met onze paarden doen is niet “natuurlijk”. Ze leven niet op een steppe in het wild maar wonen bij mensen die hen berijden. Als wij op ze rijden is scheren geen must maar wel erg praktisch, voor het paard en voor de ruiter. Maar couperen vind ik inderdaad niet meer van deze tijd (lees: belachelijk) en ook de tastharen laat ik zitten want die vervullen ook bij het gedomesticeerde paard nog een belangrijke rol.
Eindelijk iemand van het hippische journaille die niet domweg de haast kinderlijke adviezen van de SRP na wauwelt. Deze ongekende adviezendrift is het gevolg van de Paardennota die destijds nog door minister Gerda Verburg in 2007 werd gelanceerd. De SRP pikt daar naar willekeur wat uit en zwijgt over de rest in alle talen. Ik citeer:
8.3 Welzijnsproblemen
“De Wageningen-UR analyse wijst uit dat er een behoorlijk aantal welzijnsproblemen is binnen de paardenhouderij. Naast huisvesting wijs ik vooral op de gehanteerde trainingsmethode en de te gebruiken hulpmiddelen, het afscheren van de tastharen en het eenzijdige fokbeleid gericht op de topsport waar uiteindelijk slechts een zeer beperkt aantal paarden in terechtkomt”.
Over de verwerpelijke trainingsmethode, de hulpmiddelen en het eenzijdige fokbeleid horen we de SRP helemaal niet. Dan moet de SRP namelijk de hand in eigen boezem steken en in zulke gevallen geven bestuurders meestal niet thuis. Die verschuiven de aandacht liever naar zaken die slechts sporadisch voorkomen en zelfs meer door de aangesloten professionals bij de SRP dan door leken wordt misdreven. De stortvloed aan kinderachtige adviezen die de SRP over ons loslaat, wekt de indruk dat er een walmend moeras aan onkunde in de paardensector heerst en in het bijzonder bij de niet aangesloten leden. Bij de aangesloten leden is alles koe en ei, als we de voorzitter Piet Janssen van de SRP mogen geloven. Daar zorgen Piet en zijn bestuurders met hun adequate voorlichting voor. Niets is echter minder waar. Juist in die club viert de onkunde hoogtij. Amper driejarige paarden worden al aan trainingsprogramma’s onderworpen die zo voor kinderarbeid door kunnen gaan. Nog voordat de paarden tegenwoordig volgroeid zijn, krijgen ze van Piet en zijn deskundige bestuurders al zoveel voor de kiezen dat een groot deel de achtjarige leeftijd, waarop een paard volgroeid is, niet eens meer haalt. En vanwege de vroegtijdige slijtage al op jonge leeftijd in de paardenklinieken belandt om voor veel geld nog wat als recreatiepaard opgelapt te kunnen worden.
Als het welzijn van de paarden wordt geschaad, komt dit volgens Piet altijd voort uit onkunde en onwetendheid. Die onkunde en onwetendheid is bij de SRP kennelijk zelfs zo groot dat men er geen been inziet om een ongekende roofbouw op de paarden te plegen door ze op brede schaal aan een kinderarbeid te onderwerpen die we elders in de wereld pertinent verbieden. Laat de SRP deze misstanden in eigen huis eerst maar eens behoorlijk gaan regelen. Dan gaat het welzijn en de kwaliteit van de paarden er met sprongen op vooruit en zullen de punten, waar de SRP nu nog zo hoog op inzet, verdwijnen als de aangesloten leden bij de SRP zelf de bestaande regels wat beter naleven.
Het heeft misschien wel niets van doen met SRP, tastharen en oren uitscheren, maar alles met zaken die verboden zijn waar men eenvoudig weg lak aan heeft.
Zover mij bekend is het couperen van staarten bij koudbloeden al jaren verboden. Hoe kan het dat ik dan toch nog overal koudbloeden zonder staart zie? Klopt het dat deze ook gewoon gekeurd worden en op koudbloeddagen verschijnen? Waarom de eigenaren met paard niet gewoon naar huis sturen?
@ Marianne
http://www.horses.nl/fokkerij/eva-vant-broek-kampioensmerrie-nationale/
+ reactie daarop!
De SRP geeft niets om het paard. Wel om baantjes en invloed. Ze loeren op de centjes van het pony meisje om de hoek. Als het welzijn van het paard ze zou interesseren zouden ze al lang studie gemaakt hebben van de gevolgen van de chip in de halsspier.
Ze zouden zich verdiept hebben in de anatomie van de hals, in transegrity, in biomechanica en tot de conclusie gekomen zijn dat beschadiging van een spier , wat per definitie met het plaatsen van een chip bebeurt !!,de hele spierketen in het lichaam nadelig wordt beinvloed en dat daarmee de ongedwongen bewegingsvrijheid van het paard wordt geschaad.
Dat zou pas zoden aan de dijk zetten voor ieder paard. Ik begrijp dat ze zelfs nu nog niets met de alternatieven voor dit ouderwetse en dieronvriendelijke identificatiemiddel hebben gedaan, terwijl ze het op een presenteerblaadje hebben aangeboden gekregen. Als je om paarden geeft zou je dat al lang tot op de bodem hebben uitgezocht.
Nu dit niet het geval is mag je terecht twijfelen aan de oprechtheid van de SRP .
Sjaak Hoedjes
Bergen NH
Jaren geleden heb ik ooit een artikel gelezen waarin Tineke Bartels vertelde dat het niet gewenst was de tastharen af te scheren en legde uit waarom.
Ook al zat ik al tientallen jaren in de paarden had ik toen iets van “OK, daarom niet doen dus”.
Niet dat ik het daarvoor wel deed want ik vond het niet nodig en mij was geleerd (zonder de uitleg) dat je dat gewoon niet hoorde te doen.
Hoe krijg je deze kennis dus bij de gemiddelde paardenhouder?
SRP kan daar een rol in spelen maar moet naar mijn mening wel oppassen dat het geen overkill wordt.
Daarnaast vind ik dat er dwingendere maatregelen genomen moet worden. Het voorbeeld van de gecoupeerde staart is hier een goed voorbeeld van. Net zoals bij de knhs zou een paard van na een bepaald geboortejaar gewoon niet meer deelnemen aan keuringen. Dat dit nog steeds niet door de stamboeken wordt gehanteerd is voor mij onbegrijpelijk.
Eerst dat aanpakken dan de nog te corrigeren dingen zoals de groeiende haartjes.
Beetje late reactie maar evengoed dank Meta. Zag later dat het al vernoemd stond. Volgens mij raakt dit kant nog wal! Niet dat ik honden heb waar ik mee naar keuringen etc. ga, maar ik weet wel dat die eigenaren naar huis gestuurd worden als ze met gecoupeerde honden op keuringen, tentoonstellingen ed. verschijnen.